Non todos chegamos a gozar da xubilación e ten unha difícil solución, non quere acabar nova e acumula tantas idades, e entón, xa está? Si é así, non só a un mesmo, senón tamén a Imserso e aos que buscan negocio.

A través da perfecta comprensión da situación familiar, a preocupación por asumir a “carga” da idade, evitando a experiencia, a capacidade, as ignorancias e ocupacións abusivas dos achegados… Mauka é o que podemos coñecer ao chegar á terceira idade.

Con todo, o que me fixo sentir o cimacio do corazón é: “Toma un avó ou unha avoa en adopción”. Anuncio das aseguradoras contratadas por moitos xubilados. Dise que o 1% dos beneficios destinaranse, entre outras funcións, á realización de actividades e xornadas con persoas maiores soas e con falta de calor dos demais. (Non como dicía o outro, que hai demasiados xubilados e que organizaría batidas como para baixarse xabarís! ).

Leste é o noso desexo de aclarar que necesitamos mellor que nós sen pornos nos nosos zapatos. Din que cando chegan a unha idade coñecen as miñas necesidades como ninguén máis. E coa intención de facer a nosa vida sen “trabas” e aliviar as dores de cabeza, coma se fosen os nosos antepasados, coidarémonos mellor que nós mesmos.

Fai non tanto, a xente maior non coñecía as vacacións, nin recibía xubilacións, vivían para traballar! Os baserritarras que traballaban sete días á semana, case dúas veces o corpo, non podían cumprir as ordes da igrexa que prohibían traballar os domingos, pero como as vacas comen a diario, o inferno sen máis remedio que vivir na terra…

Ou tratar de traer a todos os nenos doados por Deus e de recoller cogomelos en mellor postura que cereixas, con dor de cintura equivocado, cunha avoa que non pode pasar a perna á altura da perna… quen non o coñeceu?

Da experiencia apréndese de verdade e dos libros en teoría, por tanto, o noso futuro mellor organizado por nós mesmos, e esa eventual e xenerosa axuda, oxalá se invista en proxectos que clarifiquen o futuro dos mozos de hoxe, cargados de hipotecas desbaratas. A maioría dos mozos mileuristas, temerosos dos cambios do Euriborrero e sen a seguridade que perdurará a Seguridade Social… o futuro!