O verán deste ano está a demostrar que o Cambio Climático afectará negativamente tanto ás nosas vidas como ás das xeracións vindeiras. É moi razoable ter un punto de medo ao futuro, pero moitas veces pregúntome até que punto as nosas inquietudes non son consecuencia de películas e series catastrofistas que todos tragamos, porque a distopía é a única forma que temos de imaxinar o futuro, témola libre. Nunha cultura máis sa que a nosa, as series falarían sobre a produción local de alimentos, as cidades sostibles, o fin da violencia machista e a distribución da renda (bela serie Cara á Utopía da Noticia destes días). Ser radical nestes tempos non é facer crible a desesperación, senón facer posible a esperanza.

O justiprecio é unha idea atractiva, pero creo que debemos pasar da abstracción ideolóxica ao plano político e concreto.Canto deberiamos reducir as emisións de CO2 para 2030? Que medidas deberían tomar as organizacións para aforrar enerxía? Cales son as nosas propostas para a vivenda, o transporte ou o emprego? Cales e cantos son os sectores a reducir? Que propomos para os traballadores que quedan sen emprego? E sobre o modelo de lecer, que din?

A relocalización económica, a renda básica agraria ou as plantas de reciclaxe de materiais son exemplos axeitados. Fronte ao consumismo e ao encarecemento da vida, as bibliotecas poden ser inspiradoras, fomentando a propiedade pública dos obxectos e o uso comunitario.

Aínda que sexan pequenos, hai que triunfar no ecoloxismo que debe ter para a maioría. Crer en si mesmo e ilusionar a moitos. Para iso é imprescindible superar o imaxinario de clase media/home/branco/adulto/aburrido/bibliotecario militante. Pola miña banda, benvidos novos ventos.

Entre outras moitas cousas, tócanos construír un movemento ecoloxista que organice bloqueos nos próximos anos, folgas xerais climáticas, ocupacións de grandes solos e infraestruturas, comunidades enerxéticas... E, claro, teremos que botar dos centros de poder a un partido de tres letras amigo dos oligarks do petróleo...VOX non, o outro. En primeiro lugar, a Lei de Cambio Climático da CAPV que se espera para esta lexislatura é unha oportunidade que non podemos perder.E como facer fronte ao lobby fósil desde EH? Non o teño claro, pero Repsol merece unha potente campaña de boicot.

Para reflexionar sobre todo isto, ven o fin de semana do 30 de setembro aos ecocampeonatos do Gaztetxe de Portugalete, paixón pola loita e alegría!