Os podcasts están moi de moda.
Para nós é moito máis que moda. En momentos difíciles sempre pensei o importante que é o humor. Creo que as mulleres morreriamos sen humor porque no día a día enfrontámonos a mil opresión. Pensamos que traballar e transformar desde o humor é máis fácil e divertido.

Traballei xunto a Liberdade Daganzo, formamos unha fermosa parella, porque ambos cremos que ri tamén a conciencia. Facemos radio con mulleres e para mulleres desde o feminismo radical. Na actualidade estamos a investigar a situación das mulleres nos cárceres e si non tratamos o tema cun punto de humor, daríanos unha situación realmente lamentable, porque así é. Pero nós si podemos rirnos de nós mesmos, e non os homes do seu masculinidad.

Entre outras cousas, devorades os contos infantís.Hai moito
traballo neste ámbito. Fíxese, agora volven saír Sirenatxo, a sirena é racializada e a xente considerouna como “revolucionaria” en xeral, pero segue sendo esclavista. A lenda é totalmente patriarcal e o problema non é que sexa branca ou negra. Agora somos modernos e inclusivos porque se converteu nunha pel negra... Por un home segue perdendo a súa voz, a súa cola e todo o seu reino. Ese é a mensaxe, e non outro.

Nós defendemos á bruxa Ursula, a única que se enfronta á sirenita.

Pero no Romanticismo, a bruxa sempre é mala...A
ursula é grosa, fea, ten a pel azamboada e é crujiente. Con esta imaxe, como vai gustar aos nenos? E vostedes cren que cos poderes que ten é imposible ser delgado, bonito e branco? É morado, feo e azamboado por vontade propia.

A bela e a besta clásica son tamén moi duras: as mozas casan cun ancián ou ancián e dicir que a beleza está dentro. Imaxinariámonos/Imaxinariámosnos si fóra ao revés? Son mensaxes moi duras e crus, perigosos. Estes contos débense desollar e contar como son.

O podcast pode ser unha vía de transformación?
Claro. No percorrido realizado até agora vimos de todo e chegáronnos moitas cousas. A xente deunos apoio e díxonos que aprende moito connosco. Hai mulleres que, unha vez escoitada o noso labor, puideron pór nome á violencia que estaban a sufrir inconscientemente. A nosa é unha forma divulgativa, e temos que difundila, porque o que non ten nome non existe. Nós queremos ofrecer información e transformala desde o feminismo. Non puidemos nomear moitos tipos de violencia durante demasiado tempo.

É politicamente correcto ser “feminista radical”?
Somos feministas radicais, non porque sexamos dun extremo ou doutro, senón porque imos até o centro do piso. Fai uns 50 anos xurdiu a onda do feminismo actual na liña da liberdade sexual, e nese impulso xurdiu o feminismo radical: o abolicionista da prostitución, o abolicionista do xénero... Abolicionista de calquera comercio. Eu identifícome con iso. Non se pode vender ou comprar o traballador ordinario e a muller si, en nome do amor e do sexo? O que non se permite noutros colectivos faise con mulleres.

O nome de Radio Bruxaría non é casualidade, non?O
concepto de akelarre vese moi sucio na sociedade, e para nós o akelarre é a unidade das mulleres que permite compartir asemblea, as nosas minas, reflexións, risas e saberes. Iso xa era, pero manchouse e con este proxecto queremos limpar a palabra. A bruxa non é unha palabra fea, é unha palabra bela e un akelarre tamén.

Tamén tedes unha escola de bruxas.
Empezamos co podcast, pero cando vemos a posibilidade de ir máis aló avanzamos. Recentemente ofrecemos formacións para mulleres que cursan estudos universitarios para que aprendan da violencia que pode suceder. Temos a oportunidade de traballar con mulleres novas de alta conciencia feminista, e podemos dicir que afortunadamente en Euskal Herria non faltan formatos e concienciar á feminista.

Bruxa con ou sen escoba?
Coa escoba, sen dúbida. Pero a escoba non para limpar o lixo, senón para voar. Facemos posible que os nosos oíntes, na radio, tomen a escoba porque é unha forma de apoiar o noso proxecto.