Cando teño que encher unha folla en branco con caracteres, paso días reflexionando sobre diferentes temas, compartindo varios titulares cos que me rodean para medir como está o meu termómetro fóra da miña mente. Dáme a oportunidade de ver desde fóra o que penso, de facer rabia en temas que non podía imaxinar. Pero ás veces algúns temas me encerran na cabeza. Os mosquitos voan cos mesmos pensamentos coma se estivesen pechados na botella de cristal, golpeando as paredes dos dous hemisferios da cabeza. Entón non teño máis que falar de temas que para algúns parecen repetitivos. Si, volvo falar de violencia machista. Que pesada, non?

Volvo aos feitos destes meses. Cada vez que hai unha nova noticia de violencia machista, véñenme á memoria as que caducaron na axenda, non podo entendelas de forma illada, distribuílas. En plena campaña electoral, un home asasinou á súa ex parella en tiros polas rúas de Orio. En poucos días, un home matou o vitoriano Maialen na súa propia cidade e o neno pasou horas mirando o corpo da súa nai. Estaba embarazada. Pero tamén entón todo avanzou, porque tampouco a máxima expresión da violencia machista é suficiente noticia, para pór todo patas para arriba, para picar, para manter en primeira liña algúns discursos máis aló da curiosidade. É máis, a conselleira de Seguridade dixo que "non é fácil protexer a unha vítima que non se percibe nunha situación de risco". Maialen denunciou antes á súa parella e tiña orde de afastamento. Debemos ser asasinados para ser protexidos?

Coa folla en branco por diante non podo descabezar as tres agresións machistas denunciadas no meu pobo nunha soa semana. Ter que pechar as txoznas da Rochapea. Tudela. Legorreta. Vítimas que aparecen no documental sobre o caso de En nome delas Kote Cabezudo e que non aparecen. Dinnos que hai un "lobo" externo, pero non, non é un lobo externo, o que pasa é que vivimos no réxime dos lobos: un sistema patriarcal que permite e normaliza todo isto.

Gustaríame non ser pesado, non sentir encerrados os mosquitos cada vez que teño unha folla branca nos dous hemisferios cerebrais, no corpo. Escribir sobre outra cousa. Gustaríame que nas entrevistas de bar das cuadrillas de homes esquézase algún indicio de responsabilidade ao pasar de lado. Por tanto, mentres nos dean motivos para ser pesados seguiremos sendo os máis pesados. Non sei máis, pero sóbranme páxinas brancas.