Recordo a emoción que tiven fai 20 anos cando a antiga empresa Google sacou recursos ofimáticos na súa nube. Foi unha innovación revolucionaria. Pasou o tempo e fomos comprendendo o rumbo do seu modelo de negocio, pero era tarde, tiñamos integrado o seu sistema nos ámbitos máis vulnerables das nosas vidas: educación, fogar, saúde...
Na actualidade, algúns expertos afirman que estamos ante unha nova innovación que represente ao sistema de Google. Coa mesma estratexia que utilizou Google, está a introducirse na sociedade unha nova ferramenta para facilitar as nosas vidas: a intelixencia artificial. Trátase de entrar en todos os ámbitos, xa que ten a capacidade de facer os procesos de traballo dunha maneira máis eficaz, o que redundará en vantaxes competitivas, polo que hai medo a non utilizalos no aire, a quedar atrás.
O acceso universal á intelixencia artificial denominouse democratización da intelixencia artificial, é dicir, a posibilidade de que calquera persoa poida contar co apoio dunha intelixencia artificial accesible nos seus procesos de traballo/creación de forma relativamente sinxela. Pero algúns xa aprendemos o fácil que é facer analogías cos beneficios que os seres humanos habemos tido nas sociedades analóxicas no ámbito dixital… Que hai entón debaixo da idea de democratizar a intelixencia artificial? A resposta non é difícil, porque é un vello xogo entre humanos, un xogo de dominación, no que se quere crear unha nova táboa de xogos con novas relacións de poder.
Traballo ao redor da fenda dixital, e unha das primeiras cousas que explico é que ter unha tecnoloxía é poder creala desde cero. Os que non temos posibilidades de xerar tecnoloxía somos usuarios. Hoxe en día é cada vez máis difícil ter tecnoloxía. Temos máis risco que nunca de vivir nunha posición de dependencia tecnolóxica. Pero, claro, a realidade non ten por que ser única; iso si, para facer fronte a esa realidade teremos que ter moita imaxinación. Necesitamos máis imaxinación que pobos cheos de usuarios que de cidadáns.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Non puiden pechar o caixón despois do último par de medias que me quedaban, as cales se devoraban mutuamente. Así estaba, mal pecho, xa durante dúas semanas, o pixama (na tirada dos pixamas, salvo tres regaladas, non hai pixama; a camiseta “para casa” está chea de... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
Un prestixioso arquitecto chega desde Londres a un pequeno pobo galego. Trátase de David Chipperfield, un edificio con oficinas en Berlín, Milán e Xangai, e que conta cun amplo equipo de edificios. Unha arquitectura elegante, requintada, feita por un Sir. A historia comeza na... [+]
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]
Non é tarefa fácil definir o que traerá o novo mandato de Estados Unidos no ámbito económico. O eixo da nova estratexia económica será a peculiar unión entre o liberalismo e o proteccionismo para o sector exterior. A pesar do que ocorreu en Estados Unidos de forma... [+]
Os últimos anos saio pouco. Díxeno moitas veces, seino, pero polo si ou polo non. Hoxe asistín a unha sesión de bertsos. “Deséxolle moito”. Si, por iso avisei que saio pouco, supoño que vostedes asisten a moitos actos culturais, e que teñen máis que comparar. Pero... [+]