Gran dimisión? Non, gran precarización
No ano que deixamos atrás, no País Vasco peninsular había 150.000 persoas desempregadas, das cales case 80.000 non recibían prestacións económicas. Ao mesmo tempo, o 76% das empresas da CAPV sinala que teñen unha gran dificultade para atopar traballadores que necesitan. É unha dos paradoxos do mercado laboral do capitalismo.
Neste contexto falouse infundadamente de “gran dimisión”. Este concepto introduciuse en Estados Unidos en 2021, país no que unha proporción importante dos traballadores estaban dispostos a abandonar o seu posto de traballo para conseguir un modelo de traballo máis adaptado ás súas necesidades vitais. Está a utilizarse este concepto para explicar a “carencia” de persoal que actualmente se está dando entre os economistas vinculados ao mundo empresarial.
Esta “carencia” de persoal non é un problema xeral. Está a darse en sectores e postos de traballo moi concretos. Especialmente naqueles sectores que requiren perfís moi específicos, nos que existe unha forte competencia entre as empresas para acceder a estes traballadores. Doutra banda, tamén se está dando en sectores con condicións laborais desfavorables. No primeiro caso é conxuntural, que se impartirá ata que se forme máis persoal; no segundo é estrutural, que continuará si non se melloran as condicións laborais.
Pondo a vida por encima da economía: o traballo sobra, é capaz de redistribuílo, con condicións dignas para todos, para que todos poidamos traballar
É habitual que as empresas non se responsabilicen da formación dos seus traballadores; eles queren contratar directamente ao traballador con experiencia. Para logralo queren orientar o sistema educativo a garantir os seus intereses ou que os traballadores paguen a formación dos seus petos. Ademais, as empresas non se responsabilizan dos custos de vida, exemplo diso é a actitude da patronal na negociación colectiva. Con todo, as condicións laborais son negativas e non só salariais: ritmos de traballo insosteible, falta de medidas para conciliar o traballo e a vida, sistema baseado no acoso laboral, entre outras características.
A miúdo cítase que a mocidade actual non quere facer esforzo, a escusa que se utiliza para explicar a falta de persoal no sector da construción. Neste sector o que pasa é que os traballadores teñen memoria, que na crise de 2008 deixaron a estes traballadores da construción ao carón, quedándose arriba co ceo e abaixo coa terra. Tamén temos a situación da hostalaría, un sector con malas condicións laborais, cunha parte dos salarios en bolsa silenciosa e sen cotizar, cuns horarios laborais malos. A pandemia chegou e a crúa situación quedou patente. Para que volver a un traballo precario cando hai outros empregos precarios algo mellores?
Pode haber algunha solución? Estamos a describir unha loita fundamental no conflito entre traballo e capital. O obxectivo das empresas é obter unha maior plusvalía, aumentando a carga de traballo e pagando, si é posible, o mínimo. Cando se fala de “ausencia” de traballadores, na maioría dos casos, non é unha carencia real. Á hora de enfrontar este problema, non se quere falar das condicións laborais, as empresas non queren asumir a responsabilidade e o custo da formación. As patronais non incidirán nin mencionarán nos seus informes.
Cando falamos de emprego, temos que cambiar o compás, pondo a vida por encima da economía: o traballo está de máis, é capaz de redistribuílo, con condicións dignas para todos, para que todos poidamos traballar. Con 150.000 persoas desempregadas, existe a posibilidade de empregarse. Pero iso non ocorrerá no capitalismo. No capitalismo, porque non hai solución para os traballadores.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]