Hai pouco máis de cinco anos que recibín a proposta de colaborar en ARGIA. Acórdome, aínda era meu en casa dos meus pais cando lin o e-mail. Me poní nervioso. Tardei medio segundo para pensar a resposta, pero tomei tempo para escribir a mensaxe de volta sen erros. Repaseino unha e outra vez antes de envialo, e dubidei si tería un nivel que publicar en ARGIA. Colleume a responsabilidade. Quería facer as cousas en orde.
Desde entón estiven a gusto escribindo cada tres ou catro meses. Tentei traballar con calma e mimo. Movín os dedos libremente a través do teclado, “incluíndo os espazos de 3.400 caracteres”, a única limitación que tiven. A infertilidade, o embarazo, o parto, o duelo perinatal, o puerperio, a lactación, a menstruación, a sexualidade… A verdade é que sinto orgulloso de dar un oco a este tipo de cuestións. Pero, como di a canción, nada é para sempre. E cheguei até aquí. Custoume moito tomar a decisión: estas son as últimas letras que vou escribir en ARGIA.
O ano 2023 cumprino con moitas intencións. Abrín de fronte grandes xanelas e témome que o estribo da corrente sexa excesivo. Por iso decidín que chegou o momento de pechar algunhas xanelas abertas anteriormente. Máis que porme en mans da onda de vento, porque prefiro elixirme. Quero facelo amodo antes de romper nada.
Bo, xa empecei a arrepentirme medio, e máis que moverme de ao redor, mellor me vou ao gran. Teño o saúdo. Pouca literatura, esta vez. Recta e sinxela. Quero encher estas liñas de agradecemento. Nada máis.
A infertilidade, o embarazo, o parto, o duelo perinatal, o puerperio, a lactación, a menstruación, a sexualidade... Sinto orgulloso de dar un oco a este tipo de cuestións
Grazas ARGIA por apostar por min. Moitas grazas por habelas acollido na vosa casa. Foi estupendo ter que dedicar tempo a escribir de cando en vez. Recoñezo que é triste, pero a obrigatoriedade deume a oportunidade. Unha data de entrega, por tanto non hai escusa. Houbo certo coidado do coche. O paradoxo de ter que atopar un lugar na axenda para o que se fai con gusto.
Grazas a todos os que tomastes tempo para ler algún artigo meu, aínda me resulta moi raro pensar que hai lectores que non coñezo. E, por suposto, grazas de corazón a todos os amigos, familiares e compañeiros que nunca faltastes. Sodes fans de luxo. Quérovos moito.
Moitas grazas, uniforme, ás mulleres e familias coas que me atopastes. Dan sentido ao meu oficio, e de aí escribino na maioría dos casos. Partín de vostedes en case todas as letras. Vostedes acendéronme as ocorrencias. Débovos a vós as reflexións.
O último esquí é o máis especial. E vai para vostede, Aitor, porque todo o que escribín tivo case tanto de vostede como de min. Leu con atención todos os artigos. Fíxome unha crítica brutal. Axudáchesme con rigor e agarimo. Grazas por estar á beira. A miña musa. Foi bonito crear ao teu lado. Pensar aínda máis que agora levo dentro do abdome o que acabamos de crear xuntos. Coa chegada do que vén, ao que imos dedicar a partir de agora todo o tempo posible de calma e mimo.
Seguro que vou ter un escrito a partir de agora. E seguirei escribindo. Porque esa é a maneira que atopei de gardar para sempre o que non quero esquecer. Eu escribo como sacan fotos outros. Por tanto, haberá unha próxima. Porque, pechei a xanela, pero gardei ben a chave, polo si ou polo non. Data e lugar. Até a próxima.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non é nada fácil entender o que está a suceder en Cataluña. Con toda seguridade. Podemos dar por terminado o proceso de 2017, pero está por ver si o independentismo será capaz de iniciar un novo proceso de liberación.
