Sen terra para a vida non hai futuro
Quedámonos sen as terras necesarias para a vida. A produción alimentaria, a xeración de enerxía, os lugares de traballo, os puntos de encontro para o desenvolvemento cultural, os espazos educativos, a acumulación de datos, todos necesitan terra e non témola, ou polo menos non a temos en propiedade colectiva. E así é imposible construír futuros soberanos. Deixamos os futuros en mans da propiedade privada.
A perda de terra para a vida non se produce sen conflitos, e no día a día vemos disputa para explotar en beneficio dos capital espazos que deberían ser comúns, deixando nun segundo plano as necesidades actuais ou futuras para a vida. Tamén ocorre que, entre as necesidades da vida, trátase de vencer unhas necesidades fronte a outras, sen aceptar que a propia vida é unha rede de interdependencias. As tensións que vemos na pel son as que se están producindo agora mesmo en Erdizen, Arbona, o casco antigo de San Sebastián, Piaspe ou en moitos pobos, barrios e zonas de Euskal Herria e do mundo. A maior parte das tensións débense á importancia que aínda ten o terreo para a acumulación de capital, pero imos ver cada vez máis as que se producen como consecuencia da gradación entre as diferentes necesidades dos cidadáns. Estamos ante un campo de conflito universal.
O noso compañeiro andaluz Óscar García Jurado, mestre de economía, lémbranos sempre que a terra non perde valor, por iso é a base do poder dos señores de aquí e de alá
O noso compañeiro andaluz Óscar García Jurado, mestre de economía, lémbranos sempre que a terra non perde valor, por iso é a base do poder dos señores de aquí e de alá, e que é imprescindible que a terra sexa para o que traballa e vive alí. No camiño temos que traballar dúas liñas. Por unha banda, necesitamos unha planificación cidadá do uso da terra para ordenar o uso actual e futuro en función da cidadanía e non das necesidades do capital. Doutra banda, debemos reforzar e ampliar os proxectos de recuperación de solos e espazos habitables, temos exemplos próximos: Lurzaindia, Etxalde, A Borda, Marinaleda, Biziola e os que se creen.
Como facer para reverter a situación nestes tempos nos que a privatización dos aseos materiais produciuse case e a privatización dos aseos inmateriais? O camiño deberá ser público-comunitario, elaborado pola cidadanía, creando proxectos e estruturas de propiedade colectiva nos nosos territorios cos instrumentos institucionais e cooperativos ao noso alcance, comprando, recuperando e colectivizando o solo. Por exemplo, podemos sumar os nosos aforros en Koop57 para recuperar, desde pequeno, terras para a vida e futuros.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]
Durante toda unha semana falamos sobre o libro As aventuras de Pinocho de Collodi, na aula da universidade, con profesorado de Educación Infantil e Primaria. A nosa referencia principal foi a bonita edición que Galtzagorri publicou en 2011, que incluía o preámbulo, con 171... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]
A supervivencia do eúscaro non é o único problema que os vascos xogamos na partida política, pero si, como elemento máis característico da euskaldunización, o que máis reflicte a nosa situación. Mostra moi ben o que non aparece tanto noutros ámbitos. En primeiro lugar,... [+]
En Sociología da Educación existe unha pregunta clásica: para que existe o sistema educativo nunha sociedade? As respostas á pregunta son numerosas e cambian segundo a época. Pero entre eles cabe destacar que a escola ten como obxectivo principal a creación de futuros... [+]
Coas palabras do poeta Vicent Andrés Estellés, son un entre tantos casos, e non un caso illado, raro ou extraordinario. Desgraciadamente, non. Entre tantos, un. En concreto, segundo o Consello de Europa, e entre outras institucións de gran traxectoria como Save The Children,... [+]
O problema da vivenda é un problema estrutural que vén de lonxe. O que debería ser un dereito humano non é máis que un dereito subxectivo. Digo que é unha fraude porque, aínda que todas as institucións e todos os partidos políticos digan unhas palabras bonitas, non se... [+]