Choiva en Bilbao postindustrial
É Oriente, Occidente, a alguén non lle gusta esta división cultural de Euskal Herria. A falta de consenso, temos unha verdade: a cultura –e a música– vincúlase ao territorio, ou non. Nos últimos tres anos, Nafarroa Garaia e Beherea déronnos os principais modelos para repensar este fenómeno vasco. Con todo, o resto de latitudes non estiveron inmóbiles, e como trouxemos a miúdo nestas liñas, Bizkaia ten a súa achega en forma de puñadas.
A revolución provén da tradición, si non sempre é case sempre. Porque co ombreiro dos xigantes das xeracións anteriores vese máis lonxe, como dicía Newton, creo. Pois ben, en Bizkaia a tradición ten forma de punk e unha nova xeración toma a testemuña.
A onda territorializouse e tomou forma: Sons Salvaxes. Sabemos que sen estruturas non hai arte. No contexto deste colectivo xorde, por tanto, Sei Sega, con membros que pasaron por grupos de gran pulamento: Andoni da Cruz e Jangitz Larrañaga (Vulk, Coiro), Jon Salinas (Kotoi, Tatxers), Elena Nuñez (Serpe, Machete, Kotoi) e Camilo Tonon (AFFERRA).
Non hai estética sen ética. A imaxe é punk, pero a actitude é punka. Autogestión e malaletxea, é dicir, o selo de Sei Sega. Veremos cal é o camiño que seguen, pero seguro que non actuarán no círculo de propaganda de bancos e bebidas tan de moda. Posibilidade de desenvolver unha especie de artie anarquista con mensaxes directas e danza de melodías rigorosas, afastándose da arte apolítico cada vez máis habitual na escena vasca.
Porque lle vou a dicir, de cantar á felicidade xa estamos un pouco aburridos algúns vascos. Centos, miles, (millóns!) porque as bandeiras non cobren toda a miseria de Bilbao postindustrial. Que a choiva de Bilbao escorrente as tristezas e sace a bailar os odios e paixóns que hai dentro de nós. Para reivindicar a vida na sociedade do espectáculo ou para actuar dun modo ou outro en busca de “desfeitas”.
A AUTODESTRUCIÓN COMEZOU. 3, 2,1... ZON!! !
Bidehuts, 2023
----------------------------------------------------------
Darlle demasiada importancia a que sexa politicamente correcto, pero nun momento no que falta a política
correcta, direi que desde Abregotarrak, como... [+]
A suma de catro elementos non sempre dá catro, xeralmente máis que iso. E, por suposto, andaron en varios proxectos e a saber como e por que se uniron: Atxe, Led Inferno, Osoron e Txerra. Criamos que ían facer punk polos antecedentes, pero son tan abertos e tan pouco... [+]
Non se pode facer a lectura dun grupo sen ter en conta o pasado dos seus compañeiros; e neste caso, o exercicio é aínda máis difícil. Hai un membro de Tatxers e Borla lembra ao grupo Tatxers. É inevitable pensar no grupo anterior, pero quedamos curtos, porque detrás das... [+]
Fly Shit é un dos poucos grupos hardcore que houbo en Debagoiena. Sen grandes intencións e totalmente convencidos cando o fan, teñen un percorrido firme nas costas sen apertar as présas e á vez sen cortes. É máis, nunca deron un mal concerto, nin un paso máis.No
... [+]
Oñati é un pobo especial en moitos sentidos, e non digamos, baixo a mirada dos pobos veciños, que lentes vestimos! O pobo e a cidadanía teñen moitas características propias, e o movemento que rodea á asemblea de mozas, tanto no pasado como na contorna do Gaztetxe... [+]
Cantas cousas pasan inadvertidos. Aínda que se movan en nichos, cada nicho xa non é demasiado grande? Este EP do artista Alai chega de Tolosa cunha electrónica perfeccionista ao estilo breakbeat, jungle, UK garage e house aromatizada con sabor afrocaribeño.
E o que pensaba... [+]
A pesar de que eu parecíalle Escorbutin na miña mocidade, Antton Carretero, nacido en Aramaio, sempre tivo unha mirada máis longa: punka si, por suposto, e a kinya é mellor, pero fíxase en moitos outros estilos pasando por prexuízos, canallagos, máis sensibles… Todos... [+]
Situaba ao grupo no
movemento queer de Madrid, e recentemente tiven a oportunidade de coñecelo na súa esencia, a directa. Entón decateime de que o grupo foi creado por Belén (voz e guitarra), nacido en Arxentina e desprazado de moza
a Madrid, e que se uniu a María... [+]
Antigamente, xa sabiamos de memoria todas as frases de Joker de The Dark Knight, como “axente do caos”. Tíñao, por exemplo, para explicar a súa conduta: “Paréceme un tipo cun plan? Sabes o que son? Un can que corre detrás dos coches. Non sabería que facer si... [+]
Encadenamiento
Non-Autoproducción, 2023
----------------------------------------------------
Nunca souben moi ben cal é o “rolo british”, quizá porque nunca fun moi afeccionado. Con todo, non teño ningunha dúbida do que din. Nótase en son e melodía, un pouco... [+]
Over the rede lixeiro
The Clayton
Autoproducción, 2023
--------------------------------------------------
Este grupo de Aramaio (Araba) chamou a atención nas proximidades de Arrasate en 2019, cando comezaron a interpretar que eran moi novas e publicaron unha maqueta... [+]
Pelax non escoita
Valen, 2024
-----------------------------------------------------
Si non sóbrache tempo de ler este texto, resúmocho: escoita Pelax. Agora non tes escusas, subiron toda a súa discografía a Spotify por primeira vez, aínda que xa estaban en Bandcamp... [+]
Pálpebras
Xabi San Sebastián
Orella, 2023
-----------------------------------------------------
Sempre pensei que este músico e creador donostiarra nunca conseguiu o lugar ou a atención que merece. Pero, aínda que non sexa así, quédannos as súas cancións, porque... [+]
A Urbe
Chulería, FODER!
Autoproducción, 2024
-------------------------------------------------------------
O grupo de Desorde, xurdido na Marxe Esquerda de Bizkaia na adolescencia tardía, espertou a miña atención pola credibilidade e frescura do punk-rock na súa... [+]
Ke Lepo
Izpi
Forbidden Colours, 2023
-------------------------------------------------------------
Ke Lepo móvese nun estilo chamado Inteligence Dance Music. A ninguén se lle equivoca un nome máis ponposo para un estilo musical? O IDM é un tipo de desenvolvemento do... [+]