Centros para adultos
E l Correo, David González (19-IV-2022): “Uns 30 menores de idade atacaron en Vitoria a un peón que viña polo seu camiño. Rodéanlle e tócanlle patadas e puñadas. O ataque prolongouse durante uns segundos e o equipo dispersouse cando a vítima solicitou axuda e apareceron as primeiras patrullas da Ertzaintza”.
A Policía Municipal tamén manifestou: "Aínda que as hostilidades entre os adolescentes son habituais, un ataque deste tipo é novo e preocupante, o primeiro deste tipo" (a nosa cidade, evidentemente, vai tranquilo).
David González e eu viviamos de pequeno en Txagorritxu, no mesmo edificio. Na nosa adolescencia, uns adolescentes atacaron ao porteiro do edificio contiguo, rompéronlle varias costelas e pasou tres meses no hospital. Na Vitoria de entón, o pau que lle daban en calquera parque: o reloxo, a roupa e o diñeiro atropelados. Todos os días había enfrontamentos entre veciños, heavys, punks, bluses, modas, pelexas e ricos. Os máis conflitivos quedaban na estación de tren para facer street fighter (loitas caseiras, bastóns, pedras...).
"Aínda que somos máis guayos e máis modernos, as nosas familias seguen sendo unha das institucións máis inalcanzables, e nós estamos agora no temoneiro da nave"
Os que seguimos a traxectoria de González xa sabemos ler nelas a súa incesante marcha. Por exemplo, como non se nos di outra cousa, sabemos que eses 30 atacantes son de pel branca. E como tampouco hai outras marcas, penso que son fillos de familias ‘normais’. Familias O Correo.
Enseguida empezamos na nosa cuadrilla como un faladoiro ao nivel de Telecinco. En primeiro lugar, tivemos empatía co home que sufriu a malleira, porque, ademais das razóns lóxicas habituais, xa a consideramos como cogeneración, polo menos en comparación con esa banda adolescente. Por outra banda, ao ser menores de idade os agresores, comentouse que o ataque sairá gratis neste sistema garantista.
Con todo, tiñamos uns 60 vitorianos de pel branca que podían empatizar na parte de vai: Os pais destes 30 adolescentes, as nosas xeracións. Porque, aínda que somos máis guayos e máis modernos, as nosas familias seguen sendo unha das institucións máis inalcanzables, e nós estamos agora no temoneiro da nave: explicamos aos rapaces como vivir, como ensinar o camiño aos nenos e novos, podemos criticar aos profesores, o sistema, a escena musical, Ucraína, todo. Dá igual. Iso si, os da nosa cuadrilla, os irmáns, os compañeiros, nós mesmos non facemos moito caso aos nenos, dámoslles un móbil para que nos deixen en paz desde pequenos, controlamos, gritamos, maltratamos? Ninguén pode entrar nel.
Como gritei “Rompendo os cárceres”, quero reivindicar os centros de adultos para que todos os adultos (sobre todo os que cumprimos as expectativas: familia, traballo, fogar...) fagan internados e logo vólvannos ás nosas vidas normais.
Evidentemente, é urxente.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Ukrainako gerrar hasierako zergatiak ez dira azaldu zizkigutenak bakarrik, beste arrazoi batzuk ere badaudelako. Errusiak zioen Ukrainako errusiar hiztunen defentsarako urrats bat eman behar zuela; Ukrainako Gobernuak, aldiz, Errusiaren armadari aurre egin behar zitzaiola,... [+]
Ekonomialariei asko gustatzen zaizkie merkatuen jokabideak adierazten dituzten grafikoak, kurbak alegia. Deigarria egin zait zentzu horretan Pluralistic webguneko “The future of Amazon coders is the present of Amazon warehouse workers” artikuluan (Amazonen... [+]
O pasado mércores, a Facultade de Educación de Leioa estaba cargada de estudantes, xa que viña Samantha Hudson. É un artista, cantante e influencer transgénero mallorquino nado en 1999. A estrela dos encontros Kantatzen Herria contaba cunha fileira interminable de selfies e... [+]
Bekatu bat aitortu behar dut hemen. Duela lau urte, ohitura berri bat sarrarazi nuen nire bizian: igande gauetan, kaka kanoi baten antzera "informazio" jarraikia hedatzen duen CNews telebista kate ultraeskuindarra begiratzen hasi nintzen. Hasieran ordu erdi bat astero... [+]
Hay coincidencias sorprendentes na vida. Cantos espectadores poderían reunirse no Teatro Arriaga? Cantos aseos hai en cada planta? Que probabilidades hai de que dúas mulleres guipuscoanas coincidan no mesmo instante e lugar, despois de 35 anos sen verse?
Así atopei a Itziar... [+]
Transfeminismoak argia eta konplexutasuna ekarri ditu gorputz, genero eta desirei buruzko eztabaidetara. Hala ere, itzalak ere sortu ditu. Ustezko koherentzia politiko erradikal baten izenean –askotan hegemonia oso zehatz bati lotua–, diskurtso transfeminista batzuek... [+]
Vivimos tempos curiosos e realmente vivimos. Son tempos nos que se di que a educación está en crise e, polo menos, á vista de todos, a bolita ten xa 2.361 anos.
Non fora da academia de Platón, o seu querido mestre Aristóteles, para erixir un liceo. Un Liceo, evidentemente,... [+]
Hai unhas semanas, na rúa Deputación, no centro de Vitoria-Gasteiz, dous homes arroxaron a unha persoa sen fogar desde o pequeno rellano da escaleira que daba ao exterior do local onde durmía. Non só o derrubaron, senón que inmediatamente colocaron ante a lonxa unha varanda... [+]
Recentemente abriuse o plan de ordenación urbanística exipcio para o territorio de Gaza. Un debuxo recolle as rúas, edificios e imaxinarios do futuro, sobre unha realidade que aínda cheira a metralla e a artefactos explosivos. Proposta urbanística, utilizada como outro... [+]
Tanto feministas como ecoloxistas vimos a oportunidade de pór a vida no centro da pandemia de Covid-19. Non eramos uns idiotas, sabiamos que os poderosos e moitos cidadáns estarían encantados de volver á normalidade de sempre. Especialmente, os que pasaron un confinamento... [+]
O último informe do Instituto Vasco de Estatística, Eustat, destaca que aumentou a sensación de inseguridade cidadá. En Gurea, en Trapagaran, Seguridade xa, algúns veciños chamaron a manifestarse contra os delincuentes.
Dous foron as razóns que levaron a esa sensación... [+]
Hai vivendas que están subscritas a portais de venda porque queren comprar unha casa. De cando en vez fan citas para ver as casas, e estou seguro de que o vendedor sabe que esas persoas non comprarán a casa, non polo que atopan na visita, senón polo que non teñen... [+]
Arthur Clark escribiu en 1953 a novela distópica O fin da infancia: unha descrición dunha sociedade que deixou de xogar. E non é o momento de xogar especialmente a infancia? O momento de xogar, de sorprender, de ver e de facer preguntas vivas. O momento de deixar o espazo... [+]