Por que necesitamos a independencia
Onde hai un país ou unha Nación, neste Mundo de hoxe, o Estado propio é imprescindible para asegurar, simplemente, a supervivencia desa Nación. A traxectoria dos vascos na Historia demostrounos iso, e o tempo que vivimos neste momento móstranos aínda máis a necesidade dun Estado independente.
Por que necesitamos un Estado independente? Porque todo Estado constitúe un sistema propio, centrado nos principais acenos de identidade dunha Nación ou País en concreto. Lingua, Cultura, Territorialidad, Historia compartida, Conciencia comunitaria, son as características habituais.Euskal Herria é a Nación na medida en que comparte estas características, pero na actualidade non dispón dun sistema propio de protección desas características e non está nesa liña. O que é peor, os propios acenos de identidade de Euskal Herria están a debilitarse e poden estar a piques de perderse por completo neste camiño equivocado.
Por que dicimos que isto de hoxe é un camiño equivocado? Porque en Euskal Herria non temos hoxe en día unha proposta política crible que nos permita construír un Estado independente. De feito, as forzas políticas consideradas abertzales aparecen integradas en dinámicas políticas moi diferentes. A principal preocupación política destes partidos é o tipo de goberno que se forma en París ou en Madrid e o tipo de relación que se establece con estes gobernos rotatorios. A xustificación destas actitudes é sempre a necesidade de avanzar, e como única vía para conseguilo, a necesidade de aumentar en número de votos propios. Pero, que pasa? Cara a eses posibles obxectivos tácticos, os sistemas do Estado español e francés vixentes refórzanse, ambos, e os vascos difuminan, escurecen e acaban eliminando o camiño cara a un sistema propio.
O Estado español e francés son sistemas estruturados e pechos cuxa función principal é eliminar calquera outra vía de creación doutro sistema independente dentro do mesmo
O certo é que tanto o Estado español como o francés son sistemas estruturados e pechos, cuxa función principal é eliminar calquera outra forma de creación de sistemas independentes dentro do mesmo. Entón, os partidos vascos que actúan integrados nestes sistemas, á fin e ao cabo, reforzan eses dous Estados e rexeitan a posibilidade dun Estado vasco (aínda que se diga o contrario de forma verbal). Os exemplos son claros: o falso “bilingüismo” conduce ao eúscaro ao buraco, porque o español se derruba constitucionalmente (é dicir, convértese en universal) entre os vascos, e o eúscaro non. Na organización do poder executivo e/ou lexislativo, os partidos vascos convértense en comparsas, porque o sistema político dominante é estatal (e os partidos vascos aceptárono). No chamado poder xudicial, outro tanto.
Este comportamento dos partidos vascos está a provocar un cambio cualitativo na conciencia subxectiva da nacionalidade vasca. Atrapados nesta dinámica, as novas xeracións, sobre todo, están a perder a súa propia conciencia nacional e percibindo ao sistema español ou francés como natural en todos os ámbitos centrais de cada sistema: falan español ou francés con naturalidade, adoptan todas as expresións culturais da metrópoli, senten cómodos sen sentir que esas identidades son impostas.
A necesidade actual de crear unha nova subjetividad vasca, a través da renovada internacionalización. Necesidade de partir da actual situación de crise ao proceso innovador.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
A supervivencia do eúscaro non é o único problema que os vascos xogamos na partida política, pero si, como elemento máis característico da euskaldunización, o que máis reflicte a nosa situación. Mostra moi ben o que non aparece tanto noutros ámbitos. En primeiro lugar,... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]