Tiñamos o final do curso, cando naquel final de xuño pasado publicé unha colaboración con algunhas preguntas sobre o sistema educativo. Ao final, talvez lembrédelo, convidáballes aos estimados lectores a que se fixesen máis preguntas. A invitación, todo hai que dicilo, de forma semi-simbólica, a lanzé no medio verdadeiro, pero para a miña sorpresa e felicidade, empezaron a xurdir da inquietude, a aparecer alí e aquí, e finalmente a chegar ás miñas mans. Aquí tedes unha mostra das decenas recibidas.

Bos cursos a todos os educadores vascos. A ver si este ano imos facer a revolución!

• Por que actuamos coma se soubésemos o mellor para os nenos, sen preguntarlles directamente a eles?
• Por que baseamos o ensino na procura das boas respostas do alumnado e non no desenvolvemento da capacidade de facer boas preguntas?
• Por que teñen menos prestixio entre os educadores os traballadores das escolas infantís, si son os primeiros anos da vida os que máis rastro deixan na configuración dunha persoa?
• Por que prestigia a tarefa de educar e non tanto a de coidar? Non é máis bonito coidar aos nenos que educar?
• Por que son necesarios os plans de inclusión se entendemos que o alumnado é plural e que todos os alumnos son diferentes?
• Por que non dedicamos á aprendizaxe o tempo que realmente necesitaría para convertelo nunha aprendizaxe significativa? Por que preferimos a cantidade de contidos que a calidade?
• Por que sempre estamos tensos? Por que temos ganas de gritar cando saímos da escola? Por que a escola ten certa capacidade para impedir o benestar dos seus participantes?
• Por que a escola e a vida están tan enfadados?
• Por que as ciencias son moito máis importantes na escola que as humanidades? Por que desterramos a arte do ámbito escolar?
• Por que os nenos vascos saen da escola sen ouvir nunca que Euskal Herria é unha nación dominada?
• Por que (e onde) a escola perdeu a cabeza? E o corazón?
• Por que a escola está tan afastada e afastada da natureza?
• Por que hai axudas económicas para a escolarización do nenos –transporte, comedor…– e non para que os nenos poidan estar en casa máis tempo cos seus pais?
• Por que tratamos dunha aprendizaxe cooperativa si ao mesmo tempo impulsamos a competitividade a través das cualificacións?
• Por que os nenos teñen que permanecer tanto tempo sentados?
• Por que antepomos os intereses do sistema ás necesidades do alumno?
• Por que o esquecemos tan facilmente cando tiñamos 5 ou 15 anos? Por que temos tanta dificultade para convertelos neses adultos que queriamos a esa idade?
• Por que nos parece a mellor maneira de medir o coñecemento dunha persoa cando todos sabemos que se esquece o apreso?
• Por que solicitar permiso para ir ao baño?
• Por que pedir permiso para todo? Por que sempre ao profesor? Por que os profesores case nunca pedimos permiso para nada?
• Por que nos pasa tan desapercibido o currículo oculto da escola, a través do cal a escola realiza o maior traballo de "educación", e preocúpanos tanto o evidente?
• Despois de todas estas preguntas, e doutras tantas que poderiamos facer, por que temos tanto medo a facer as cousas doutra maneira?
• Por que nos dá medo saír do sistema escolar?

Grazas a todos, sorte e coraxe!