Non é amnesia, é monarquía
O ministro español de Asuntos Exteriores nega que España sexa a potencia administradora do Sahara Occidental. Pero si.
Durante anos, España dicía que era neutral no tema do Sahara, aínda que mentira: era moi parcial. Por Marrocos. O Poder Nacional Palestino ten unha Misión Diplomática en Madrid, algo que nin sequera soñaba a Fronte Polisario.
España nunca fixo nada para que os cidadáns do Sahara Occidental poidan celebrar o referendo de autodeterminación que legalmente lles corresponde. O contrario: Sempre defendeu a proposta de autonomía de Marrocos.
España recoñece sen ningún problema que Marrocos ocupe todo o Sahara Occidental, aínda que os acordos de Madrid que lle outorgan o dereito á ocupación deixaron claro que un terzo do sur do Sahara era para Mauritania. É dicir, aínda recoñecendo (e non o ten) que podería ocupar os dous terzos do norte, ningunha lei, os tratados nin os tratados danlle a posibilidade de ocupar o terzo sur.
Por que entón esa actitude colaboracionista de España? O deputado do PNV, Aitor Esteban, reprochou recentemente a Sánchez, presidente do goberno español, que o fai polo control da inmigración. Ten razón, pero non do todo: non é razón, é escusa. Doutra banda, o control da inmigración é a escusa actual, non fai 40 anos. Entón era o control de drogas. E si a ocupación seguise durante 48 anos máis, España inventaría outras escusas como o cambio climático, a importación de tomate… todo.
Sabemos que o vello rei vendeu o Sahara Occidental. Non sabemos, porque é secreto, vendeuno no teu
Porque a verdadeira razón non é ningunha delas, senón a protección da monarquía. Por iso España obedece a Marrocos.
España vendeu o 14 de novembro de 1975 o Sahara Occidental a Marrocos e Mauritania. O 19 de novembro de 1975, España publicou a lei de renuncia ao Sahara Occidental, que deixou vendidos aos saharauís. Nesas dúas datas o ditador Franco "vivía", si, pero o ditador en funcións era Juan Carlos, o príncipe de España naquela época. O que hoxe chaman "rei demérito".
Sabemos, pois, que o vello rei vendeu o Sahara Occidental. Non o sabemos, porque é secreto, vendeuno en zega.
Despois, tendo en conta o diñeiro que gañou nos seus negocios como rei e rei, podemos pensar que o saharauí non os vendeu a prezo barato, senón que tamén gañou moi ben nesa venda. Pero, claro, non saberemos ata que o tema estea nos libros de historia. Porque hai que protexer a monarquía.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Ukrainako gerrar hasierako zergatiak ez dira azaldu zizkigutenak bakarrik, beste arrazoi batzuk ere badaudelako. Errusiak zioen Ukrainako errusiar hiztunen defentsarako urrats bat eman behar zuela; Ukrainako Gobernuak, aldiz, Errusiaren armadari aurre egin behar zitzaiola,... [+]
Ekonomialariei asko gustatzen zaizkie merkatuen jokabideak adierazten dituzten grafikoak, kurbak alegia. Deigarria egin zait zentzu horretan Pluralistic webguneko “The future of Amazon coders is the present of Amazon warehouse workers” artikuluan (Amazonen... [+]
O pasado mércores, a Facultade de Educación de Leioa estaba cargada de estudantes, xa que viña Samantha Hudson. É un artista, cantante e influencer transgénero mallorquino nado en 1999. A estrela dos encontros Kantatzen Herria contaba cunha fileira interminable de selfies e... [+]
Bekatu bat aitortu behar dut hemen. Duela lau urte, ohitura berri bat sarrarazi nuen nire bizian: igande gauetan, kaka kanoi baten antzera "informazio" jarraikia hedatzen duen CNews telebista kate ultraeskuindarra begiratzen hasi nintzen. Hasieran ordu erdi bat astero... [+]
Hay coincidencias sorprendentes na vida. Cantos espectadores poderían reunirse no Teatro Arriaga? Cantos aseos hai en cada planta? Que probabilidades hai de que dúas mulleres guipuscoanas coincidan no mesmo instante e lugar, despois de 35 anos sen verse?
Así atopei a Itziar... [+]
Transfeminismoak argia eta konplexutasuna ekarri ditu gorputz, genero eta desirei buruzko eztabaidetara. Hala ere, itzalak ere sortu ditu. Ustezko koherentzia politiko erradikal baten izenean –askotan hegemonia oso zehatz bati lotua–, diskurtso transfeminista batzuek... [+]
Vivimos tempos curiosos e realmente vivimos. Son tempos nos que se di que a educación está en crise e, polo menos, á vista de todos, a bolita ten xa 2.361 anos.
Non fora da academia de Platón, o seu querido mestre Aristóteles, para erixir un liceo. Un Liceo, evidentemente,... [+]
Hai unhas semanas, na rúa Deputación, no centro de Vitoria-Gasteiz, dous homes arroxaron a unha persoa sen fogar desde o pequeno rellano da escaleira que daba ao exterior do local onde durmía. Non só o derrubaron, senón que inmediatamente colocaron ante a lonxa unha varanda... [+]
Recentemente abriuse o plan de ordenación urbanística exipcio para o territorio de Gaza. Un debuxo recolle as rúas, edificios e imaxinarios do futuro, sobre unha realidade que aínda cheira a metralla e a artefactos explosivos. Proposta urbanística, utilizada como outro... [+]
Tanto feministas como ecoloxistas vimos a oportunidade de pór a vida no centro da pandemia de Covid-19. Non eramos uns idiotas, sabiamos que os poderosos e moitos cidadáns estarían encantados de volver á normalidade de sempre. Especialmente, os que pasaron un confinamento... [+]
O último informe do Instituto Vasco de Estatística, Eustat, destaca que aumentou a sensación de inseguridade cidadá. En Gurea, en Trapagaran, Seguridade xa, algúns veciños chamaron a manifestarse contra os delincuentes.
Dous foron as razóns que levaron a esa sensación... [+]
Hai vivendas que están subscritas a portais de venda porque queren comprar unha casa. De cando en vez fan citas para ver as casas, e estou seguro de que o vendedor sabe que esas persoas non comprarán a casa, non polo que atopan na visita, senón polo que non teñen... [+]
Arthur Clark escribiu en 1953 a novela distópica O fin da infancia: unha descrición dunha sociedade que deixou de xogar. E non é o momento de xogar especialmente a infancia? O momento de xogar, de sorprender, de ver e de facer preguntas vivas. O momento de deixar o espazo... [+]