Cando aínda non superabamos por completo o Covid-19, atacounos un fenómeno coñecido na economía, a inflación. De feito, a finais do ano 2021 comezouse a explicar a constante subida dos prezos xerais, antes da guerra de Ucraína.
As causas da inflación son múltiples, pero, en resumo, distinguiría entre a demanda xeneralizada excesiva ou a derivada do custo adicional de produción. É certo que, unha vez que comezamos a superar o Covid-19, empezamos a utilizar os aforros acumulados, co conseguinte aumento da demanda global e dos prezos dos combustibles. Así, no primeiro caso, a inflación débese á escaseza de bens e servizos, mentres que no segundo, os prezos dos combustibles, así como os custos de transporte, inciden nos prezos dos bens e servizos.
Pronto, as autoridades financeiras tomaron medidas e, en lugar de controlar os prezos oligopolistas dos combustibles e as enerxías máis influentes sobre os custos de produción, comezaron a aumentar os tipos de interese tanto en EEUU como na UE. Con esta medida a economía arrefríase e aumenta o paro, provocando o empobrecimiento dos desempregados, xa que a prioridade é estabilizar os prezos evitando o benestar dos traballadores. Con todo, os traballadores son os prexudicados pola inflación, cuxa parte será máis reducida no PIB anual, e os prezos dos bens que adquiren os traballadores para sobrevivir son máis caros e vólvense máis pobres. Por iso, sería imprescindible indexar os salarios dos traballadores –adaptalos para non perder poder adquisitivo despois da inflación–, e que a medida que suban os prezos, os salarios tamén se encamiñen. Pero para iso necesítanse poderosos sindicatos. Con todo, a indexación non significa que os traballadores manteñan o seu parte do PIB, xa que a produtividade tamén aumenta.
Os prezos dos bens que os traballadores compran para sobrevivir tamén son máis caros, polo que se volven máis pobres
A elevada taxa de inflación fixo que as indexaciones salariais fosen coñecidas en Brasil ou México. Tamén se estableceu a indexación salarial no Estado francés, pero a Segunda Guerra Mundial acababa de terminar e os sindicatos obreiros estaban moi firmes para influír positivamente nas condicións laborais. Con todo, máis tarde, baixo a presidencia do socialdemócrata Mitterrand, abandonaron a indexación porque os salarios debían fixarse por forzas de mercado. Mentres tanto, iníciase a indexación da débeda pública para o financiamento dos orzamentos públicos co fin de dar certeza aos axentes financeiros.
Tamén penaliza a inflación o receptor dos préstamos hipotecarios, que incrementaron os tipos de interese para controlar os prezos, si non é fixo. Así, outra parte da renda deste sector económico perdedor pasou ao sector financeiro.
Por outra banda, a débeda pública adquírena os arrendistas. Os gobernos emitiron a débeda pública desde sempre e é un investimento inmellorable para os millonarios. Agora, tanto os fondos voitres como os xigantescos fondos de pensións privados compran débeda pública e indexan parte dela, ou esixen tipos de interese superiores da débeda... Non é casualidade que se modifique o artigo 135 da Constitución Española para que as débedas contraídas teñan prioridade nos pagos do goberno.
Por tanto, habería que indexar os salarios para manter o poder adquisitivo dos traballadores. É máis, o Fondo Monetario Internacional, gardián do neoliberalismo, demostrou que a subida salarial non pon en marcha a espiral da inflación, pero a subida debe estar por baixo da taxa de inflación. Por que non ocorre o mesmo si os salarios soben por encima da taxa de inflación?
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Gran parte do actual movemento de esquerda, aínda que sexa intuitivamente, reivindica a agricultura a pequena escala, sen moitas dúbidas. Con todo, esta reivindicación da pequeñez ten as súas contradicións: unha explotación de pequeno tamaño, por definición, non vai... [+]
A portavoz do novo Goberno Vasco, María Ubarretxena, concedeu a primeira entrevista a Euskadi Irratia. Durante a conversación referiuse ás súas intencións, ás súas propostas xerais, inevitablemente, porque o goberno estaba en marcha. O ton entre o xornalista e o portavoz... [+]
A crise ecosocial xerada polo capitalismo está a provocar un malestar global en todo o planeta. Os "cumes" dos recursos materiais e enerxéticos, establecendo límites de crecemento e acumulación, traen consigo desequilibrios entre a natureza e a sociedade. As rodas tolas do... [+]
Un estudante díxome unha vez que estudabamos un texto: “O personaxe está enfermo: o pensamento móvese na súa cabeza”. Obviamente, con esta frase, expresou mal o comentario que tiña na mente, é dicir, que a imbecilidad do personaxe notábase nas súas continuas... [+]
Despedirse de algo ou de alguén adoita ser un acto relacionado co abandono, o final e, en definitiva, o proceso de duelo. Seguro que algunha vez, ou que escoitarías a alguén, diríaslles a típica e tópica frase de “non gústanme os saúdos”. E non quero enganarvos, nin... [+]
O cheiro pedía un xesto, pero como non o fixo (non podía esperarse outro cheiro), tampouco o facían os demais. “Non, non, non están todos. Non hai partes viventes, non deixei a ninguén vivo, por exemplo, sen beizos (vistes?). Parecíanme perfectos ata que se lles mostrase... [+]
Pechar o computador, porse chancletas, acariñar coa crema solar. Onde vas de vacacións? Normalizamos que facer vacacións é ir a algún sitio, porque o descanso necesita distancia, dicimos. E ao facer a viaxe, converterémonos en turistas, aínda que o cambio de denominación... [+]
O eúscaro é un porto para o coñecemento e as relacións no mar, que é un espazo dixital. Con intelixencia artificial, parece que desde este porto ofrécese a posibilidade de contactar en euskera con todo o mundo. A automatización do eúscaro é un gran apoio para os... [+]
As mentalidades conservadoras teñen medo ao termo plan, enlazándose coas correntes políticas progresistas e mesmo comunistas, como o fan hoxe os novos autoritarismos (Milei, Meono, Orban, Aznar, entre outros). Con todo, a idea de planificación segue en boa saúde, polo menos... [+]
O tema da cohesión é hoxe en día a primeira responsabilidade de moitos gobernos, institucións públicas e organizacións non gobernamentais. De feito, as sociedades con baixas desigualdades xeran máis facilmente as condicións de desenvolvemento económico, social e... [+]
A economía mundial sufriu un importante repunte tras o COVID-19. Agora ben, os indicios de que este aumento chegou a unha fase de esgotamento están claramente condicionados pola crise climática: a taxa de crecemento da economía das principais potencias mundiais, a... [+]
Cando publiquei o meu primeiro libro de poemas ofrecéronme un recital nunha universidade. O músico cobrou en diñeiro e a min déronme un libro sobre Jorge Oteiza, que non collín porque estaba na miña casa. Esta foi a primeira das solicitudes inaceptables que aceptei. Tamén... [+]
O Concello de Bilbao puxo en marcha a Zona de Baixas Emisións en xuño, aínda que non se prevé que as multas comecen a imporse até setembro. Esta medida limitará a entrada de vehículos vellos á chaira burguesa de Bilbao de luns a venres, segundo EiTB. Os vehículos de... [+]