Ópera I Puritani de Bellini organizada pola ABAO. Orquestra de Euskadi. Director: Giacomo Sagripanti. Coro de Ópera de Bilbao. Director: Boris Dujin. Dirección de escena: Emilio Sagi. Escenografía: Daniel Bianco. Solistas: Jessica Pratt (soprano), Xabier Anduaga (tenor), Andrzej Filonczyk (barítono), Manuel Fuentes (baixo), Alejandro López (baixo), Josu Cabrero (tenor), Laura Vila (mezzo). Lugar: Palacio Euskalduna. Data: 15 de outubro.
Non quero en absoluto dar só brillo a nós, nin menosprezar a I puritán a actuación do resto de solistas desta fermosa produción, pero a verdade é que en casa temos un tenor de moitos quilates e hai que darlle o lugar que merece.
Este verán Xabier Anduaga sorprendeunos pola magnífica interpretación dA fille du régiment na Quincena Musical de San Sebastián. Por iso, tiñamos moita curiosidade por ver (e escoitar) si nesta obra, en concreto na ópera I puritani, todas esas características expostas anteriormente demostraríanse nesta ocasión. Pode dicirse que o papel dos Arturo de I puritani é un dos máis difíciles para un tenor. En realidade é o rol que nos dá a medida de calidade do solista. E neste caso a medida foi excelente.
Con todo, non só foron as virtudes de Anduaga as que fixeron desta actuación unha das mellores que vimos ultimamente. A actividade do Palacio Euskalduna tivo moitos puntos positivos. Por unha banda, a escenografía foi moi fermosa. Coa abundancia do branco e os toques de cor negra, a escenografía de Daniel Bianco levounos a un mundo de ilusión, sen distorsionar o fondo histórico da obra, que daba a todo unha aura cinematográfica.
Ademais, a Orquestra de Euskadi, dirixida por Giacomo Sagripanti, foi elegante. Soubo remarcar sen insistir, mantendo en todo momento un bo equilibrio coas voces. Outro punto moi positivo desta actuación foi a magnífica actuación do Coro de Ópera de Bilbao, que non tiña nada fácil nesta ópera.
Volvendo ao cantante Xabier Anduaga, os seus vellos acristalados e o seu fermoso rexistro medio brillaron. A che ou cara arian e Fini a miña lassa dúo, xunto á soprano Jessica Pratt, outra estrela da noite, namorou aos oíntes.
No campo dos solistas, Anduaga non só abrilló. Como digo, Jessica Pratt fixo unha marabillosa Elvira. Este personaxe resolveu con facilidade e gran beleza tímbrica todas as súas dificultades para a voz. Mostrou a partes iguais dulzor e expresividade.
O resto de solistas soubo estar á altura dos protagonistas. Tanto Andrzej Filonczyk no papel de Riccardo como Manuel Fuentes, no de Sir Giorgio Valton, cumpriron con eficacia as súas interpretacións.
Grupos de ópera Don Pasquale de
Donizetti: OUSE e Coro da Ópera de Bilbao.
Solistas: S. Orfila M.J. Moreno, F. Demuro, D. Do Castelo, P.M. Sánchez.
Director de escena: Emiliano Suárez.
Escenografía: Alfons Flores.
Lugar: Palacio Euskalduna.
Data: 19 de outubro.
... [+]
Na libraría Hitz de Durango ocorréuseme que a ópera Saturraran merecíase a crítica. Por unha banda, a resposta de Jose Julián Bakedano, a ilusión das palabras de Gaizka Olabarri da libraría, a ilusión de Nekane Bereziartua, que durante tantos anos encargouse da... [+]
Ópera de cámara baseada na obra de Orgia
Pier Paolo Pasolini.
Música: Héctor Parra.
Libreto: Calixto Bieito. Ensemble Intercontemporain.
Director: Pierre Bleuse. Escenografía: Calixto Bieito. Solistas: Ausrine Stundyte (soprano), Leigh Melrose (barítono), Jone Martínez... [+]
Ópera Anna Bolena de Donizetti organizada pola ABAO. Bilbao Orkestra Sinfonikoa. Dirixido por Jordi Bernacer. Coro de Ópera de Bilbao. Dirixido por Boris Dujin. Solistas: Joyce O-Khoury (soprano), Silvia Tro Santafé (mezzo), Marko Mimica (baixo), Celso Albelo (tenor),... [+]
Bilbao Orkestra Sinfonikoa. Director: Daniel Oren. Coro de Bilbao Opera. Director: Boris Dujin. Solistas: Angela Meade (soprano), Daniela Barcellona (mezzo), Sergio Escobar (tenor), Giovanni Meoni (barítono), David Lagares (baixo).Lugar:... [+]
Non é moi coñecida a historia da ópera Madama Butterfly baseada nunha obra do escritor Pierre Loti, locamente namorado de Euskal Herria. Esta obra é Madame Chrysanthème. Ten un argumento similar, aínda que o orixinal de Loti ten un final feliz e no caso de Puccini a... [+]
Rigoletto é unha desas obras que se poden gozar mil veces sen cansarse. É unha das óperas máis destacadas de Verdi, con pasaxes moi coñecidas e de gran beleza e un argumento que atrae ao público. A historia dun xiboso que trata de protexer á súa filla dunha presunta... [+]
Un dos proxectos máis interesantes da ABAO nos últimos anos foi o denominado Tutto Verdi. Neste ciclo representáronse todas as óperas do compositor Verdi, sen excepción. E a última destas óperas é a que mencionamos a continuación: Alzira.
Por moitas razóns merecía a... [+]
É un pracer poder gozar de dúas obras do século XX que profundan na alma das mulleres no Palacio Euskalduna. Poucas veces poderemos escoitar estas óperas curtas, vivas e, argumentalmente, duras, porque realmente poucas veces prográmanse. E a verdade é que non podemos... [+]
Sempre é pracer gozar dunha ópera de Mozart. No amplo repertorio do compositor de Salzburgo hai auténticas pedras preciosas e non só desde o punto de vista musical. Este é o caso dA clemenza di Perico, unha obra singular, de carácter introspectivo desde o punto de vista... [+]
Operazaleok pozez itxaroten dugu OLBE-ren denboraldiaren hasiera. Eta aurten poza bikoitza izan dugu. Alde batetik, titulu eder-ederra, publikoaren kuttuna izan dugulako, eta, bestetik, interpretazio mundialak disfrutatu ditugulako. Behin baino gehiagotan entzun dugu Bilbon... [+]