Mensual
- Vés, tía? –preguntoume o bañador no vestido e os flotadores con flores nos brazos.
- Si. Teño que pasar un intre polo baño e contesteille cariñosamente.
- Axudareiche! –Fómonos da man subindo polas escaleiras.
Recibín o vestido. Rozar. Sentar no inodoro. O meu sobriño de pé fronte a min. Tirei da corda e recollín o tampón. Ollos do seu sobriño moi extenso: “Que é iso?”. Abrín un sobre de papel hixiénico e comecei a explicar que é a regra.
Recordo perfectamente aquel día que eu ensangré por primeira vez. Non fun o primeiro nin o último da cuadrilla. Afortunadamente caín no saco dos regulamentarios: nin moi san nin cru. Unha vergoña menos, por tanto. Acórdome que estaba en casa e en canto vin a pinga vermella chameille á miña nai. Quería que confirmase a idea: iso era o do mes? Para min deume unha das bolsas de comprimidas que tiña expresamente comprada.
- Avísame a próxima vez que vaias cambiar de corda? Quero ver –botoume o meu sobriño mentres lavaba as mans.
- Si, chica. Avisareille antes de que saia do baño.
Foi bonito: chamou á súa nai afogada na ignorancia, quen lle estaba contando ao seu sobriño de catro anos que o sangue que sae da parte alta pode ser utilizada para regar as plantas. Non foron estériles os anos en que os tampones pasaban ocultos como drogas desde o instituto. Lémbrame que agora un amigo púxose pantalóns marróns de pana na calor que por primeira vez sangrou (preferiu a suor que pasaría si se ensuciara no descoido). Aprendemos a bombardear o tabú aos pés. Aínda nos fiabamos do que dicía a revista Super Pop, imaxínache! O feminismo levounos a moitos a cambiar a nosa relación coa regra.
- Mamá, ti utilizas corda? –Atopou aos seus pais almorzando á volta do baño.
- Que? –respondeu a nai á pregunta da súa filla feita sen ningún prólogo.
- Viu como cambiei o tampón e falamos da regra. –Ao cuñado case le atragantó o café.
- Son asuntos dos xefes –acertou a dicir durante a tose–. Tía sempre con esas cousas. –Aí está o apuntamento para min.
- Non te preocupes, agarimo. Ten razón, aprenderás cando creces cousas así -engadiu a súa nai.
Comprendín que na improvisación pura os meus pais movéronse pola vía rápida. Con todo, desgustoume un pouco, xa que no primeiro achegamento consciente que fixo á menstruación o meu sobriño foi condenado a afastarse. Teño impresión de que o seu sobriño tamén sentiu un pouco descontento.
Cando nos achegamos á menstruación: o castigo. Cando nos achegamos ao noso corpo sexuado: o castigo. Cando somos mulleres: sanción. A nós crúzanos o monstro: sobriño, amigo, nai, cuñada, cuñado, eu. Chega ás nosas carnes e fabas. Apértanos o interior. A dor ocupa o mando. E así o revive no sangue que se vai a producir do noso sangue.
Xa é un mes que estivemos de vacacións. Hoxe reunimos a toda a familia para despedir o verán. Hoxe, da mesma maneira que hai un mes, o meu sobriño vénme de atrás cando ía ao baño. Hoxe tamén quitei o tampón fronte a el:
- Sangue! –dixo.
- Si. Expliqueicho en casa de vacacións. Non se acorda? –respondinlle retórico.
- Non. –A sobriña dá a volta e achégase ao lavabo falando da importancia de lavarse as mans despois de ouriñar.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Wikipedia.org considera que Gish gallop (galope de Gish) ou a metralladora de falacias "é unha técnica de controversia que ataca ao opoñente co maior número de argumentos posibles, sen ter en conta a exactitude ou solidez deses argumentos" e tería como efecto colateral a... [+]
A orixe do termo sitúase a principios do século XIX. Naquela época, as pretensións imperialistas dos liberais ingleses chocaron cos rusos, que se estendía en Asia e obstaculizaban os desexos de colonización de Inglaterra. Para protexer os seus intereses, Inglaterra... [+]
A través da aplicación Wallapop vendín uns altofalantes mediocres antes do verán. Quizá a descrición do produto estaba un pouco inchada, é certo. O comprador púxome tres de cinco estrelas. É evidente que non valía a pena.
A semana seguinte, levei en coche desde Irun a... [+]
A outra vez estiven no enterro do pai dun amigo. O noso amigo pediunos aos presentes que tomasen unha flor dos ramos, si así o querían. Non podo dicir que non ás flores, moito menos ás rosas, sobre todo ás vermellas. Así que collín unha fermosa rosa vermella.
Coa rosa na... [+]
Os nosos pobos e cidades non nos coidan. Fáltanos terra, zonas verdes, espazos comunitarios. O noso pobo está deseñado ao servizo do capital. No pobo dos coidados, con todo, a vida é o centro.
Antes había unha rúa principal, unha rúa xigantesca que atravesaba a cidade. O... [+]
Hace uns días, o novo ministro francés do Interior, Bruno Retailleau, uniuse á chamada "confusión migratoria", unha das cuestións máis perentorias. Fixo chegar aos prefectos do Estado uns mandatos claros: tolerancia cero cos inmigrantes e coas estruturas e os prisioneiros... [+]
O 15 de outubro, nos encontros de economistas de traballo, celebrouse unha interesante mesa redonda. Na mesma participaron a patronal, o Instituto Nacional da Seguridade Social e unha central sindical de Osakidetza. O tema de debate foi o absentismo que cada vez ten maior... [+]
No último ano sucedeume ver a persoas relacionadas co ámbito non profesional en grupos dixitais que utilizaron a intelixencia artificial para dar argumentos aos demais. O compartido como propio. A propia, pero non a vinculada ao sentido da propiedade, senón a procesada desde... [+]
Empecei a redactar mentalmente o meu artigo mentres estaba no coche. Normalmente teño as mellores ideas no coche, mentres condugo só. Voume a Bilbao, ao teatro Arriaga. A compañía Artedrama pon hoxe en escena a obra Miñan. É venres, 25 de outubro.
Achegándome ao atrio do... [+]
A sociedade na que vivimos está absolutamente baseada na subordinación. Ao longo dos séculos, a nosa vida foise configurando conforme a ela, e aos poucos a competencia de decisión, a liberdade e a soberanía fóronse reducindo. Ás veces quitáronnolas con forza, ás veces... [+]
O que me exasperaba moito é a maneira en que algúns médicos falan ao paciente. Fálannos de dor coma se fósemos nenos. Como me fixeron dous transplantes renais, sei de que me refiro: entre outras cousas, puxéronme un tubo no interior do pene. Debido á anestesia, non... [+]
Os dous principais electos de Kanbo (o alcalde e o primeiro ministro) son os rabiados. Tres cidadáns foron golpeados cunha plainta, por protestar a favor do desaloxo da veciña Marienea.É a segunda vez que, ás 06:00 da mañá, sácannos da cama (co veciño), un dez con... [+]
“Chegounos o momento de propostas valentes, integrais e nobres (…) para que Euskal Herria volva entrar entre as revoltas do mundo”, afirmou a amiga Hartu López Arana no seu artigo de opinión “Por unha agresión eficaz” publicado en xullo de 2018 na revista ARGIA... [+]