Vivimos na era da ofensiva imperialista global. Xeralmente, o imperialismo asóciase ao seu rostro máis explícito e salvaxe: a guerra imperialista. Con todo, o imperialismo é un proceso moito máis complexo que se manifesta na relación de dominación do centro imperialista sobre as "periferias". O imperialismo significa guerra, pero ten outras caras: a dependencia económica, a explotación dos recursos e da forza de traballo e a expropiación da cultura. A expropiación cultural é fundamental para o imperialismo. O imperialismo cultural é a imposición da cultura dominante e a destrución das culturas, rituais, costumes e modos de vida locais. Tamén é a imposición dun relato que se converte en Historia (Única e Oficial).

A forma en que o imperialismo inflúe na historia é o revisionismo. O seu poder non é inventar a historia, senón facer un uso interesado do "tempo histórico". Como expón Chimanda Ngozi Adichie, "a forma máis sinxela de expropiar a un pobo é empezar a contar a súa historia desde a segunda parte". No mesmo sentido, Mourid Barghouti di: "Empeza a contar a historia desde a segunda parte, e as frechas dos indios americanos converteranse en criminais e as armas dos brancos converteranse en vítimas"; así mesmo, "a rabia que os negros poden sentir contra os brancos converterase nunha verdadeira crueldade".

O inicio da historia desde a segunda parte é unha marca do imperialismo cultural. A segunda parte porque lexitima os golpes de estado, as intervencións militares, as detencións, as torturas e os xenocidios. Todos os medios e políticos occidentais cóntannos desde a segunda parte todos os conflitos da ofensiva imperialista. Así, dinnos que a guerra de Ucraína comezou en febreiro de 2022, coa invasión de Rusia, pero non cos bombardeos contra Donbass en 2014. Tamén din que o "conflito" entre Israel e Palestina comezou cos foguetes lanzados desde Gaza a Tel Aviv e non coa colonización de Israel e a política de apartheid. A "desestabilización" de Libia, Siria, Afganistán e Iraq, pola súa banda, rumorean que comezou desde o baleiro de poder e o contexto da guerra civil e non coa invasión imperialista. E fálannos de que a miseria que vive o continente africano comezou cos "conflitos tribais" e non coas colonizaciones imperialistas, as guerras, os golpes de estado e os xenocidios.

Na actualidade, loitar contra o imperialismo é tamén reapropiarse da nosa historia, rompendo cun relato único e destruíndo unha historia que parte da segunda parte. É necesario contar a historia desde o primeiro apartado, desde o que se nos permitirá converter a historia nun campo de batalla e un instrumento de liberdade.