Hai pouco máis de cinco anos que recibín a proposta de colaborar en ARGIA. Acórdome, aínda era meu en casa dos meus pais cando lin o e-mail. Me poní nervioso. Tardei medio segundo para pensar a resposta, pero tomei tempo para escribir a mensaxe de volta sen erros. Repaseino unha e outra vez antes de envialo, e dubidei si tería un nivel que publicar en ARGIA. Colleume a responsabilidade. Quería facer as cousas en orde.
Desde entón estiven a gusto escribindo cada tres ou catro meses. Tentei traballar con calma e mimo. Movín os dedos libremente a través do teclado, “incluíndo os espazos de 3.400 caracteres”, a única limitación que tiven. A infertilidade, o embarazo, o parto, o duelo perinatal, o puerperio, a lactación, a menstruación, a sexualidade… A verdade é que sinto orgulloso de dar un oco a este tipo de cuestións. Pero, como di a canción, nada é para sempre. E cheguei até aquí. Custoume moito tomar a decisión: estas son as últimas letras que vou escribir en ARGIA.
O ano 2023 cumprino con moitas intencións. Abrín de fronte grandes xanelas e témome que o estribo da corrente sexa excesivo. Por iso decidín que chegou o momento de pechar algunhas xanelas abertas anteriormente. Máis que porme en mans da onda de vento, porque prefiro elixirme. Quero facelo amodo antes de romper nada.
Bo, xa empecei a arrepentirme medio, e máis que moverme de ao redor, mellor me vou ao gran. Teño o saúdo. Pouca literatura, esta vez. Recta e sinxela. Quero encher estas liñas de agradecemento. Nada máis.
A infertilidade, o embarazo, o parto, o duelo perinatal, o puerperio, a lactación, a menstruación, a sexualidade... Sinto orgulloso de dar un oco a este tipo de cuestións
Grazas ARGIA por apostar por min. Moitas grazas por habelas acollido na vosa casa. Foi estupendo ter que dedicar tempo a escribir de cando en vez. Recoñezo que é triste, pero a obrigatoriedade deume a oportunidade. Unha data de entrega, por tanto non hai escusa. Houbo certo coidado do coche. O paradoxo de ter que atopar un lugar na axenda para o que se fai con gusto.
Grazas a todos os que tomastes tempo para ler algún artigo meu, aínda me resulta moi raro pensar que hai lectores que non coñezo. E, por suposto, grazas de corazón a todos os amigos, familiares e compañeiros que nunca faltastes. Sodes fans de luxo. Quérovos moito.
Moitas grazas, uniforme, ás mulleres e familias coas que me atopastes. Dan sentido ao meu oficio, e de aí escribino na maioría dos casos. Partín de vostedes en case todas as letras. Vostedes acendéronme as ocorrencias. Débovos a vós as reflexións.
O último esquí é o máis especial. E vai para vostede, Aitor, porque todo o que escribín tivo case tanto de vostede como de min. Leu con atención todos os artigos. Fíxome unha crítica brutal. Axudáchesme con rigor e agarimo. Grazas por estar á beira. A miña musa. Foi bonito crear ao teu lado. Pensar aínda máis que agora levo dentro do abdome o que acabamos de crear xuntos. Coa chegada do que vén, ao que imos dedicar a partir de agora todo o tempo posible de calma e mimo.
Seguro que vou ter un escrito a partir de agora. E seguirei escribindo. Porque esa é a maneira que atopei de gardar para sempre o que non quero esquecer. Eu escribo como sacan fotos outros. Por tanto, haberá unha próxima. Porque, pechei a xanela, pero gardei ben a chave, polo si ou polo non. Data e lugar. Até a próxima.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Wikipedia.org considera que Gish gallop (galope de Gish) ou a metralladora de falacias "é unha técnica de controversia que ataca ao opoñente co maior número de argumentos posibles, sen ter en conta a exactitude ou solidez deses argumentos" e tería como efecto colateral a... [+]
A orixe do termo sitúase a principios do século XIX. Naquela época, as pretensións imperialistas dos liberais ingleses chocaron cos rusos, que se estendía en Asia e obstaculizaban os desexos de colonización de Inglaterra. Para protexer os seus intereses, Inglaterra... [+]
A través da aplicación Wallapop vendín uns altofalantes mediocres antes do verán. Quizá a descrición do produto estaba un pouco inchada, é certo. O comprador púxome tres de cinco estrelas. É evidente que non valía a pena.
A semana seguinte, levei en coche desde Irun a... [+]
A outra vez estiven no enterro do pai dun amigo. O noso amigo pediunos aos presentes que tomasen unha flor dos ramos, si así o querían. Non podo dicir que non ás flores, moito menos ás rosas, sobre todo ás vermellas. Así que collín unha fermosa rosa vermella.
Coa rosa na... [+]
Os nosos pobos e cidades non nos coidan. Fáltanos terra, zonas verdes, espazos comunitarios. O noso pobo está deseñado ao servizo do capital. No pobo dos coidados, con todo, a vida é o centro.
Antes había unha rúa principal, unha rúa xigantesca que atravesaba a cidade. O... [+]
Hace uns días, o novo ministro francés do Interior, Bruno Retailleau, uniuse á chamada "confusión migratoria", unha das cuestións máis perentorias. Fixo chegar aos prefectos do Estado uns mandatos claros: tolerancia cero cos inmigrantes e coas estruturas e os prisioneiros... [+]
O 15 de outubro, nos encontros de economistas de traballo, celebrouse unha interesante mesa redonda. Na mesma participaron a patronal, o Instituto Nacional da Seguridade Social e unha central sindical de Osakidetza. O tema de debate foi o absentismo que cada vez ten maior... [+]
No último ano sucedeume ver a persoas relacionadas co ámbito non profesional en grupos dixitais que utilizaron a intelixencia artificial para dar argumentos aos demais. O compartido como propio. A propia, pero non a vinculada ao sentido da propiedade, senón a procesada desde... [+]
Empecei a redactar mentalmente o meu artigo mentres estaba no coche. Normalmente teño as mellores ideas no coche, mentres condugo só. Voume a Bilbao, ao teatro Arriaga. A compañía Artedrama pon hoxe en escena a obra Miñan. É venres, 25 de outubro.
Achegándome ao atrio do... [+]
A sociedade na que vivimos está absolutamente baseada na subordinación. Ao longo dos séculos, a nosa vida foise configurando conforme a ela, e aos poucos a competencia de decisión, a liberdade e a soberanía fóronse reducindo. Ás veces quitáronnolas con forza, ás veces... [+]
O que me exasperaba moito é a maneira en que algúns médicos falan ao paciente. Fálannos de dor coma se fósemos nenos. Como me fixeron dous transplantes renais, sei de que me refiro: entre outras cousas, puxéronme un tubo no interior do pene. Debido á anestesia, non... [+]
Os dous principais electos de Kanbo (o alcalde e o primeiro ministro) son os rabiados. Tres cidadáns foron golpeados cunha plainta, por protestar a favor do desaloxo da veciña Marienea.É a segunda vez que, ás 06:00 da mañá, sácannos da cama (co veciño), un dez con... [+]
“Chegounos o momento de propostas valentes, integrais e nobres (…) para que Euskal Herria volva entrar entre as revoltas do mundo”, afirmou a amiga Hartu López Arana no seu artigo de opinión “Por unha agresión eficaz” publicado en xullo de 2018 na revista ARGIA... [+]