Sen terra para a vida non hai futuro
Quedámonos sen as terras necesarias para a vida. A produción alimentaria, a xeración de enerxía, os lugares de traballo, os puntos de encontro para o desenvolvemento cultural, os espazos educativos, a acumulación de datos, todos necesitan terra e non témola, ou polo menos non a temos en propiedade colectiva. E así é imposible construír futuros soberanos. Deixamos os futuros en mans da propiedade privada.
A perda de terra para a vida non se produce sen conflitos, e no día a día vemos disputa para explotar en beneficio dos capital espazos que deberían ser comúns, deixando nun segundo plano as necesidades actuais ou futuras para a vida. Tamén ocorre que, entre as necesidades da vida, trátase de vencer unhas necesidades fronte a outras, sen aceptar que a propia vida é unha rede de interdependencias. As tensións que vemos na pel son as que se están producindo agora mesmo en Erdizen, Arbona, o casco antigo de San Sebastián, Piaspe ou en moitos pobos, barrios e zonas de Euskal Herria e do mundo. A maior parte das tensións débense á importancia que aínda ten o terreo para a acumulación de capital, pero imos ver cada vez máis as que se producen como consecuencia da gradación entre as diferentes necesidades dos cidadáns. Estamos ante un campo de conflito universal.
O noso compañeiro andaluz Óscar García Jurado, mestre de economía, lémbranos sempre que a terra non perde valor, por iso é a base do poder dos señores de aquí e de alá
O noso compañeiro andaluz Óscar García Jurado, mestre de economía, lémbranos sempre que a terra non perde valor, por iso é a base do poder dos señores de aquí e de alá, e que é imprescindible que a terra sexa para o que traballa e vive alí. No camiño temos que traballar dúas liñas. Por unha banda, necesitamos unha planificación cidadá do uso da terra para ordenar o uso actual e futuro en función da cidadanía e non das necesidades do capital. Doutra banda, debemos reforzar e ampliar os proxectos de recuperación de solos e espazos habitables, temos exemplos próximos: Lurzaindia, Etxalde, A Borda, Marinaleda, Biziola e os que se creen.
Como facer para reverter a situación nestes tempos nos que a privatización dos aseos materiais produciuse case e a privatización dos aseos inmateriais? O camiño deberá ser público-comunitario, elaborado pola cidadanía, creando proxectos e estruturas de propiedade colectiva nos nosos territorios cos instrumentos institucionais e cooperativos ao noso alcance, comprando, recuperando e colectivizando o solo. Por exemplo, podemos sumar os nosos aforros en Koop57 para recuperar, desde pequeno, terras para a vida e futuros.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]
Tiven moitas dúbidas, independentemente de que abrise ou non o melón. Atrevereime, maldita sexa! Quero pór sobre a mesa unha reflexión que teño en mente hai tempo: non é xusto que a muller que deu a luz teña a mesma duración que o outro proxenitor. Mellor dito, o mesmo... [+]
Mundu mailako erasoaldi inperialista betean gaude, mendebaldeko burgesiak gidatuta. Ofentsiba inperialistak hartu duen forma gerrarena da, aldaera guztiekin: gerra ekonomikoa, gerra kognitibo eta kulturala, lawfarea; eta, noski, gerra militarra. Mendebaldeko inperialismoak... [+]