Un dos debates mediáticos foi a presenza na campaña das eleccións municipais en Hego Euskal Herria de exreclusos con delitos de sangue en diversas listas e o posterior retroceso destes amigos.
Quizais con ese movemento EH Bildu gañou varios votos, e dunha maneira máis ampla, estou seguro de que gañara aos ollos dalgúns cidadáns o que buscaba: Mostrar a empatía coas vítimas de ETA, a distancia á loita armada e a diferenza entre a esquerda independentista de onte e hoxe. Está claro que si algún día EH Bildu vai gañar a hexemonía política nas eleccións, ten que profundar no tres obxectivos anteriores.
Outra cousa é até onde e como se “normaliza” a esquerda independentista neste tema (e noutros) e até onde se transformou o día da vitoria (eleccións). Nalgún momento, para acceder á xestión da Policía, a educación, a sanidade, os medios de comunicación e os chiringuitos públicos, a marxe de cambios ou pequenas modificacións. Dito doutra maneira, si hoxe sementas melones mañá recibirás melones.
Por iso, máis aló da competencia electoral, habería que falar antes, ou á beira, do cárcere, por exemplo (e doutras cuestións). Porque, ten volta atrás a posibilidade de que as persoas que estiveron prisioneiras sexan elixibles (ou interventoras)?
Sempre pensei que os escolares das escolas, ademais de museos, excursións, etc., deberían ser levados a coñecer vertedoiros e prisións
Os centros penais son un lugar deseñado para a pena e a destrución das persoas, onde se humilla ás persoas con autoritarismo, violencia, drogas legais e ilegais, servidume, explotación laboral, etc. Todo á parte dos ollos da sociedade. Aínda que saia do cárcere, todo é un obstáculo burocrático e desapoyo, a falta dunha contorna familiar e amigable forte, o ex convicto é o último gran obstáculo para a chamada “reinserción”.
Cumprido o castigo, calquera ex presidiario ten dereito a incorporarse ao traballo, a facer deporte, a ir ao teatro, a militarse nun partido político ou a presentarse a eleccións. Agora, con este antecedente de non ser electos, suprimiuse de facto un dereito que tiñan recoñecido legalmente ás persoas exreclusas, en fin, que tiñan “delitos de sangue”.
Cando termina a sanción? Cremos no dereito dunha persoa que cumpriu condena en prisión a iniciar unha nova vida? Cremos na “reinserción”? Por que non deixamos que a sociedade resolva a idoneidade desa persoa co seu voto ou a súa falta de voto?
Sempre pensei que os escolares das escolas, ademais de museos, excursións, etc., deberían ser levados a coñecer vertedoiros e prisións. Cun motivo máis, agora.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O Estado español converteríase no escenario distópico de Tejerazo, en 1981. Alí, os líderes políticos confinados no Congreso foron "convidados" a aprobar un acordo tácito no que se consideraba intocable o status quo vinculado ao sistema monárquico, ao sistema político... [+]
A nova formación de Goberno deixou moitas preguntas sen responder, pero está claro que unha vez máis teremos que ser firmes para apostar pola Escola Pública Vasca. Díxosenos que, aínda que gobernará o mesmo partido, teriamos caras novas, pero tampouco iso foi do todo... [+]
Somos pais de Euskal Herria, fillas e fillos; chámanse Maddi, Izei, Dani, Alaitz, Aida ou BEÑAT, pero poden ser Hatem Salem, Awad Muhammad de 14 anos, Zakaria Magdy de 6 anos ou Nour Ahmed de 7 anos. Todos foron asasinados por Israel en Gaza.
Non podemos imaxinar nin imaxinar... [+]
Cando se fala publicamente da tortura, dámosnos/dámonos conta de até que punto a sociedade interioriza a opinión que o propio “sistema” pon en marcha sobre este tema. Para iso utiliza unha ampla gama de ministros e conselleiros, xuíces e expertos, todos eles coa axuda... [+]
Si Valeria Vitella, que fai 2000 anos ofreceu unha pedra de altar á deusa vasca Larrahe, levantase a cabeza e atopásese cara a cara con Alberto Santana, que lle diría? Seguramente algo así: -De que estás a falar?
En primeiro lugar, situémonos. Como historiador, mellor... [+]
Nos últimos tempos tivemos nos medios de comunicación a Aitor Uriarte, representante da empresa de enerxías renovables Solaria, para homenaxear os beneficios dos macroproyectos que queren levar a cabo. No caso da aparición de Radio Euskadi do 28 de maio, sentín unha... [+]
A nova palabra que escoitamos nos últimos anos: o tardeo. Sospeito que haberá cambios de lugar. Eu só coñezo o de Bilbao, e parece moi sinxelo: os que temos unha idade, puxémonos o nome do que faciamos a primeira noite, é dicir, e, en definitiva, facer unha esmorga pola... [+]
Nos cárceres dependentes do Goberno Vasco, os presos políticos vascos perdemos moito no que se refire á comunicación cos nosos familiares e amigos. O número de prefixos mensuais é menor e a súa duración é menor. Por tanto, aínda que nos acheguemos máis, dedicamos... [+]
Unha imaxe vale máis que mil palabras. Lin ao xornalista e escritor Pascual Serrano que non hai máis mentira que iso. Escribiuno hai dez anos, cando empezamos a ver que a imaxe ía comer a palabra enteira. En fin, que se poden refutar os proverbios.
Outra: nada escrito de... [+]
Con motivo do Día Internacional dos Traballadores do Sexo, unha compañeira de traballo sexual ofreceu o pasado 2 de xuño un taller para romper o estigma. O compañeiro abordou unha cuestión fundamental que quizá non estea tan presente: que unha cousa é que che fagan algo... [+]
Os futuros máis prometedores estamos máis preocupados polo futuro que os de longo futuro. É a CCCLXIX lei da vida. Parece un trabalinguas, pero as leis da vida non as escribo eu, senón a vida mesma.
Esa lei, como todas as leis auténticas, ten excepcións, pero que... [+]
O outro día escribín unha mensaxe a META. Dei, pensei e púxenme a facer. Mark Zuckerberg non durmiu desde entón, porque non foi unha mensaxe calquera, escribinllo con bastante sequedad. Bordo, case. A través dun vídeo de Instagram decateime de que META utilizará a... [+]