A escola non é a casa nin a familia, pero está conceptualmente máis preto deles que o instituto, e isto máis que a universidade. Nesta última, as familias non teñen nada que dicir sobre o proceso de aprendizaxe. Teñen máis que ver no instituto (aínda que non é o mesmo o primeiro curso da ESO que o segundo de bacharel, onde algúns son maiores de idade) e na escola aínda máis. Pero a escola tampouco é casa. No fogar, o neno (ou o único fillo), fillo duns poucos, é un estudante máis na escola. É bo aprender a ser só iso. Por suposto, somos especiais e irrepetibles para os nosos achegados, pero no ámbito público todos debemos ser iguais. Non dixen o identitario: iguais, porque ninguén é máis ou menos que ninguén. Iso hai que aprender na escola. Non existe entre os temas curriculares, nin nos obxectivos, non é unha competencia. Pero é algo que se aprende a través dos feitos.
Hai tempo, chegabamos ao instituto con catorce anos, ao final da educación obrigatoria. Desde que un goberno español do PSOE implantase a LOGSE nos 90 chega con doce. Antes, os alumnos do instituto eran tratados de maneira que se achegaban ao alumnado universitario. Por exemplo, non lles controlabamos tanto como agora ir a clase: en certa medida era a súa opción. Iso si, daquela os futuros: era impensable que un alumno que non apareceu en clase durante o curso escolar, non se puxese a protestar, ou que os pais aparecesen pedindo explicacións. A maioría utilizaban moi ben a liberdade, actuando con responsabilidade e asistindo ás clases. Estar obrigado no bacharelato, entorpecendo a clase, era impensable. Pois ben, co paso dos anos, os alumnos dos institutos foron aparecendo cada vez máis como nenos e menos como mozos no camiño da vida adulta. Ao mesmo tempo, o traballo dos profesores do instituto achegouse ao que se fai nas escolas, afastándose do da universidade.
Os profesores non deberían coidar aos alumnos nos descansos, pero puxéronnos a coidar os patios e aí estamos, porque somos un corpo desmovilizado que devora todo o que nos botan encima. Algunha vez explicóuseme que nos descansos pódense ver moitas cousas sobre como se relacionan os alumnos, que poden ser valiosas para previr algunhas condutas. Sen dúbida, pero se pasamos os fins de semana con eles tamén obteriamos este tipo de información. Si no recreo hai que coidar aos alumnos (isto debería ser un debate propio), para iso habería que contratar persoal, como se contrata ao persoal que limpa cristais. Un profesor de matemáticas, de historia, de bioloxía, de filosofía ou de calquera outra materia, debe traballar sobre todo na aula, ou en saídas e excursións didácticas co alumnado en horario escolar. E na súa mesa de traballo: as horas dun profesor son sempre poucas para preparar as clases e corrixir exercicios e exames.
O proceso xeral de infantilización masiva nos institutos é absolutamente devastador. Algunhas cousas sinxelas que deberiamos saber parecen cada vez máis esquecidas: a liberdade e a responsabilidade, os dereitos e as obrigacións, son as dúas caras da moeda ditxosa. Sen liberdade non hai responsabilidade. Para poder esixir o cumprimento da obrigación hai que recoñecer unha serie de dereitos. Pois ben, a sobreprotección das familias e dos centros escolares elimina aos adolescentes, convertidos en seres mutilados, seres humanos incapaces de facerse cargo de nada que teña que ver coas súas vidas. Seres castrados, sen interese en chegar a ser tratados como adultos, mergullados na pantalla ata que se afoguen.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O día do pastor de Huarte explicaron que Euskal Herria obtivo o recoñecemento para participar en concursos internacionais de curta de ovella. A oficialidade produciuse no Campionato do Mundo de Escocia de 2023, como consecuencia do dossier presentado polas mozas vascos e da... [+]
Seguramente, a maioría de nós xa compraron, aquí e alá, os agasallos para o Nadal. Porque a visita nocturna a Olentzero é unha gran cita, especialmente para os máis pequenos. Todos se preparan para esta frutífera época do ano: Bilbao arde tanto como Vitoria, Pamplona e... [+]
Que é o que máis che sorprendeu cando saíches do cárcere? Preguntáronme moitas veces no último ano e medio.
Ver que as rúas de Bilbao están cheas de turistas e de cans con dúas patas, por exemplo? Ou os cambios na situación política? O primeiro cansoume e amoloume... [+]
O tema das axudas para a aprendizaxe do eúscaro é realmente confuso. O cidadán que queira aprender euskera deberá acudir a máis dun portelo para saber canto lle custará o curso que quere realizar e de onde, como e cando obterá as subvencións. Porque aínda custa diñeiro... [+]
A comprensión e interpretación da lingua matemática é o que ten importancia no proceso de aprendizaxe, polo menos é o que nós dicimos aos nosos alumnos. A linguaxe das matemáticas é universal, e en xeral, a marxe de erro para a interpretación adoita ser pequeno... [+]
Quizá unha das debilidades dos seres humanos é a tendencia que temos de escoitar e atender á maioría. Seguro que foi unha característica importante do desenvolvemento da nosa especie e necesaria para a supervivencia. Pero coa dixitalización, esa característica que temos... [+]
Nas reunións xuntámonos de todo, e as reunións caracterízannos no momento en que cada un ten o seu papel, o seu poder (ou a súa falta), a súa idade, o seu momento vital. Pero sempre hai quen cala. Lete cantábanos que cando sexamos maiores aprenderiamos o que custa estar... [+]
Os nosos dereitos, o noso futuro, agora! Baixo a lema, o Día Internacional dos Dereitos Humanos conmemora o legado dos 76 anos. O obxectivo do día é impulsar a construción dun mundo máis pacífico, igualitario e sostible. Con todo, mentres se celebran os avances,... [+]
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]