Si nas eleccións o independentismo mantívose na... [+]
Levamos unhas semanas coa "serpe de verán" sobre o TAV e coa posibilidade de enlazar a "E vasca" desde Pamplona, desde Ezkio ou Vitoria.
É decepcionante ver que o noso Pobo segue dependendo de decisións interesadas e non argumentadas polos galgos e cans de caza que seguen... [+]
Os globalistas elixiron Francia, Polonia e o Reino Unido para crear un conflito aberto coa OTAN en novembro, xa que Estados Unidos está inmerso na campaña electoral para a Presidencia de novembro.
Deste xeito, a presenza de soldados de Polonia, Francia, Reino Unido e Estados... [+]
Afortunadamente, a maioría das empresas industriais comezan a entender, tras as numerosas sentenzas condenatorias, que unha pequena exposición ás fibras de amianto, sen unha protección respiratoria axeitada, é suficiente para causar unha enfermidade pulmonar grave que causa... [+]
Predicir o final de calquera cousa púxose de moda. O fin do ser humano, das ideoloxías, da comunidade, da autoridade, da filosofía, ou da democracia. Son etiquetas cargadas de sensacionalismo?
Quizá foi Francis Fukuyama quen iniciou esa moda do final. Tras o derrube do muro... [+]
O pasado 1 de agosto, unha decena de persoas da familia estivemos en Aranguren. Dous mozos de Aranzadi deron a coñecer de primeira man as escavacións e traballos que se están levando a cabo en Irulegi. Esta visita é moi recomendable, xa que recolle a dimensión do traballo... [+]
En primeiro lugar, queremos facer chegar as nosas condolencias aos familiares e amigos da muller asasinada a principios de agosto.
Os habitantes de Gaintxurizketa estamos fartos do deixamento da administración e dos responsables.
Os que vivimos no barrio estamos obrigados a... [+]
Ouvín dicir que as mellores bágoas son as que ven os aeroportos. Pero supoño que se trataba doutras bágoas o que dixo, e non como eu vin durante estas vacacións.
Durante varias horas, as bágoas dominaron o aeroporto de Munich, bágoas de indignación, bágoas de fatiga e... [+]
Teño que ir á barbaría”, pensei ao principio de curso, e non fun. Comecei co pelo longo e acabei da mesma maneira (a metade do camiño fixen un mohín cara abaixo e corteille un trocito. Ninguén se deu conta. Nin eu tampouco). Ocúltame si fáltame o xesto e, sobre todo,... [+]
Os vascos sabemos que o aparello estatal está disposto a aproveitar as forzas represivas de todas as cores e os mecanismos represivos de todas as formas, para manter a orde social dentro dun sistema baseado na dominación, aínda que para iso teñan que infrinxir unha lei... [+]
Ocórreme moitas veces: fixarme nas noticias e porme nervioso. A France revient, din. Tanto a Francia de Le Pen como a xenofobia e supremacía española, como os pallasos inchables, levántanse unha e outra vez. A merde revient. Como ouvimos, un grupo de traballadores de... [+]
Até hai pouco, a Unión Europea (UE) era un mar en calma. Todo ía ben. Todos viviamos tranquilos. Os altos mandos cumprían moi ben o seu traballo e os europeos sentiamos contentos baixo as súas ordes. De cando en vez os campesiños ían á rúa a mostrar os seus tractores,... [+]
Antes das eleccións foi un lema na fala da xente: "Temos que pór o coidado no centro", engadiu. Á marxe das expresións curiosas e incorrectas que inventan os políticos e os que teñen a condición de políticos, debo admitir que durante un tempo o tema estivo en todo o seu... [+]
Hai xa moitos anos que non sigo a competición internacional (Xogos Olímpicos, Mundiais…). A indiferenza, o cansazo, a dor… e tamén me producen un pouco de rabia. E, en consecuencia, a alternativa que me queda é non vela.
O motivo non é que non lle guste o deporte ou... [+]