Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Coa entrada da auga na bolsa, uns poucos achegan riqueza a épocas de seca que lles custa aos demais

  • Este verán sentimos rápidos coa emerxencia climática e os desastres que contén. As nosas paraxes verdes son máis vermellos que nunca e están a sufrir plantas e cabais, e os campesiños que os acompañan. Para facer fronte á escaseza, algúns teñen como solución o financiamento da auga, xa que obrigará a un uso medido e racional. Esta lóxica é máis desenvolvida do que se esperaba e centrámonos nos cambios introducidos desde a década de 1970. Entre eles, a entrada de auga en Wall Street o 7 de decembro de 2020.
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.

En abril do ano pasado, o agroeconomista Nicolas Mesly dicía no diario quebequés Le Devoir: “Está por ver até que punto os axentes financeiros, e por tanto a especulación, inflúen no prezo da auga]. Temos un gran descoñecido e teremos que esperar un ano ou dous para aclarar a resposta”. Un ano antes, o 7 de decembro de 2020, a auga introduciuse nas bolsas de Chicago e Nasdaq, e case dous anos despois, a resposta é que a auga se converteu nun rico ben especulativo. A evolución é a seguinte: En 2020 o prezo do patín de acres –1,2 millóns de litros– era de 496 dólares, en 2021 era de 728 dólares e este verán de 1.144 dólares. Así pois, co declive do “ouro negro”, o petróleo, parece que lle está dando lugar ao “ouro azul”.

Contén explicación: “Si Zeozer entra a Bolsa, o valor intrínseco non ten máis significado, o seu valor monetario importa, é dicir, cantos beneficios pode deducir”. A aridez coa que se sentiu este verán explica a subida dos prezos, xa que se algo se converte en raro, aumenta o seu valor no mercado.

Di o economista Claude Vaillancourt L’eau, ressource vitale ou gain de capital? (“Auga, recurso vital ou vía de acumulación de capital”): “Os especuladores teñen interese porque a auga vai diminuíndo. Isto podemos consideralo estraño, xa que en realidade o planeta ten sempre a mesma cantidade de auga, pero a contaminación, o quecemento climático e a demanda crecente supoñen unha diminución. Iso sobre todo en California, o principal provedor de cereais de Norteamérica, que sofre seca”. A isto engadir a evolución da poboación mundial: No ano 2050 seremos 10 billóns e segundo a ONU dentro de tres anos dous terzos sufrirán unha "tensión hidráulica" (demanda superior ás reservas de auga). Este verán temos un gusto por diante, e temos a oportunidade de imaxinar o que trae a escaseza de auga...

En 2020 o pano de ácar custaba 496
dólares –1,2 millóns de litros de auga–, en 2021 728 dólares e este verán
1.144 dólares

Introducíronse en Wall Street futures contract ou acordos futuros baseados no índice sobre a auga. Estabamos no ano 2020, en California sufriron unha gran seca e un incendio que arrastrou 1,7 millóns de hectáreas de bosque. Para explicar esta noción financeira coa maior sinxeleza posible... este índice non mira ao prezo da auga, senón que especulan sobre a evolución que pode ter o prezo. É dicir, os compradores de convenios non van conseguir, a cambio, a distribución física da auga, están a paralizar a evolución dos prezos, aumentados ou rebaixados, co obxectivo de gañar diñeiro. Estamos na especulación: non queren auga, queren eslamiada, e dálles igual que as súas actividades teñan que provocar sede a outros millóns de cidadáns. Os convenios son, oficialmente e basicamente, vías para fixar o prezo da auga, e por tanto para garantir a seguridade dos agricultores, concellos e empresas, porque o prezo fixado anteriormente non pode verse afectado por acontecementos imprevistos posteriores.

Pero as negacións dos investidores que buscan especular poden provocar unha evolución insosteible dos prezos: “Non nos atrevemos a imaxinar que provocaría un movemento de pánico ou unha euforia bolsista nun recurso vital como a auga; o seu prezo podería reaccionar accidentalmente, sen ter en conta que é un ben vital e sen atender ás súas posibles consecuencias”, podemos ler no artigo "H20 fait son entrée en bourse" de Antoine Costa (H2O témolo na bolsa). Na bolsa intercámbiase moito máis diñeiro que no mercado real, até cubrir a realidade do mercado real con "brumas especulativas", noción que Nicolas Bouleau publicou en Le mensonge da finance ("A mentira das finanzas") e que os prezos tramitados non sexan adecuados á realidade.

