Varios
Estes días lin o libro de contos Trece de Luisa Carnés, recentemente publicado por Erein. Carnés naceu en Madrid en 1905. O autor viviu un gran cambio de paradigma na historia durante a súa vida: o auxe da vangarda, os logros da segunda república, a guerra civil e a posguerra, entre outros.
Na introdución escrita pola editora Uxue Razquin Olazaran menciona catro apartados. Aquí non imos ter liñas suficientes para referirnos a todos os contos, por tanto, citaremos un por cada sección e así deixaremos a fame dos demais.
O conto que abre o libro é o Tranvía. O conto máis curto móstranos unha das características de vangarda: sitúa aos personaxes nun tranvía de transporte moderno, nun espazo no que a cidade e a rapidez conflúen. A monxa e a modernidade, a paixón e a liberdade que representa a tradición e as vellas formas utilízanse para representar “dúas España”, que consegue manter intrigante ao lector na esperanza do que vai suceder.
Entre os contos da época republicana, gustaríame mencionar á muller fea. É un exemplo de amor romántico, un relato dunha parella en desequilibrio. Ante outros proxectos de vida, Benita, que creu feo e que non merece a pena nin marido, prioriza o proxecto de parella e familia, e Faustino aproveita o poder que lle dá para casar con el por comodidade. Carnés denuncia en narración contra o modelo hexemónico de parella, cunha fina pluma e un relato descritivo.
O seguinte capítulo está composto por textos escritos durante a guerra e a posguerra. O máis especial pareceume o Salvador. Comeza o relato coa pregunta quen era? O personaxe encarcerado busca ao denunciante e o autor manexa ben a intriga. É un texto circular formado por diálogos e monólogos internos.
O álbum familiar é da época mexicana, do exilio. O relato arrinca cando Luistxo descobre que a muller que lle gustou no autobús vai á súa casa. Unha vez en casa a nai e a señora están a ver o álbum familiar, o autor tráenos unha escena chea de complicidade e intimidade. O adolescente sente vergoña e incomodidade con ton in crescendo.
Entre quen traballan temas internacionais, e para terminar, destacaría o momento de seméntaa. É un relato aínda demasiado actual. Utiliza unha voz narrativa pouco habitual, xa que utiliza a primeira persoa plural. O conto adopta a forma de manifesto, escrito en nome de nais pola paz.
É unha excelente tradución de Sarriugarte. Realizada con gusto e mimo e chea de admiración polo autor. De coñecemento e lectura.
Iluminación
Miriam Luki
Susa, 2023
-------------------------------------------------
Traducións
Miren Agur Meabe
Elkar, 2023
--------------------------------------------
O ano pasado, Miren Agur Meabe publicou a novela Itzulerak. Como os personaxes principais son os mozos, poderiamos dicir que é literatura xuvenil, pero cando a literatura é boa, é para... [+]
Texto:
Ilan Brenman
Ilustracións: Guilherme Karsten
Tradución: En Alkain
Denonartean, 2024
-------------------------------------------------
Ao final deste álbum hai unha cita de Benjamin Franklin: “Nunca houbo unha boa guerra, nin unha mala paz”. E,... [+]
Pozo
Goiatz Labandibar
Erein, 2024
----------------------------------------------------------
O Pozo de Goiatz Labandibarren é unha novela de crecemento que ten lugar un día: o descenso da menstruación. Ou noutras palabras, unha viaxe do heroe, por que non.
Como... [+]
Perdón coma se non existise
Mariana Travacio
Erein, 2024
---------------------------------------------------
Aínda que o título poida parecer un libro de autoaxuda, este é un texto en forma de western que Erein publicou na sección de narrativa. Na excelente... [+]
Josefa, neskame
Alaitz Melgar Agirre
Elkar, 2022
-----------------------------------------------------
Josefa Agirre Etxeberria foi unha das mulleres que serviu de criada durante o franquismo. Despois de exiliarse ao catorce anos, estivo obrigado a cambiar de residencia... [+]
No labirinto do
teatro I Ander
Lipus EHAZE e Susa
---------------------------------------------
O dramaturgo Ander Lipus publicou xunto a EHAZE e Susa as súas publicacións sobre autobiografía teatral e teatro. No labirinto do teatro I. Caderno de Bitácora e no ... [+]
-Era unha tarde corrente. Para o rape”. Esta noite é a que nos conta Maite Mutuberria neste álbum. O libro ten moi poucos textos e as imaxes cóntannos moi ben o desenvolvemento da historia.
Desde o principio podemos ver nas ilustracións un rape grande e tranquilo, ben... [+]
O que se achegue a este libro, en primeiro lugar, estará con G. Atópase coas imaxes de Mabire. Son imaxes de estilo cómic, trazos moi precisos e vivencias de cor celestial que axudan a interpretar con facilidade personaxes e situacións. Estas imaxes coinciden co texto, que... [+]
Por unha cuestión de traballo tiven que reler este marabilloso libro. Un libro curto que aúna teoría, genealogía e historia feminista, e que seguramente terá moitas críticas mirando na rede e, sorpresa! Atopei unha, a que escribiu Irati Majuelo en Berria.O
libro... [+]
O libro que acaba de publicar a editorial Consonni foi unha gran sorpresa para o público. Non coñecía a obra de Montserrat Roig e o achado foi verdadeiramente sorprendente. Por unha banda, porque a novela se publicou por primeira vez en pouco máis da morte de Franco (en... [+]
A memoria dunha vaca vasca foi publicada por Bernardo Atxaga en 1991. O libro tivo unha longa traxectoria e éxito tanto en eúscaro como noutros idiomas. Un dos libros máis vendidos de Alemaña foi J. O editor británico Eccleshare considerouno unha obra a ler nos primeiros... [+]
A primavera adoita ser unha promesa dun nariz invernal fría e que pode vir tras a aterraxe, e foi anotada en varias ocasións para que se someta ao soño. Promesa, con todo, nunca é unha primavera segura nun terreo en ruínas. Non polo menos si falamos de cambio ou, en... [+]
Todo comezou nunha excursión ao campo coa súa curmá e o seu marido. Eles foron cear e non volveron a casa. O protagonista saíu a buscalos e atopouse cunha parede. A partir de aí, a parede non lle deixa avanzar e ve a dous personaxes conxelados como mortos. Máis aló da... [+]