Euribor
A seca existente non permite ouvir o son/palabra de choiva, espertará un sorriso doce a calquera granxeiro, mentres que o cidadán respirará con calma os pulmóns, xa que non se fará ambiente para prolongar o risco de incendio e non durmirase con preocupación cando se acheguen os hollín e as chaves que as chamas envían voando.
Pero o segundo compoñente da palabra ten unha borra que non se relaciona ben coa choiva, talvez sexa saraiba, pedra, saraiba... tocando o tambor... triturando hortas, tellados, arbustos e demais... ninguén se tranquilizará, á criatura custaralle rerespirar, á natureza.
Con todo, o Euribor crece. O mozo que sacou o diñeiro da entidade bancaria nun cuarto de século, di que ten que pagar douscentos euros máis ao mes que o que asinou, como non asinou o pago fixo para eses vinte e cinco anos. Podería dicirse que o cambio de capricho do Euribor estremeceu un só tipo de hipotecante, pero o outro vai ter problemas para pagar o que saíu, porque en xeral a vida vai subir para ambos. O banco non ten nada que perder, menos beneficios a repartir entre os socios, pero ambos os clientes corren o risco de aparecer na lista de desafiuzamentos, os bancos ségueno e xa están! Esquécense os fracasos do período anterior, os millóns a devolver, etc. e xa está. Que lle importa a quen lle puxo todo isto na súa palma? !
Os desafiuzamentos poden ocorrer en calquera momento cando menos cremos e cando pensamos. Ademais, parece que o nivel de alteración climática ou das augas do mar aumentou considerablemente, polo que a sociedade priorizou que as vivendas das beiras estivesen preto da praia, a sociedade turística, que lles impida descansar os fins de semana de esmorga, botellón, ruído, loita, píxas de portal, etc., ten razón para estar alerta.
E para os que vivimos nas aldeas do núcleo rural, lin estes días as recomendacións para dificultar a tentación de ir á cidade, porque nos dan máis facilidades para aparcar os coches e, así, acumulan cheiros de xente, centros urbanos, exclusivamente peonís, a diferenza dos pozos de auga que recollen auga para a cidade ao lombo!
"O que está ben de todas as maneiras está mal! ", dicía un avó do noso barrio, non faltaba razón! Hoxe, o centro ou "a metade da cidade" chamábase recentemente o casco antigo e pronto o mozo tamén terá que irse...
Esa é a cidade xorda, o euribor que pode borrar/borrar.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
“Pasaron 18 anos desde que apareceron uns 400 grafitos na escavación, 16 anos desde que fose expulsado do campo de escavacións de Lurmen sen probas científicas e 4 anos desde que se celebrou o xuízo sen clarificar o tema, podemos dicir que seguimos investigando e os que... [+]
Neste mundo frenético e vertixinoso no que vivimos, os cambios sociais que se suceden aos poucos parécennos ás veces imperceptibles, irrelevantes ou insignificantes. Con todo, non é así, e temos que ser conscientes diso para actuar con prudencia. Exemplo diso é que nos... [+]
Os domingos de setembro é costume subir a Ernio, bailar en Zelatun e comer chourizo morro, ou algo así. O peor tempo non fai falta xente. Este ano, cando os meus amigos se marchaban máis temperán e eu atrasábame, subía só, atopándome coas cuadrillas que baixaban. A... [+]
No libro fronteirizo de The House on Mango Street, escrito por Sandra Cisneros, o can dun personaxe ten dous nomes: un en español e outro en inglés. É posible que a primeira vista poida resultar estraño, mesmo para un libro, pero se un pensa máis tranquilamente, advírtese... [+]
Era imposible adiviñar quen era ou quen era a lema que lía, pero quen era!
Anxo González Olvera foi coñecido en México fai 11 anos cando os bertsolaris convidáronnos a unhas xornadas coas súas improvisadores. Vivía nun alto do outeiro, alimentándose de paxaros, pombas,... [+]
Os utopianos do libro Utopía de Tomás Moro amaban lelo. A boa educación das letras leváralles a comezar na infancia e a proseguir a súa vida adulta sen que ninguén lles ordenase nada, lendo e aprendendo e lendo máis. Imaxinade o tempo dedicado a iso polo mero pracer de... [+]
Como na Idade Media dominaba Deus, na época moderna vivimos sometidos ao mercado e ás súas ríxidas leis. Os grandes soldos de alto nivel están determinados polo mercado, xa que os premios dos CEO de Iberdrola ou BBVA márcanos os mercados do seu sector, aínda que levan 300... [+]
Na podksemana A lanterna de diógenes atopei moitas ideas para seguir pensando na entrevista a Miguel Benasayag-eg. Entre elas, as reflexións que fai o ser humano sobre as nosas relacións coa tecnoloxía.No
diálogo compárase a influencia das diferentes tecnoloxías na... [+]
A terceira vez que recibía os mesmos datos que o estudante, non lembraba máis que esas frases tan usadas, nas que a nada esmagara a miña intelixencia: “Non somos nada”, “a vida non ten sentido”, “Deus, si é tan inocente como din, por que nos fai isto?”. Non... [+]
A responsabilidade é do Estado sionista de Israel, que, coa axuda dunha gran parte da poboación, soldados, colonos, etc., está a facer limpeza étnica e xenocidio contra os países e pobos de ao redor.
Os Estados occidentais tamén lles apoian, danlles armas e préstanlles... [+]
Iso díxome o ex alumno, que tardou moito en presentar unha denuncia que estaba nos xulgado meses e que, por recomendación do psicólogo, retirara a denuncia de violación. E eu permanecía calado, sen poder adiviñar que dicirlle ao mozo que aínda presentaba síntomas de... [+]
Non é un sinal de orgullo mirar ás persoas que están ante min coma se non fosen persoas? Si, claro que si. Pero como podemos esperar que os demais se entendan? Comprender, observar, mirar. Querer entender aos demais non require esta actitude orgullosa? Sabendo o que é ser... [+]
Din que pasou un ano. Nunca comprendín o arrogante costume que temos os occidentais: aínda que o conflito dure case un século, adaptamos as datas ao noso gusto, regalando a importancia que queiramos. Foi diferente a última época para os palestinos que están presos no seu... [+]