Trinta e catro anos despois
O pasado 25 de marzo finalizou oficialmente a dispersión dos presos vascos. Segundo o xefe de liña dO País, "34 anos despois, o Ministerio do Interior de España puxo fin á dispersión dos presos de ETA". Os medios de comunicación de Euskal Herria tamén informaron da data, á vez que os partidos políticos publicaron a súa lectura. Por exemplo, o PNV, como vén sendo habitual, volveu utilizar a ocasión para sinalar que os presos vascos tiñan que reflexionar e pedir perdón e recoñecemento pola dor causada. Pola súa banda, EH Bildu destacou a data como "vitoria moral".
Con estas incidencias púxose en marcha a máquina da miña memoria. A miña primeira viaxe a unha prisión española foi en 1980. As mulleres xitanas e vascas que me atopei nas portas de Carabanchel ensináronme moitas cousas e, dalgunha maneira, foi a miña primeira lección sobre cooperación feminina. Logo aumentaron as viaxes e os quilómetros. Así, durante anos, todos os fins de semana instalouse un ritual na miña vida: citas, paquetes, chamadas, saídas de pequenas horas para non chegar tarde… E agora deime conta de que nunca me preguntei polo significado desa vinganza.
Cando escoito as xustificacións da política de dispersión, sinto unha rabia enorme e á vez unha desesperación
Terminou o meu ritual de fin de semana e a miña vida volveu á normalidade, pero durante moitos fins de semana lembrei aos camiñantes do amor. Moitos se envelleceron nas estradas, algúns perderon saúde e vida… e todo a cambio de nada.Por
iso, cando escoito as xustificacións da política de dispersión, sinto unha gran rabia e á vez unha desesperación. Eu creo que o final da vulneración de dereitos despois de 34 anos non pode ser considerado como unha "vitoria moral". É máis, aínda me parece ofensivo que as autoridades impoñan unha dispersión para aliviar a presión da dirección de ETA.
Estableceuse a dispersión como instrumento de guerra contra o terrorismo, para o que as autoridades estatais contaron coa inestimable axuda do PNV, e a súa utilización supuxo a vulneración dos dereitos fundamentais dunha persoa colectiva. Non era legal, nin lexítimo; non fai 34 anos, nin hoxe en día. Non cando a loita estaba armada, nin despois da disolución de ETA. Porque cando os poderes condicionan os dereitos humanos individuais e colectivos, ninguén está seguro, e en Euskal Herria sabémolo ben.
A partir de agora, os amigos e familiares dos presos vascos non van percorrer tantos quilómetros e a súa vida seguramente será un pouco máis fácil. Pasaron demasiados anos, e desgraciadamente algúns non puideron chegar até aquí…, porque nestes 34 anos a política de dispersión foi criminal. Non o esquezamos!
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]
A novidade adoita ser unha das palabras máis escoitadas que se asocia á Feira de Durango. A novidade está alí, e aquí a novidade. Con todo, nalgúns casos é suficiente con dar un aspecto diferente ao anterior para pegar esa etiqueta. Os CDs e as reedicións remasterizados... [+]
O eúscaro ten un caudal de auga moi grande na escaseza. Cada pinga local rega e revive a nosa cultura. Ofrecerlle un mar de auga a aquela sede. Aínda que o eúscaro veu dun pozo profundo e escuro, todos sacamos a nosa mostra de auga salgada e convertémola en fonte. E agora... [+]
Os mozos comezan a consumir pornografía antes, xa que o porno é a súa única educación sexual. Como demos chegamos até aquí?
Hoxe en día, hai que recoñecer que grazas a Internet é moito máis fácil ver pornografía. Desgraciadamente, a través dun clic o neno de entre... [+]