Que: Concerto de Lukie
Onde: Festas populares de Tafalla
Cando: 19 de agosto.
----------------------------------------------------

A escasos metros da txosnaga, os matadores de touros que saíron da praza de touros e ascenderon ao Concello, gozaron co pasodobre popular español Suspiros de España, dos membros da txaranga, e teñen ao seu lado aos do grupo tributario de Queen recollendo cousas tras o seu traballo. Un guipuscoano que acudiu ás festas colleu a situación cun pouco de asombro, quizá porque esperaba moito máis ao sur a este tipo de cantos, ou porque pensaba moito menos ese manifesto na localidade onde EH Bildu ten a alcaldía. Son os golpes que dá a realidade e o descoñecemento, unha viaxe en coche dunha hora e as cousas cambian bastante en Euskal Herria. Iso si, chega ao txosnagunea nun só minuto e entón sente un en casa, ceando bocadillos e pintxos elaborados con mimo polos pais da ikastola de Tafalla.

Entre os tafalleses uns guipuscoanos visítannos e os biscaíños no tablado do txosnagunea á música. Ao dez da noite puxéronse en escena o tres chicos de Lukiek, e o público en principio estivo bastante frío. Porque a xente está a cear, porque vén con atraso desde Pamplona o tren retrato dos suburbios, porque o biscaíño estraño de Mungia ou haberá outra razón, un sabe, pero o certo é que tiveron que tocar media ducia de cancións para pór a bailar unhas cinchas. Alguén que escribe neste departamento díxome unha vez que o público de Gipuzkoa é un pouco difícil; vendo o panorama, agora non sei que pensar. É certo que: Lukiek non soa nin salsa nin música parecida, pero o seu rock é bailable. Ritmos, melodías e melodías axudan a liberar o corpo máis aló de mover a cabeza cara abaixo.

O disco denominado #2 é unha das obras sementadas na hibernación pandémica. Mesturando post-punk con ritmos psicodélicos, e seguindo os retoques musicais da década de 1990, que foron reivindicados no disco #1, no último disco combinaron o coche cunha música máis contemporánea. E unha cousa é que no disco peitéese fino a guitarra en mil capas e os detalles, pero logo hai que levala ao directo entre tres persoas. No caso de Lukiek, a súa capacidade para plasmar emocións desde a tarima é moi forte, xa sexa porque Christian tende a romper as baquetas ou porque o tres teñen experiencia de saír á escena, e é evidente que teñen habilidade.

Entre o descanso e o grolo tras a actuación, alguén dixo con voz alta que Luquie pode ser o mellor grupo da escena musical vasca nestes días líquidos. Quixeron definir e definir os criterios, saíron nomes de máis grupos, non pecharon o debate, pero ninguén descartou a opción de Lukek.