Nas décadas de 1970 e 1980, tras un intenso traballo ideolóxico de persuasión, a ONU conseguiu en 1992 que a auga fose declarada “ben económico”

O senador Elizabeth Warren propuxo en marzo deste ano o texto Futur of Watter Act para sacar a auga da bolsa. Di que especular sobre a auga suporía a desaparición das pequenas granxas de California, e iso en beneficio duns poucos, que xa teñen unha tendencia nese estado: Nos anos 2017-2018 desapareceron mil granxas.

Privatización, proceso prexudicial iniciado fai 30 anos

O financiamento da auga cuestiona os dereitos humanos, entre eles o declarado por Nacións Unidas o 28 de xullo de 2010: auga potable e accesible para todos. Dez anos máis tarde, coa chegada da auga a Bolsa, Pedro Arrojo-Agudo, responsable da dereito da auga na ONU, móstrase preocupado: "En realidade, a auga é de todos e é un ben público. Está intimamente ligada a todas as vidas e a todos os medios de subsistencia, é un elemento fundamental para a saúde pública. (...) Estou moi preocupada porque agora se trata a auga como ouro, petróleo e outras materias primas negociando no mercado de Wall Street".

Pero o que foi un "dereito dispoñible" só hai unha "mercadoría", pero poderosos: "Non é auga porque é viva, non ten prezo. Entramos na era da revolución financeira sobre a auga", explica o economista que estivo en Buiter Citigroup de Will; "contesto aos que din que a auga, ao caer do ceo, debería ter un kit, aínda que os diamantes tamén caen do ceo, non son nada", insiste Deane Dray, directora de RBC Capital Markets. Estas declaracións están dispoñibles no denso documental Main basse sur l´eau.

“Contesto a quen din que a auga cae do ceo e que debería haber un kit, que os diamantes tamén
caen do ceo,
pero que non son
finos” Deane Dray

A pesar de que a introdución da auga en Bolsa en 2020 supón un antecedente significativo, a especulación sobre a auga non é nova. O documental recolle casos de Reino Unido e Australia. O 28 de novembro de 1989, Margaret Tatcher, ex primeiro ministro, privatizou a auga convertendo a garantía da recollida nunha conta do pasado.

En Australia expúxose o sistema de cotas na década de 1980, distribuíndo a cada un deles, aos concellos, aos caseríos e aos axentes industriais, a dereitos da auga en función das necesidades, así como as reservas e previsións meteológicas. Coa decisión Watter Act, iniciaron en 2007 un mercado de comercio de dereitos acuáticos, abrindo a porta á especulación. Neste mercado só poden sobrevivir os grandes. Se o tempo é favorable, comprender si hai choivas, os agricultores poden sobrevivir, pero no contexto dos desastres dos últimos anos non poden manter os altos prezos fixados polos especuladores. Mentres os do mundo financeiro enriquécense, as granxas australianas, californianas e unitarias van desaparecendo, obrigando por centos de campesiños a vender un instrumento de traballo que pasou de xeración en xeración.

A realidade chilena non a aborda o documental, pero tamén alí a auga foi privatizada desde a ditadura de Augusto Pinochet, e nela tamén se está evidenciando que non é accesible para os máis pobres e que a auga é un ben para enriquecer aos ricos –a actividade extractivista e as monoculturas industriais son as que máis auga reciben, 350.000 chilenos en escaseza, segundo Greenpeace–.

Na década de 1970 algúns xa soñaban coa mercantilización da auga, pero como a poboación e as mentalidades non estaban listas, o documental explica que tiveron que fregar. Durante as décadas de 1970 e 1980 levou a cabo un "traballo ideolóxico" convincente que logrou cualificar a auga como "ben económico" na conferencia internacional sobre a auga e o medio ambiente da ONU de 1992. No ano 2000, o economista Riccardo Petrella e o recoñecido defensor do dereito á auga, autor da Manifesto da auga de 1997, sitúa o inicio do financiamento da auga: o ano de creación do primeiro fondo de investimento especializado na auga Water Fund, que abriu o camiño para investir capital nas empresas do sector da auga. Desde entón multiplicáronse, e hoxe en día unha parte importante da distribución e limpeza da auga está en mans de empresas privadas en moitos pobos.

O financiamento da auga vaise desenvolvendo como períodos de seca que se repiten e non é casualidade. A solución está en delegar a xestión da auga no mercado. Unha solución perigosa: os rabios bolsistas ven a posibilidade de observar a seca e enriquecela.


