Obra: Souvenir, comería alieníxena. Texto e dramaturgia: Horman Poster. Dirixido por Igor de Quadra e Jon Ander Urresti. Actores: Maite Aizpurua, Xanti Agirrezabala e Matxalen de Pedro. Cando/Onde: 4 de marzo, en Gasteszena (Donostia).

Un imán que quedará pegado na neveira ou un fósil de descubrimento que será un punto de inflexión na historia da historia? Digo, o descubrimento do fósil. Un obxecto esvelto e pegañento sen valor ou unha acción memorable que os fillos aprenderán e contarán aos seus fillos. Compra ou realización. Persoal ou colectivo. Cal é a pegada que queremos deixar neste mundo? Onde ir?

O tres personaxes parten de Nin para embarcarse na aventura do campamento de simulacións científicas e parque telemático nas Bardenas e, no seu caso, do espazo. No noso mundo, na terra, non están de acordo, non teñen experiencia e van explorar outro mundo onde realmente teñen que actuar coma se estivesen alí. Isto aumenta a capacidade de superar os límites impostos tanto polo cerebro como pola práctica diaria.

A lectura e o traballo do mundo físico e emocional mesturaranse e descubrirán en ambos os ámbitos. Preguntan quen é e que é, que queremos e que facemos.

É inevitable a aparición de contradicións en diferentes formas: vestido ou inchado; en plástico, vexetal ou mecanizado. Serán visuais e atractivos que exporán de forma máis visual que verbal. Este é un dos puntos máis interesantes desta obra: a espectacularidade. Os personaxes, ademais de flipar ao longo do espazo máis aló da terra, levan ao espectador a gozar do espazo do escenario, expresando explicitamente a idea da expulsión. A combinación dos elementos que utilizan, o uso dos diferentes recursos e, sobre todo, a selección de vestiario e atrezo, conxuga o xogo entre o ambiente e a realidade doutro mundo. Ao seu ao redor tres tortuosos actores para manter o carácter da obra.

As linguas absurdas fan as risas e as gargalladas aínda máis absurdas; contaxiosas, con calquera palabra ou xesto, fáciles. Os autores teñen razón cando describen a tres “persoas embriagadas polo soño da exploración espacial”. O colectivo Horman Poster vén agora da traxedia Antigone a facer humor. A esencia desta obra é o humor, as comedias alieníxenas. E que é o humor, que nos fai rir, que buscamos, que nos convertemos... Souvenir non é simple, insignificante nin ofensivo. Non é estereotipado, nin normal nin esperado. Souvenir non é barato, nin cutrón, nin averdado. É absurdo para ben e para mal, porque o que di pérdese entre risas. O humor é serio e pode contar moitas cousas. Eu creo que non debería limitarse necesariamente ao entretemento. Con todo, este imán que che achega ao frigorífico e sorriche é un bo recordo.