Volvín a ver o documental Cosmos. Espinoza fala do filósofo medieval, da súa idea da relixión, moi preto da idea do cosmos: un sistema cheo de harmonía que recolle todas as relacións do eu. O obxectivo para Espinoza era entender o cosmos, entendendo que a comprensión supón liberdade. E podemos buscar o camiño cara á liberdade na comprensión do cosmos.

O camiño da comprensión non é fácil e moitas veces os seres humanos tendemos a complicar as cousas en beneficio dos nosos intereses. Non compartimos coñecementos, protexemos coñecementos, expresámonos de forma complexa... e con eses comportamentos convertemos o cosmos en cada vez máis complexo. Para entender estes nós, logo creamos novas aprendizaxes.

As tecnoloxías da dixitalización teñen varios potenciais para facer máis comprensible o cosmos, pero tamén riscos importantes para complicalo máis. Neste sentido, existen múltiples campos de estudo para liberar algúns dos “nós cósmicos” que creamos os seres humanos, un dos cales é a “antropoloxía dixital”. Segundo Wikipedia, a antropoloxía é o estudo da humanidade. Ocúpase dos comportamentos humanos, a bioloxía, as culturas, as linguas. Hoxe e no pasado. A antropoloxía dixital sería o estudo da relación entre o ser humano e a tecnoloxía dixital e esténdese a diferentes ámbitos nos que a antropoloxía e a tecnoloxía crúzanse.

As tecnoloxías dixitais que poden orientar os comportamentos, as tecnoloxías dixitais que están a conquistar os corpos, as que están a provocar a idea da cultura, as que están a cambiar a idea da lingua…, creo que tenden a transformala e a complicala máis que a comprender mellor o noso cosmos contemporáneo. Por tanto, gústame aprender a comprender os tempos que vivimos, como a antropoloxía dixital. Benvidos a quen veñen desfacer os nós e a crear e compartir coñecemento dunha maneira máis ordenada e comprensible.