A extrema dereita en Francia pasou de oito deputados a 89 anos. Así, por primeira vez, a Unión Nacional RN de Marine Le Pen pode formar un grupo parlamentario, o que lle achega moitas vantaxes: en primeiro lugar, un apoio financeiro consecuente. Cada voto da primeira volta xerará 1,64 euros anuais, é dicir, o Estado repartirá 7 millóns de euros cada cinco veces ao partido xenófobo –diñeiro público, cidadán–, aos deputados RN, ademais dos salarios repartidos durante cinco anos –outros 16 millóns de euros–. Tamén disporá de moitas máis infraestruturas de oficinas e salas de reunións que lle sirvan para desenvolver a súa proximidade. Máis espazo e tempo para difundir o seu proxecto no propio Parlamento –e de aí unha maior repercusión social–. A formación do grupo parlamentario é un gran impulso á difusión de ideas discriminatorias e odiosas.

A evolución exponencial do RN baséase en varios compoñentes: a detención do discurso de Le Pen; a dificultade socioeconómica e a desesperación; o bo ambiente dos medios de comunicación mainstream; a actitude do presidente Macron cara á extrema dereita; etc. Imos mirar máis de cerca a este último. Macron enxalzou a urxencia de formar unha “fronte republicana” para cortar o camiño á extrema dereita na cabeza de Le Penekila da segunda volta á presidencia, e conseguiuno grazas a un gran número de electores de esquerda entre eles. Non o impulsou na votación a Parlamentos. Situou na mesma proporción os dous extremos, o esquerdo e o dereito, ambos os “desorde”, ambos os “risco”. Se o NUPES gana a unión de esquerdas, os vermellos alcanzarían o poder e propagarían a confusión nas institucións. Este é a mensaxe difundida. En 1981, a vitoria do socialista Mitterrand dixo que “o tanque soviético [entrar] á praza do Concorde en París”... A segunda volta tivo lugar entre o RN e a NUPES en 62 distritos, e só o partido de Macron chamou a apoiar á NUPES en 6 ocasións e publicou en 12 ocasións a nota de non votar á extrema dereita (en 38 non fixo nada e en 6 chamou a votar). Á fin e ao cabo, a maioría destes distritos gañaron a punta dereita. O partido de Le Pen pasou de ser un partido ttip no Parlamento a ser o principal grupo da oposición, e iso nun espazo moi breve: no único mandato de Macron que durou cinco anos.