Bágoas de choiva e présas de vida
As costras se malignan coas uñas. Con todo, non todas as dores son feridas, e observalas e, quizais, palpándoas, podemos entender mellor de onde veñen. Tamén nos pode axudar o poemario Mina hartu (Susa, 2022) que acaba de publicar Juan Luís Zabala (Azkoitia, 1963). Aos que na presentación do libro nomeoulles poemas covardes, ademais de dor e medo, hai coraxe e graza.
Nos andeis, a miúdo tapadas por unha capa de po, en todas as casas atópanse fotos quizá incoloras reveladas, testemuñas dunha época que xa non é. O amplo tráenos a estas páxinas con tinguiduras melancólicas, especialmente lembrando as formas de fala que están a piques de perderse coa morte dos veciños maiores. Alta, as palabras, como estímulo á memoria, tamén poden xerar memoria. Despois de xogar, o eu poético destas liñas podemos imaxinar como os cóbados se desmoronan, sentindo as súas primeiras dores e derramando bágoas, antecedente de malestar na idade adulta. De feito, un dos principais fíos é o cambio que supón a maduración desta colección. Ademais do medo que xera o futuro, os poemas atravesan as súas ansias de combatelo, así como os puntos de ironía que resultan pracenteiros para o lector.
A elección responsable das palabras fai que nos poemas predomine unha linguaxe precisa e elegante, con especial atención ás estruturas e sons recorrentes. Tamén son abundantes as imaxes usadas como indicadores do ambiente interior: “Está a saír nos meus ollos / e saio a pasear / aos ósos pantanosos das miñas penas / ás rúas moi mal iluminadas das miñas preocupacións / ás curtas avenidas das miñas podas / ás pontes cada vez máis baixos das miñas ilusións”. Tamén atoparán aos lectores que lles animarán a acudir a outros lugares, como a cadeira da porta da casa.
A afección de Zabala ao ciclismo tamén funciona como alegoría da escritura, e parece ser que esta obra, tras unha longa traxectoria literaria, é un intento de situarse no actual panorama literario. Antes de liderar a carreira, o poeta prefire chegar á meta sen ter que ensinarllo a ninguén: “Agora, como moito, no mellor, ao escribir / Sinto como Juan Luís Zabala”.
Perdón coma se non existise
Mariana Travacio
Erein, 2024
---------------------------------------------------
Aínda que o título poida parecer un libro de autoaxuda, este é un texto en forma de western que Erein publicou na sección de narrativa. Na excelente... [+]
Josefa, neskame
Alaitz Melgar Agirre
Elkar, 2022
-----------------------------------------------------
Josefa Agirre Etxeberria foi unha das mulleres que serviu de criada durante o franquismo. Despois de exiliarse ao catorce anos, estivo obrigado a cambiar de residencia... [+]
No labirinto do
teatro I Ander
Lipus EHAZE e Susa
---------------------------------------------
O dramaturgo Ander Lipus publicou xunto a EHAZE e Susa as súas publicacións sobre autobiografía teatral e teatro. No labirinto do teatro I. Caderno de Bitácora e no ... [+]
-Era unha tarde corrente. Para o rape”. Esta noite é a que nos conta Maite Mutuberria neste álbum. O libro ten moi poucos textos e as imaxes cóntannos moi ben o desenvolvemento da historia.
Desde o principio podemos ver nas ilustracións un rape grande e tranquilo, ben... [+]
O que se achegue a este libro, en primeiro lugar, estará con G. Atópase coas imaxes de Mabire. Son imaxes de estilo cómic, trazos moi precisos e vivencias de cor celestial que axudan a interpretar con facilidade personaxes e situacións. Estas imaxes coinciden co texto, que... [+]
Por unha cuestión de traballo tiven que reler este marabilloso libro. Un libro curto que aúna teoría, genealogía e historia feminista, e que seguramente terá moitas críticas mirando na rede e, sorpresa! Atopei unha, a que escribiu Irati Majuelo en Berria.O
libro... [+]
O libro que acaba de publicar a editorial Consonni foi unha gran sorpresa para o público. Non coñecía a obra de Montserrat Roig e o achado foi verdadeiramente sorprendente. Por unha banda, porque a novela se publicou por primeira vez en pouco máis da morte de Franco (en... [+]
A memoria dunha vaca vasca foi publicada por Bernardo Atxaga en 1991. O libro tivo unha longa traxectoria e éxito tanto en eúscaro como noutros idiomas. Un dos libros máis vendidos de Alemaña foi J. O editor británico Eccleshare considerouno unha obra a ler nos primeiros... [+]
A primavera adoita ser unha promesa dun nariz invernal fría e que pode vir tras a aterraxe, e foi anotada en varias ocasións para que se someta ao soño. Promesa, con todo, nunca é unha primavera segura nun terreo en ruínas. Non polo menos si falamos de cambio ou, en... [+]
Todo comezou nunha excursión ao campo coa súa curmá e o seu marido. Eles foron cear e non volveron a casa. O protagonista saíu a buscalos e atopouse cunha parede. A partir de aí, a parede non lle deixa avanzar e ve a dous personaxes conxelados como mortos. Máis aló da... [+]
Considérasche feminista e anti-racista? Ocorréuseche que a historia do feminismo que coñeces é é branca e colonialista? Cuestionaches o teu coñecemento ou a túa mirada sobre as culturas non brancas? Fixo unha lectura crítica do empoderamiento feminista? Queres saber que... [+]
Levan a casa os carafio, como unha mochila enrolada, transportando aos que necesitan para vivir. Con todo, as casas pódense rascar e dividir en dúas. Mesmo se duplican de cando en vez, aínda que de forma provisional, pasando de ser fortaleza a ser carga. Ane Labaka Mayoz... [+]
O son da porta escoitouse mentres ceaban. As estrelas do ceo dicían que a sabbata era madura”, así comeza esta breve novela de Gaizka Arostegi, cando os "cans" de Gestapo tocan a porta de casa de Sara e os seus pais. Como o lector concluiría, trátase dunha novela ambientada... [+]
Abrimos o libro de poemas de Oihana Jaka e atopamos dúas ofertas. Un pai e outro fillo. Cabe destacar pola súa relación directa cos poemas que atoparemos. O libro estrutúrase en
tres partes: Hamaika urte, Hamaika hilabete eta Hamaika egun. O número once tamén é unha... [+]