Interésache pola canle: Larrialdi klimatikoa
COP29 en Acerbaixán
Bakú recibirá dez veces máis diñeiro que até agora para facer fronte ao cambio climático
A COP29 comezou este luns en Bakú (Iparralde), a capital de Acerbaixán, Navarra. Ademais dos 197 países que forman parte deste foro, miles de persoas da rede civil de todo o mundo acudirán á cita para seguir a acción dos gobernos. O tema estrela deste ano será o... [+]

O aumento da temperatura en 2024 superará por primeira vez os 1,5ºC
Segundo o observatorio ambiental Copernicus, 2024 baterá marca de temperatura na Terra, e non só iso, por primeira vez será 1,5°C máis alto que a media da época anterior á industria.

2024-10-31 | Nicolas Goñi
A migración das árbores é unha das solucións para a emerxencia climática das selvas
As selvas do mundo atópanse nunha situación cada vez máis grave, debido aos incendios provocados polas ondas de calor e as secas provocadas polo cambio climático, entre outros. Aínda que o clima xa cambiou nas latitudes medias e boreais, até agora as selvas preparáronse... [+]

Restricións, exclusión e intereses de negocio: cóctel mortal para un desastre en Valencia
Sería demasiado inxenuo pensar que en Valencia hai factores meteorolóxicos buxán detrás dos falecidos e dos danos provocados polo temporal. Moitos denunciaron a xestión da emerxencia por parte da Generalitat e que se primou a sede de negocio das multinacionais. E tamén... [+]

Por que estalou o ceo agora en Valencia?
Un temporal causou unha catástrofe no oeste do Mediterráneo, que deixou polo menos 51 mortos e decenas de desaparecidos polo terremoto do Mediterráneo. O meteorólogo Millán Millán advertiu de que as causas deste tipo de fortes tormentas deben buscarse na destrución da... [+]

A migración dos paxaros: ese fermoso pero ameazado enigma...
O mapa de migracións de paxaros móstranos que Euskal Herria é un paso interesante e rico para as aves migratorias. Contamos ao redor de 350 especies de aves tanto para o inverno como para as que acoden e para as que descansan durante o traxecto migratorio. O anhelo de vida e... [+]

Cando nos espertamos o 8 de febreiro de 2024 estabas a abrazar o dinosauro
Hai persoas que "abrazan" o capitalismo sen darse conta de que o problema está no mesmo sistema; na procura constante de crecemento nun planeta limitado. Todas as formas de producir enerxías intensivas están a tragarse no mundo.

2024-10-09 | Nicolas Goñi
O aumento do cambio climático pon en cuestión a posibilidade de asegurar todos os riscos
Tal e como mostra o furacán Helene, que azoutou o Caribe e América do Norte, o custo das inclemencias climatolóxicas extremas reforzadas polo cambio climático é colosal. Tanto, que os seguros se incrementarán en función diso, co fin de facer fronte a novos riscos. Si non... [+]

Xa sexa o cambio climático, xa sexa a guerra de Ucraína, rachouse a paz medida do ártico
Terminamos de mirar ao Ártico e de falar dos grandes retos e problemas do século XXI: a xeopolítica, ou mellor dito as guerras e a emerxencia climática. Conscientes diso, os Estados membros mantiveron desde sempre unha actitude construtiva e pacifista no marco da Conferencia... [+]

Saltar do tren
Aquí vimos de novo a renovar a nosa reflexión. Ou polo menos a tentalo. Ou soñar con iso. Non sei, con todo, que será do novo, xa que parece que o mundo segue coa cabeza do seu anterior pescozo. Perdóeme mal: os seres humanos seguimos polo mesmo pescozo.

2024-09-23 | Garazi Zabaleta
A necesidade de renaturalizar as cidades ante a calor
Aínda que a maior parte de Euskal Herria atópase nunha zona tépeda, non só no sur de Álava e Navarra, senón tamén en todo o territorio, os fortes refachos de calor estival. E, ao parecer, co cambio climático a situación vai empeorar, ou xa o está facendo? Nas cidades,... [+]

As emisións de metano, "máis altas que nunca", aumentan a emerxencia climática
Un informe de 69 investigadores do proxecto The Global Carbon Project, que analiza o clima, confirma a necesidade de reducir as emisións de metano. Ademais, a Asemblea Prol-Terra emitiu o seu informe ao día seguinte, e deixouno claro: si quérese facer un cambio sistémico,... [+]

2024-09-03 | ARGIA
En Hego Euskal Herria morreron 66 persoas pola calor en agosto
No Estado español, 1.386 persoas faleceron por exceso de calor en agosto, un 3% máis que en agosto do ano pasado, no marco do III Congreso Carlos do Ministerio de Sanidade. De acordo cos datos achegados polo Instituto. Na CAV faleceron 44 persoas, mentres que en Navarra se... [+]

Eguneraketa berriak daude