Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

“Non interesa ás mulleres nin a todo o relacionado coa nosa sexualidade”

  • Arantxa Masachs Villarino (Barcelona, 1987) é a promotora das xornadas Entre Doules que se celebran a finais de novembro en Barcelona. En 2015, cando vivía en Ecuador, unha muller comentoulle por primeira vez as docuas, e alí decidiu o seu futuro: atender a maternidade.
"Doularena ogibide berria da, nahiz eta eginkizunak aspaldikoak diren". / Argazkiak: Jordi Borràs.
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.

En primeiro lugar, como atende o sistema público a maternidade?

O sistema público non atende ás maternidades. É máis, o sistema silencia a maternidade e as nais non existen. Apenas hai recursos, espazos, propostas concretas e facilidades para ser nai. Creámolo nós mesmos, señoras.

Estas carencias son cubertas, entre outras, por doulas. Pero, que é exactamente un?

Iso é un profesional que atende as maternidades con respecto, escoita activa e empatía.

En que se diferencia do que pode facer un psicólogo ou unha matrona?

A diferenza máis destacable é que as doulas non son persoal sanitario. Poida que desempeñen funcións similares entre si, como habilidades de comunicación ou atención emocional. Pero un non é un psicólogo, porque a súa misión non é a terapia, nin é unha matrona, porque a saúde sexual non é o seu obxectivo. Doulo apoiamos física e emocionalmente a nais e familias durante todo o proceso de maternidade. E, por suposto, cando nolo solicitan tamén ofrecemos información tanto teórica como práctica, e cando é necesario diriximos ás mulleres a outros profesionais.

Cando e como formaches a doula?

En 2016 formeime en Quito (Ecuador) a través dunha formación intensiva promovida por Doula Caribe Internacional. Posteriormente seguín a formación a través da lectura a través duns módulos de Quiero Ser Doula [Quero ser Doula] e a práctica. En 2016 atendín a varios partos hospitalarios en Ecuador, en 2017 en India e desde 2018 en Barcelona.

A formación da doula non está regulada. Como?

Porque non interesa a todas as persoas relacionadas coas mulleres e coa nosa sexualidade. Non só iso, senón que as atencións, en concreto, non interesan ao sistema capitalista. Ademais, é un oficio novo, aínda que as funcións son antigas.

Que queres dicir?

Anteriormente unha muller estaba embarazada ou partía sendo atendida, dunha ou outra forma, polas mulleres da súa contorna. Preparábanlle a comida, facían masaxes, organizaban a loxística da casa… Agora iso facémolo os douls, e nótase.

É máis, hai quen ve a obra de doula como intrusismo. Que che parece?

Seguramente así se ve pola falta de información, predomina o descoñecemento. A figura de Doula ocupa un espazo nos últimos anos, non está regulada e as súas funcións non están limitadas, o que provoca confusión. Por iso, eu creo que tan importante é regular a formación e limitar as funcións e as capacidades como facer a extensión da necesidade da doula.

Do 25 ao 27 de novembro organizastes as xornadas Entre Doules. Como xorde o proxecto?

É un proxecto que quería facer desde hai tempo. Cando vin a Barcelona en 2018 púxenme en contacto con diferentes. Esta interacción paréceme inevitable: vivimos procesos duros e é bonito que nos deixemos atender. En xuño atendín a unha muller e naquel momento tiven claro que chegou o momento do parto das xornadas.

Cal é o obxectivo da cita?

O principal reto das xornadas é coñecerse mutuamente e compartir reflexións sobre a figura da doula, conxugando presente e futuro. Tamén me gustaría poder empezar a construír o futuro do oficio, e si hai novas edicións sería terrible.

Cales son as principais necesidades na actualidade?

Probablemente respondería mellor a esta pregunta tras as xornadas, onde recibiremos a resposta. Pero podo adiantar que as necesidades fundamentais son a regulación da profesión, a limitación de funcións e habilidades, a extensión da figura da doula, a creación de redes de colaboración e o recoñecemento do noso labor.

