Tras o estudo de cranios de diversas procedencias de Johann Friedrich Blumenbach en De generis humani varietate nativa, o alemán distinguiu en 1775 cinco razas humanas: etiopías ou negras; mongoloides ou amarelos; malayos ou marróns; americanos ou vermellos; e caucásicos ou brancos.

Blumembach cría que a raza indoeuropea tiña a súa orixe na zona do Cáucaso. Por iso escolleu como prototipo un cranio da zona de Xeorxia, polo que decidiu utilizar a palabra “caucasoar” para describir esta raza.Hai que dicir a favor de
Johann Blumenbach que dixo claramente que entre as razas non había xerarquía, que una non era mellor que a outra. É dicir, que o seu era unha mera consecuencia científica, que non tiña un compoñente social ou ético. Pero, por unha banda, investigacións como a súa foron utilizadas durante moito tempo para xustificar o racismo, aínda que o autor teña outras intencións. E doutra banda, o seu traballo baseábase nun erro científico, porque hoxe sabemos que non hai raza humana.

Ademais, os estudos dos últimos anos puxeron de manifesto que a pel branca é moito máis recente do esperado. En 2014 conseguiron secuenciar o xenoma dalgúns restos humanos do Mesolito no xacemento dA Braña en León (Estado español) e deducir que o home de fai 7.000 anos era de pel escura. Isto significa que a adaptación xenética tivo lugar no Neolítico, grazas aos cambios producidos pola agricultura na dieta, o metabolismo e a inmunidade. Así, fai 14.000-13.000 anos, os homes pintaron as paredes de Ekain, por exemplo, non eran brancos ou caucásicos.

E, con todo, a palabra elixida por Blumenbach é moi utilizada. Trátase dun termo oficial para describir individuos de pel branca en Estados Unidos, pois dicir caucásico e afroamericano parece máis correcto que dicir branco ou negro. E nas noticias, películas ou series que veñen de alí repítese constantemente.

Así, a palabra “caucásica” converteuse nunha forma politicamente correcta de dicir “branco”, aínda que na súa orixe é racista e, ademais, cientificamente equivocada.