Urrup e clic
Hai catro anos, recentemente constituído o goberno municipal de San Sebastián, denunciei neste recuncho que a política lingüística do alcalde foi máis alta. O inicio foi certamente lamentable, xa que en apenas un mes volveu acumular moitos pasos atrás: elixiu a un responsable político incapaz de falar en eúscaro para un departamento de eúscaro; contratou a policías municipais que non estaban capacitados en eúscaro e a un gran número de axentes de mobilidade (posteriormente se repetió ano tras ano a “excepción”); escribiu “toldero” nos novos traxes dos tolderos; apareceron rotulados unicamente en castelán, cartelarías de estivais e en farois e paneis privados..
Neste sentido, reivindicé que o Concello de San Sebastián debería mostrar un novo impulso para establecer normas e acelerar a normalización do eúscaro, para que o plan de eúscaro que estaba en marcha fóra do século XXI.
Tratamos de acompañar as advertencias coas propostas, pero até o final da lexislatura non vimos a intención de sumarse á suposta alcaldesa euskaltzale
Bo, pasaron catro anos, e con eles unha pandemia que rexeitou aínda máis a cultura vasca. Na illa de Santa Clara apareceu un sumidoiro de sátor, así como unha profunda e escuro sorriso, e desde alí fóronse baixando os fondos que podían destinarse ao teatro en eúscaro, así como a publicidade para os medios de comunicación en eúscaro, do mesmo xeito que as augas sucias baixan polo inodoro. Retiveron a normativa para construír casas, custe o que custe (por suposto), afogando a zona respiratoria, así como para contratar a un director non habilitado en eúscaro responsable de todo un departamento municipal, ou para que a publicidade monolingüe en marquesiñas teña un prazo de caducidade de dez anos. E quedounos a palabra na boca como nos atascou a picada no buraco da garganta, en varios aloxamentos noentieneses…
Tratamos de apoiar as advertencias coas propostas, pero até o final da lexislatura, nun ambiente electoral, non vimos a intención de sumarse á alcaldía euskaltzale. Tampouco merecen a pena apuntar os intentos dos neofranquistas municipais por menosprezar os dereitos lingüísticos dos vascos, ou si, porque non parece casual que se mantiveron as cadeiras de brazos, cando os xulgados empezaron a obstaculizar o progreso do eúscaro.
No mesmo período, incrementouse en dez puntos o número de empregados municipais que obtiveron o perfil lingüístico necesario para o posto de traballo (83%), e mantívose o nivel de uso do eúscaro nas rúas de San Sebastián, á vez que se segue crecendo o coñecemento, co que haberá que facer un clic sobre a botella medio buxán.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Ukrainako gerrar hasierako zergatiak ez dira azaldu zizkigutenak bakarrik, beste arrazoi batzuk ere badaudelako. Errusiak zioen Ukrainako errusiar hiztunen defentsarako urrats bat eman behar zuela; Ukrainako Gobernuak, aldiz, Errusiaren armadari aurre egin behar zitzaiola,... [+]
Ekonomialariei asko gustatzen zaizkie merkatuen jokabideak adierazten dituzten grafikoak, kurbak alegia. Deigarria egin zait zentzu horretan Pluralistic webguneko “The future of Amazon coders is the present of Amazon warehouse workers” artikuluan (Amazonen... [+]
O pasado mércores, a Facultade de Educación de Leioa estaba cargada de estudantes, xa que viña Samantha Hudson. É un artista, cantante e influencer transgénero mallorquino nado en 1999. A estrela dos encontros Kantatzen Herria contaba cunha fileira interminable de selfies e... [+]
Bekatu bat aitortu behar dut hemen. Duela lau urte, ohitura berri bat sarrarazi nuen nire bizian: igande gauetan, kaka kanoi baten antzera "informazio" jarraikia hedatzen duen CNews telebista kate ultraeskuindarra begiratzen hasi nintzen. Hasieran ordu erdi bat astero... [+]
Hay coincidencias sorprendentes na vida. Cantos espectadores poderían reunirse no Teatro Arriaga? Cantos aseos hai en cada planta? Que probabilidades hai de que dúas mulleres guipuscoanas coincidan no mesmo instante e lugar, despois de 35 anos sen verse?
Así atopei a Itziar... [+]
Transfeminismoak argia eta konplexutasuna ekarri ditu gorputz, genero eta desirei buruzko eztabaidetara. Hala ere, itzalak ere sortu ditu. Ustezko koherentzia politiko erradikal baten izenean –askotan hegemonia oso zehatz bati lotua–, diskurtso transfeminista batzuek... [+]
Vivimos tempos curiosos e realmente vivimos. Son tempos nos que se di que a educación está en crise e, polo menos, á vista de todos, a bolita ten xa 2.361 anos.
Non fora da academia de Platón, o seu querido mestre Aristóteles, para erixir un liceo. Un Liceo, evidentemente,... [+]
Hai unhas semanas, na rúa Deputación, no centro de Vitoria-Gasteiz, dous homes arroxaron a unha persoa sen fogar desde o pequeno rellano da escaleira que daba ao exterior do local onde durmía. Non só o derrubaron, senón que inmediatamente colocaron ante a lonxa unha varanda... [+]
Recentemente abriuse o plan de ordenación urbanística exipcio para o territorio de Gaza. Un debuxo recolle as rúas, edificios e imaxinarios do futuro, sobre unha realidade que aínda cheira a metralla e a artefactos explosivos. Proposta urbanística, utilizada como outro... [+]
Tanto feministas como ecoloxistas vimos a oportunidade de pór a vida no centro da pandemia de Covid-19. Non eramos uns idiotas, sabiamos que os poderosos e moitos cidadáns estarían encantados de volver á normalidade de sempre. Especialmente, os que pasaron un confinamento... [+]
O último informe do Instituto Vasco de Estatística, Eustat, destaca que aumentou a sensación de inseguridade cidadá. En Gurea, en Trapagaran, Seguridade xa, algúns veciños chamaron a manifestarse contra os delincuentes.
Dous foron as razóns que levaron a esa sensación... [+]
Hai vivendas que están subscritas a portais de venda porque queren comprar unha casa. De cando en vez fan citas para ver as casas, e estou seguro de que o vendedor sabe que esas persoas non comprarán a casa, non polo que atopan na visita, senón polo que non teñen... [+]
Arthur Clark escribiu en 1953 a novela distópica O fin da infancia: unha descrición dunha sociedade que deixou de xogar. E non é o momento de xogar especialmente a infancia? O momento de xogar, de sorprender, de ver e de facer preguntas vivas. O momento de deixar o espazo... [+]