O propoñente é unha figura máis importante do previsto. Hai un
problema cando despois dunha sesión, en lugar de falar de bertsolaris, fala de temas ou de relatores. Só me dedico a preparar temas para temas concretos, polo que se me fai unha responsabilidade pesada. Pero é diferente para os campionatos. Traballamos en equipo e, aínda que só subimos ao escenario, sinto en público co apoio do equipo.

Tamén se dedica a pór temas na bertso-eskola de empoderamiento. Si, hai catro anos creouse
co obxectivo de empoderar ás mulleres bertsolaris, e o grupo estendeuse tamén aos relatores. En definitiva, facemos unha sesión de bertsos entre nós. Sen presión, sen xuízo, son sesións experimentais. É un fito enriquecedor para min. Empecei co obxectivo de observar aos demais, e despois da pandemia, cando empezamos de novo, ofrecéronme participar como relatores. Non se pode dicir que non a unha opción así!

Ademais, os moitos temas que hoxe poño na praza xa pasaron o filtro da escola de bertsolaris de empoderamiento. Por tanto, a escola tamén me serve para ese traballo.

Como chegou a ser relator? Empecei ao
dez anos na bertso-eskola, o meu pai xa facía de xuíz e para min era un espazo natural. Moi doméstico. Pero cantar en público nunca me gustou. Cando era adolescente, Estitxu Arotzena propúxome dedicarme ao campionato por equipos de Bortziriak, e así atopei o meu lugar neste mundo. Ao tratarse dunha competición por equipos, necesítanse bertsolaris, xuíces e gaiteiros, tanto na comarca como no Campionato de Navarra. Aos poucos tiven a oportunidade de formarme, porque tamén estamos a traballar este apartado na asociación e recibimos sesións formativas puntuais.

Tanto na praza como no campionato o temario cambiou moito nos últimos anos. Si, a medida que a sociedade se transformou e
Euskal Herria tamén cambiou, os temas adaptáronse a iso. Antigamente a política e o tema dos presos políticos cobraban moito peso, pero hoxe en día facemos cantar aos bertsolaris ao redor dos acontecementos ou temas cotiáns.

Como traballa vostede os temas dunha sesión? Non
conto as horas, pero dedícolle moito tempo. Interésame saber por que se organiza a sesión, que esperan os organizadores, que público espérase, etc. Noto nun documento do computador os temas posibles, as palabras crave e as ideas. Nun momento concreto, os relatores tamén tratamos de anticipar ou adiviñar o que se espera que cante un determinado bertsolari. É diferente unha sesión na praza e unha sesión nun teatro. Tento ter en conta todo detalle á hora de expor os temas, porque iso tamén inflúe na redondez da sesión.

E como preparades os temas do Campionato Xeral? Asistimos a un grupo
de 14 persoas no grupo de traballo para preparar os temas do último Campionato Xeral de Bertsolaris. Todos os martes reunímonos ao
longo de todo o Campionato, sobre todo para preparar o que viña o fin de semana. Cada un traballaba uns temas en casa, e despois de polos en común e traballalos decidiamos que temas avanzaría e cales non. Unha vez finalizada esta primeira tarefa, empezamos a dar forma á sesión. Selección precisa da formulación de temas, uso e localización de palabras, verbos e adxectivos. Estudamos todo con detemento, unha e outra vez, para que os bertsolaris non cantasen dúas veces polo mesmo sitio.

E, con todo, críticas. Que esperamos nesta época das redes sociais? Todo
é criticable e salgue moi barato. Nós quixemos pór sobre o escenario a actual Euskal Herria durante o campionato e tamén nas sesións diarias. Somos conscientes de que é difícil, porque algúns temas son
moi novos e seguramente a moitos bertsolaris non lles deu tempo a facer unha opinión propia respecto diso. O encargado de conducir a sesión de bertsos é o de dar confianza ao bertsolari e guiarlle. Na praza, por exemplo, eu penso perfectamente que temas non vou pór, porque hai cousas que non quero botar. Asumo o que fago.

O bertsolari frustrado é o autor do tema? É unha crenza moi estendida. Creo que o tipo
de creación é diferente. Eu non me gusta cantar en público, pero gústame moito o bertsolarismo. Sigo indo á bertso-eskola todas as semanas e alí tamén poño temas. En definitiva, para que se faga unha sesión, o noso papel é importante. Os xuíces tamén están aí, con moito traballo e formando parte da ensalada de críticas. Eu de momento non me vexo aí. Paréceme un traballo moi responsable o do relator.

Cóntanolo, que temas gustaríache achegar? Agora
mesmo, “eliminaron os controis racistas entre Irun e Hendaia”. Afixémonos a ter límites e non debería ser así. Fagamos crítica.