Champaña e petróleo
Pasounos decembro, entramos en xaneiro, polo que xa pasaron unhas semanas desde o comezo do inverno no hemisferio norte, con temperaturas tan cálidas como preocupantes. Os nosos antepasados, no solsticio de inverno, adoraban a alternancia de día e noite, o ciclo do ano ou a resurrección do sol, coa esperanza de que a nova estación producise boas colleitas. Posteriormente, o cristianismo probestia e transforma estes antigos rituais para establecer progresivamente os seus propios cultos. Outra transformación que se produciu nas últimas décadas é que, en aras do crecemento sostido da economía, o capitalismo estableceu unha orxía de consumo no lugar do cristianismo. Esquecemos a natureza, o cristianismo está no plano posterior. Na actualidade, o Nadal é consumismo.
A pesar do seu total interiorización, mirar ben non é difícil deducir que o que se consome en Nadal é un desmesura. Con todo, no Norte global cada vez hai menos persoas capaces de levar a cabo este exceso, e en moitos lugares do mundo outro non puidérono facer nunca. Con todo, no noso territorio consómense cantidades insosteible de marisco, viño, xoguetes, roupa ou electrónica. Incalculable para o cardo da Terra: miles de toneladas de residuos, combustión de combustibles fósiles, malgasto de recursos… A crise ecolóxica que vivimos só se agrava.
En xaneiro moitas familias ven vermellos para chegar a fin de mes. A bebedeira do consumo do Nadal dá paso á resaca
En xaneiro, moitas familias ven vermellos para chegar a fin de mes. A embriaguez do consumo dá paso á resaca. Ademais, co novo ano, os prezos adoitan subir, pero os salarios non seguen o mesmo camiño. Este ano, por exemplo, a inflación interanual foi do 8,2% e do 5,9% nos estados español e francés, respectivamente. Os salarios, pola contra, creceron só un 2,7% no primeiro e un 4% no segundo. Isto incide directamente na calidade de vida da humanidade, especialmente nos sectores máis vulnerables da sociedade.
A nosa sociedade tamén leva 200 anos consumindo moitos máis recursos que os que a terra renova cada ano. É máis, este consumo foi acelerándose nas últimas décadas. Como o marisco e o champagne nas nosas casas, a civilización industrial inxere sen medida petróleo. Como consecuencia do crecemento producido, estamos a chocar directamente contra as fronteiras do planeta e chegou o momento de apertar o cinto. Os combustibles fósiles trouxéronnos miles de salarios extra, e a partir de agora teremos que volver aprender a vivir cos beneficios mensuais.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]