As xornadas terán lugar en Cataluña. Poderase continuar por streaming?

As persoas de fóra de Cataluña mostraron interese pola cita, pero pola natureza do proxecto e para poder satisfacer os seus obxectivos non se poderá participar virtualmente. O que estamos a tentar é que os douls que van participar na xornada abran as súas casas para os que veñen fóra de Cataluña. Iso si, creo que é unha cita ineludible alí e aquí, unha boa noticia será organizar un proxecto similar en moitos sitios. Ou, por que non, ter xornadas itinerantes que creen unha comunidade forte no Estado español para reivindicar políticas públicas que dean resposta ás nosas demandas.

Apoio

"Atendo as maternidades. En ocasións como xestación, parto e postparto, e noutros como instrutor ioga. Ou como mentor de lactación, masaxista, acompañante de karen, ritualista ou aromaterapeado. Tamén me gustaría ser matrona, e aí estou a aprender, pero o camiño é longo. Á parte diso, son a nai de Nisaruma. Querería transmitirlle a el a paixón que me produce a sexualidade da muller, a nai terra e os seus ciclos. Desde 2016 atendín ás mulleres alí e aquí, en concreto en Ecuador, India e Cataluña".

 


Interésache pola canle: Erditzea
2024-06-12 | Ane Labaka Mayoz
Nacer en eúscaro

A lingüista Carmen Junyent foi a que reivindicou até a súa última etapa a posibilidade de morrer en catalán. Cando morreu, escribiu as súas vivencias co persoal sanitario e pediu que a publicasen despois da súa morte. Desta maneira quixo subliñar que a lingua forma parte... [+]


“Non denuncies a violencia obstétrica, si non perdes con claridade: tempo, diñeiro e saúde mental”
A Organización das Nacións Unidas condena ao Estado español pola violencia que recibiu Nahia Alkorta no seu primeiro parto, pero os gobernos rexeitan a resolución. Escribiu o libro 'O meu parto roubado' para socializar vivir e explicar que é un problema sistémico.

Embarazo: máis do visible
A fisio obstétrica Ane Etxeberria e a psicóloga perinatal Enara Beloki falan dos cambios que se producen desde o embarazo até o parto, así como das ferramentas para combatelos e empoderarlos.

A falta de matronas e incerteza
As matronas do Hospital Cruzamentos denuncian a falta de matronas no hospital para atender con seguridade ás persoas embarazadas e aos recentemente nados.

Conseguen entrar en Galicia acompañados de cesáreas programadas
Grazas á loita dun grupo de nais, nas cesáreas programadas conseguiron que as mulleres non se dean a luz en soidade e que a parella ou unha persoa de confianza poidan axudar en Galicia. En Euskal Herria tamén hai voces que esixen poder dar a luz co acompañante.

Enredando lactación
Xunto con outros centros de Navarra, o centro de saúde de Lesaka pretende naturalizar a lactación.

Estitxu Fernández
"No parto, a percepción sensorial e emocional se amplifica e a violencia, mesmo na versión máis lixeira, pode ser traumática"
A Lei de Igualdade aprobada o ano pasado na CAPV xa recolle a violencia obstétrica, pero máis aló da mención, como definila e como afrontala? A psicóloga perinatal Estitxu Fernández falou no marco do proceso que se está levando a cabo no Parlamento para a súa... [+]

Está a solicitarse servizo de pediatría e parto no Hospital de Galdakao
A iniciativa foi posta en marcha entre varios cidadáns e contou xa co apoio de máis de sesenta asociacións de Bizkaia e estanse recollendo firmas de particulares.

Olatz Aramendi Olaizola. Urruña e punto
“A complicidade con falar en eúscaro con pacientes euskaldunes xorde de inmediato”
Ten só 26 anos e vive o seu traballo coa ilusión da mocidade. Matrona no hospital público de Baiona. “O primeiro día que cheguei tarde e dixéronme que, como era así, o contrato indefinido tiña gañada, porque lles ocorreron outros moitos”, confésanos cun berro de... [+]

Eguneraketa berriak daude