Crecendo da literatura
Este traballo de Patxi Zubizarreta, que gañou o ano pasado o premio Lizardi, ten unha nova época de competición entre nós e unha das modificacións é que cada dous anos premiarase unha obra para mozas e a seguinte para nenos. É un traballo dirixido a mozos, un libro que require un lector competente, unha obra literaria elaborada que se afasta da rareza.
A historia comeza nos Alpes con dous corpos humanos e o esqueleto dun oso que apareceron nun glaciario. Cando Bereket, unha moza glacióloga, vai ver os dous cadáveres, verase na espiral dunha investigación: “E eu aínda non sei que os descubrimentos só se fixeron. Non podo saber que a noticia xa me fixo mordedura. E que non me liberaría”.
Zubizarreta levará a Bereket dos Alpes a Euskal Herria, e logo a París, para resolver a traxedia de dúas persoas que apareceron no xeo. Porque é unha traxedia Gaxuxa e Mixelena, que o seu fillo sexa asasinado por un porco con axuda do sacerdote, traxedia ou vinganza pola morte do sacerdote… pero non vou dicir aquí que imos enriquecer esta interesante e rica novela, non vou referirme aquí á traxectoria do lector para desentrañar o misterio, só citarei ás narracións, os relatos de Bereket, que nos enriquece ao longo do día de hoxe, e aos relatos da historia, e á vez que o relato do amigo do escritor, ao que nos enriquece, ao que o relato, o relato, o relato, ao que nos fai o relato, ao que o día de relátoos, a través da historia, ao que o día de relátoos de relátoos, ao que nos fai o amigo, ao que o día de relátoos. E son moitas as cousas ao longo da novela, como os inuit atrapan aos lobos, a loita entre a aguia e a media irmá, como levaban o xeo desde Norteamérica até a India, as historias dos nenos mortos polas serras… e as reflexións dos personaxes, do director que contratou a Gaxuxa e Mixel, como “Entón pensei a vivir, ás veces máis heroico que morrer”.
O porco non é só unha obra recomendable para gozar da literatura, para ir crecendo da literatura, porque é un bo exemplo do que é e como se fai.
Texto:
Ilan Brenman
Ilustracións: Guilherme Karsten
Tradución: En Alkain
Denonartean, 2024
-------------------------------------------------
Ao final deste álbum hai unha cita de Benjamin Franklin: “Nunca houbo unha boa guerra, nin unha mala paz”. E,... [+]
Pozo
Goiatz Labandibar
Erein, 2024
----------------------------------------------------------
O Pozo de Goiatz Labandibarren é unha novela de crecemento que ten lugar un día: o descenso da menstruación. Ou noutras palabras, unha viaxe do heroe, por que non.
Como... [+]
Perdón coma se non existise
Mariana Travacio
Erein, 2024
---------------------------------------------------
Aínda que o título poida parecer un libro de autoaxuda, este é un texto en forma de western que Erein publicou na sección de narrativa. Na excelente... [+]
Josefa, neskame
Alaitz Melgar Agirre
Elkar, 2022
-----------------------------------------------------
Josefa Agirre Etxeberria foi unha das mulleres que serviu de criada durante o franquismo. Despois de exiliarse ao catorce anos, estivo obrigado a cambiar de residencia... [+]
No labirinto do
teatro I Ander
Lipus EHAZE e Susa
---------------------------------------------
O dramaturgo Ander Lipus publicou xunto a EHAZE e Susa as súas publicacións sobre autobiografía teatral e teatro. No labirinto do teatro I. Caderno de Bitácora e no ... [+]
-Era unha tarde corrente. Para o rape”. Esta noite é a que nos conta Maite Mutuberria neste álbum. O libro ten moi poucos textos e as imaxes cóntannos moi ben o desenvolvemento da historia.
Desde o principio podemos ver nas ilustracións un rape grande e tranquilo, ben... [+]
O que se achegue a este libro, en primeiro lugar, estará con G. Atópase coas imaxes de Mabire. Son imaxes de estilo cómic, trazos moi precisos e vivencias de cor celestial que axudan a interpretar con facilidade personaxes e situacións. Estas imaxes coinciden co texto, que... [+]
Por unha cuestión de traballo tiven que reler este marabilloso libro. Un libro curto que aúna teoría, genealogía e historia feminista, e que seguramente terá moitas críticas mirando na rede e, sorpresa! Atopei unha, a que escribiu Irati Majuelo en Berria.O
libro... [+]
O libro que acaba de publicar a editorial Consonni foi unha gran sorpresa para o público. Non coñecía a obra de Montserrat Roig e o achado foi verdadeiramente sorprendente. Por unha banda, porque a novela se publicou por primeira vez en pouco máis da morte de Franco (en... [+]
A memoria dunha vaca vasca foi publicada por Bernardo Atxaga en 1991. O libro tivo unha longa traxectoria e éxito tanto en eúscaro como noutros idiomas. Un dos libros máis vendidos de Alemaña foi J. O editor británico Eccleshare considerouno unha obra a ler nos primeiros... [+]
A primavera adoita ser unha promesa dun nariz invernal fría e que pode vir tras a aterraxe, e foi anotada en varias ocasións para que se someta ao soño. Promesa, con todo, nunca é unha primavera segura nun terreo en ruínas. Non polo menos si falamos de cambio ou, en... [+]
Todo comezou nunha excursión ao campo coa súa curmá e o seu marido. Eles foron cear e non volveron a casa. O protagonista saíu a buscalos e atopouse cunha parede. A partir de aí, a parede non lle deixa avanzar e ve a dous personaxes conxelados como mortos. Máis aló da... [+]
Considérasche feminista e anti-racista? Ocorréuseche que a historia do feminismo que coñeces é é branca e colonialista? Cuestionaches o teu coñecemento ou a túa mirada sobre as culturas non brancas? Fixo unha lectura crítica do empoderamiento feminista? Queres saber que... [+]
Levan a casa os carafio, como unha mochila enrolada, transportando aos que necesitan para vivir. Con todo, as casas pódense rascar e dividir en dúas. Mesmo se duplican de cando en vez, aínda que de forma provisional, pasando de ser fortaleza a ser carga. Ane Labaka Mayoz... [+]