Pablo Iglesias, Inna Afinogenova e outros aseguraron que os estadounidenses, ou algún dos seus aliados, son os responsables da destrución do gasoduto Nord Stream. Afinogenova argumenta dous grandes argumentos contra os “analistas que defenden a Rusia como culpable”: o primeiro, si Rusia quere seguir facendo chantaxe a Europa con gas, que necesita o gasoduto a boa marcha para poder seguir abrindo e pechando a billa. O segundo, si Rusia está cada vez peor na guerra de Ucraína por falta de capacidade militar, como podería ter capacidade para realizar unha operación deste tipo no Mar Báltico, totalmente controlado pola OTAN?
Eu, modestamente, engadiría un terceiro argumento: a actitude da prensa que chega ás nosas mans sobre a destrución do gasoduto, incluída a prensa vasca: sobre a destrución do gasoduto, noticias breves, apenas análises, dúbidas sobre a súa autoría… e, pola contra, traer á ocupación o problema dos territorios que Rusia anexionou –noticias longas, análises ricas, afirmacións redondas–.
Un desastre ecolóxico, no que non nos convencen de que é ou pode ser unha guerra ecolóxica, tal e como nos queren convencer de que a nuclear é verde
Pola súa banda, Igrexas, un asesor da CIA, Jim Rickards, falaba do escrito en Twitter: “Non sei quen destruíu os gasodutos, pero sei que hai que buscar motivacións para atopar a resposta a un misterio. Rusia non ten ningún porque pode cortar o fluxo de gas cando queira. Estados Unidos ten moitos: culpabilizar a Putin, agravar a guerra, facer da Unión Europea supeditada aos Estados Unidos…”.
Din que o gas que se verte polo gasoduto non contaminará o mar, porque o gas subirá pola auga profunda até a superficie e por ela pasará á atmosfera, pero o efecto na atmosfera será igual a 7,5 millóns de toneladas de CO2. Comparan: Isto é todo o CO2 que emiten todos os vehículos que circulan en España durante un ano. Un desastre ecolóxico, no que non nos convencen de que é ou pode ser unha guerra ecolóxica, tal e como nos queren convencer de que a nuclear é verde.
Estou convencido de que nunca chegarei a entender nada, e que a primeira vítima da guerra é verdade, sei que neste tipo de noticias non se pode fiar de ninguén. Os anos fixéronme desconfiar e a versión oficial case nunca mo creo. Até aí nada novo. Para min o novo é atopar versións alternativas e convincentes que cuestionan a versión oficial, e as dificultades que desde ese contraste existen para traballar unha interpretación “propia”. Sempre existe o risco de ser enganado, pero é tan prexudicial atender á voz do oficialismo, que che deixa no limiar da estupidez.
O xornalismo tamén está en guerra. Segue en guerra.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Que debo saber? Con quen debo relacionarme? Onde debo vivir? Con estas responsabilidades, os seres humanos estamos no camiño de vivir a idea dunha boa vida no seo das nosas sociedades. Si non sabemos responder correctamente, por medo a quedarnos nas marxes.
A semana pasada,... [+]
Cada vez escoitamos máis sobre as necesidades, desexos e iniciativas que xorden nos nosos territorios e nas nosas vidas, sobre a necesidade de traballar as relacións e proxectos público-comunitarios, e é un auténtico motivo de satisfacción, xa que se trata dun modelo... [+]
Elkarrizketa berritu dugu fakultateko idazkaritzan, auskalogarrenez: urruti daude, euren matrikula egiteko, ikasleak bakarrik etortzen ziren garaiak. Aspaldixko aldatu zen joera, eta gurasoek –nabarmenago amek– gero eta paper aktiboagoa hartzen dute seme-alaben... [+]
O argumento dun silogismo contén tres proposicións, das cales a última se infere necesariamente das outras dúas. Con esta lóxica deductivo pódese analizar, ao meu xuízo, o longo e traumático conflito socio-ecolóxico de Aroztegia que se está producindo en... [+]
Berriki landu ditut klasean Etxahun Barkoxeren kobla eder eta hunkigarriak. Gaizo gizona! “Edertasunez praube” sortu zelako hasi zitzaizkion etxeko nahigabeak, baina hamazazpi urtetan zen pulunpaka sartu zorigaitzaren itsasoan, maite zuen Marie Rospide doterik gabeko... [+]
Os últimos días foron de gran importancia para o movemento en defensa da vivenda e para a loita contra os especuladores en Barcelona. A madrugada do 28 de xaneiro, un Exército de Policía atacou sen previo aviso á Vella Massana (centro social ocupado) do barrio de Raval, a... [+]
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]