A fantasía de ser honesto
Con motivo dun documental sobre Eñaut Elorrieta, convidáronme a Tabakalera fai dous ou tres semanas. Gustoume a invitación á estrea coloquial, pero cando me acheguei ao cine empecei a atopar moita xente, aí Paul e Itziar, aí Maiz, aí Eneko, Olatz e Idoia, aí Miren, aí Aretika e Amets... Por que veu tanta xente?
Ademais do documental, Eñaut organizou a audición do seu último disco cos seus amigos máis próximos: “Uxue e os dous na voda, ou nos meses, habería xente parecida”, di Eñaut. Pois amigos da voda, e eu, puxémonos aí, sentados diante da pantalla negra que puña só o título das cancións, escoitando a nova obra Fantasía. E, ouza, grazas. Quitando un pouco o susto que tiña nas primeiras cancións, deime conta do ben que é unha sala de cine para escoitar música. Sen distraccións, as frecuencias de Dolby Surround, ou coa tecnoloxía que sexa, soben e baixan do tímpano ao corazón do cerebro.
Eñaut estivo dous anos cantando con Aitor Etxebarria, un deles mandou o borrador e o outro emocionou a estrutura. Etxebarria atopou atajos á dirección habitual das cancións pop. É dicir, substituíndo o baixo e a guitarra eléctrica e as baterías por minimalismo e toque cinematográfico con cordas e piano. A txastona escóitase nunha soa canción, por exemplo, dentro dun só.
Todo este espazo favorece o disco e a súa audición pausada. Camiña pola corda preparada por Xabi Zeberio grazas a unhas bonitas reparacións. Con todo, unha por unha, non observarías unha nova dirección. E é que, aínda que utilizou o nome de Fantasía para facer o que nunca se atreveu a facer, este traballo é máis Eñaute que nunca, como di Etxebarria.
A esencia da obra gárdana as cancións Esna e Fantasía, diría, e Euri Herria enlaza coas obras anteriores da mesma maneira. O Bidasoa é o que máis se afasta, e ao disco ponlle o selo de lexitimidade, do mesmo xeito que un Lekeitio, para lembrar que a actual Gernika é o Bidasoa e a cruel política de fronteiras.
O feito de que a estrela pop da nosa adolescencia sexa tan fráxil e vulnerable ante todo o mundo demostra que detrás da imaxe hai algo. Dar as grazas á escritora e parella Uxue Alberdi mollada de bágoas, con vergoña, aí, xunto ás súas 200 amigos, ten algo de lexitimidade. Creo que iso é Fantasía: o camiño dun artista que vive con paixón por cantar con autenticidade e honestidade.
P.D. : A documentación de Arriguri, que recolle o proceso creativo, móstranos a relación laboral entre Aitor e Eñaut. Así de marabilloso.
Punk. O punk está de volta ou, mellor dito, non foi nunca. Os de Zikine veñen de Lekitxo (e non de Lekeitio), coa elegante Bala Galdua Zure Buru Galduan que publicaron recentemente con Pentecostés.
Filosofía “Eixu Zeuk”. Esa é a base e o obxectivo. “Toma a... [+]
A AUTODESTRUCIÓN COMEZOU. 3, 2,1... ZON!! !
Bidehuts, 2023
----------------------------------------------------------
Darlle demasiada importancia a que sexa politicamente correcto, pero nun momento no que falta a política
correcta, direi que desde Abregotarrak, como... [+]
A suma de catro elementos non sempre dá catro, xeralmente máis que iso. E, por suposto, andaron en varios proxectos e a saber como e por que se uniron: Atxe, Led Inferno, Osoron e Txerra. Criamos que ían facer punk polos antecedentes, pero son tan abertos e tan pouco... [+]
Non se pode facer a lectura dun grupo sen ter en conta o pasado dos seus compañeiros; e neste caso, o exercicio é aínda máis difícil. Hai un membro de Tatxers e Borla lembra ao grupo Tatxers. É inevitable pensar no grupo anterior, pero quedamos curtos, porque detrás das... [+]
Fly Shit é un dos poucos grupos hardcore que houbo en Debagoiena. Sen grandes intencións e totalmente convencidos cando o fan, teñen un percorrido firme nas costas sen apertar as présas e á vez sen cortes. É máis, nunca deron un mal concerto, nin un paso máis.No
... [+]
Oñati é un pobo especial en moitos sentidos, e non digamos, baixo a mirada dos pobos veciños, que lentes vestimos! O pobo e a cidadanía teñen moitas características propias, e o movemento que rodea á asemblea de mozas, tanto no pasado como na contorna do Gaztetxe... [+]
Cantas cousas pasan inadvertidos. Aínda que se movan en nichos, cada nicho xa non é demasiado grande? Este EP do artista Alai chega de Tolosa cunha electrónica perfeccionista ao estilo breakbeat, jungle, UK garage e house aromatizada con sabor afrocaribeño.
E o que pensaba... [+]
A pesar de que eu parecíalle Escorbutin na miña mocidade, Antton Carretero, nacido en Aramaio, sempre tivo unha mirada máis longa: punka si, por suposto, e a kinya é mellor, pero fíxase en moitos outros estilos pasando por prexuízos, canallagos, máis sensibles… Todos... [+]
Situaba ao grupo no
movemento queer de Madrid, e recentemente tiven a oportunidade de coñecelo na súa esencia, a directa. Entón decateime de que o grupo foi creado por Belén (voz e guitarra), nacido en Arxentina e desprazado de moza
a Madrid, e que se uniu a María... [+]
Antigamente, xa sabiamos de memoria todas as frases de Joker de The Dark Knight, como “axente do caos”. Tíñao, por exemplo, para explicar a súa conduta: “Paréceme un tipo cun plan? Sabes o que son? Un can que corre detrás dos coches. Non sabería que facer si... [+]
Encadenamiento
Non-Autoproducción, 2023
----------------------------------------------------
Nunca souben moi ben cal é o “rolo british”, quizá porque nunca fun moi afeccionado. Con todo, non teño ningunha dúbida do que din. Nótase en son e melodía, un pouco... [+]
Over the rede lixeiro
The Clayton
Autoproducción, 2023
--------------------------------------------------
Este grupo de Aramaio (Araba) chamou a atención nas proximidades de Arrasate en 2019, cando comezaron a interpretar que eran moi novas e publicaron unha maqueta... [+]
Pelax non escoita
Valen, 2024
-----------------------------------------------------
Si non sóbrache tempo de ler este texto, resúmocho: escoita Pelax. Agora non tes escusas, subiron toda a súa discografía a Spotify por primeira vez, aínda que xa estaban en Bandcamp... [+]
Pálpebras
Xabi San Sebastián
Orella, 2023
-----------------------------------------------------
Sempre pensei que este músico e creador donostiarra nunca conseguiu o lugar ou a atención que merece. Pero, aínda que non sexa así, quédannos as súas cancións, porque... [+]