Cando é o mellor momento para saltar? Antes de saltar nunca sabes si vas chegar ou quedarche no medio camiño. O arado é un salto para Ibil Bedi, de adolescente a adulto. E a miña dúbida: deron ben o salto?

Esta é a dúbida que tiven ao escoitar o disco. Antes de despedirme escoitara uns work in progress, e sabía que o grupo quería afastarse do ambiente naif do seu último disco e buscaba algo máis "maduro". Dar a volta ás estruturas, pensar capas, traballar a produción...

As cancións foron retortas para chegar a un novo lugar. Chegar a un lugar onde non chegarían. E iso causábame medo. Porque a canción ten as súas direccións intuitivas, e porque normalmente teñen a sinceridade do que es. Máis aínda si o teu traballo ten idiomas que non manexas totalmente. Pois aínda noto o Arado a medio camiño. Necesitaría un pequeno paso máis para o salto de tamaño.

E iso é unha boa noticia. Por que? Porque aquí non hai obxectivos. Porque forma parte do camiño. E si non chegou ao lugar desexado, porque chegou alén.

Os de Ibil Bedi deben confiar nos seus saltos. Ademais de caer de pé, sei que van caer elegantes. Por que? Pois porque son grandes cantantes os de Ibil Bedi. Porque son capaces de tecer as melodías, as letras e as reflexións que necesita unha canción pop, e esas costuras péganse na pel. O do Arado, o do Armario, o do Barro, o da Resina, o da Dirección, o da Posta, o do Perímetro e o da Xira, todos son cancións fantásticas. E unha vez metidos, porque tes voltas na pel e no fondo.

Ademais de ser grandes cantantes, o grupo deu un salto en precisión e calidade. Ademais de mellorar o son, afinouse na composición e nótase directamente o que agora son capaces de conseguir. E as voces como instrumentos pasaron a outro nivel Ibai Osinaga, Areta Senosiain e Amets Aranguren. O tres fixeron un gran traballo, pero o de Aranguren é o maior cambio. Porque ademais de atopar a súa voz, está a atopar a súa pronuncia. E vai cara a unha das voces máis persoais e profundas da nosa escena, poucas dúbidas.

O 21 de novembro de 2021 escribín nesta páxina: “O grupo ten unha chea de cancións. Pero teño a impresión de que os mellores aínda están para vir”. Pois o grupo ampliou unha chea de cancións. E que alegría. Porque agora sei que os mellores están para vir. Porque “o camiño se cobre con pegada”.