Todos os partidos miran ao Parlamento
Os días 12 e 19 de xuño pasaron as eleccións ao Parlamento francés. Até agora, o Goberno de Emmanuel Macron tamén era maioritario, e as reformas que pretendía levalas adiante nos últimos cinco anos. Co obxectivo de bloquear a súa política neoliberal, a esquerda quere gañar esas votacións e estivo mirando principalmente a esa cita entre as dúas voltas: Macron, tanto á altura de Le Pen, no Parlamento trata de conseguir un exceso.
Jean-Luc Melenchon, na extrema esquerda, saíu a terceira forza na primeira volta das eleccións presidenciais, cun 21,95% dos votos, 0,8 puntos menos que Le Pen, e quere sumar a esquerda á súa ao redor: "Nesta bela batalla convido a todos aqueles que queiran entrar no Bloque Popular a unirse a nós. Hai unha terceira volta, non termina na segunda volta". A France Insoumise de Melencesta iniciou negociacións para alcanzar un acordo con ecoloxistas Europe Ecologie Berdeak, anticapitalistas NPA, Partido Comunista. Polo momento, o Partido Socialista non forma parte das negociacións, aínda que ten unha apertura para falar.
A pesar de perderse na segunda volta, Marine Le Pen deu un bo resultado, "unha clara vitoria", segundo o candidato. O 41,4% dos electores, votado ao seu favor, recibiu un gran apoio e como non podía ser doutra maneira, aspira a ser representado no Parlamento, dos 577 deputados só oito son actualmente Rassememblement National. Preséntase como "candidato a obstaculizar a política violenta de Macron", basicamente como o fixo na campaña de presidencia.
É evidente que Macron leva desde 2017 farto da política e enfadouse a moitos cidadáns. Vai facer ese elector queixándose á extrema esquerda ou á extrema dereita? Non se pode saber con claridade. É probable que ambas as partes baseen a súa campaña neste ambiente.
Como non podía ser doutra maneira, o obxectivo de Macrón é a maioría parlamentaria, dos 577 cargos electos que actualmente pertencen ao seu partido 314. Pero o que en 2017 era unha nova candidatura é hoxe máis coñecido e a través desta votación coñecer o apoio destas testemuñas electas. No pasado producíronse tres cohabitación entre esquerda e dereita: entre o presidente socialista François Mitterrand e Jacques Chirac de 1986 a 1989; entre Mitterand e Edouard Balladu de 1993 a 1995; e o presidente dereitista Chirac e Lionel Jospin de 1997 a 2002. Se a esquerda logra acordar a unidade, hai posibilidades de completar a cuarta.
Cando era o ttipi, Le Pen tiña dous votos no meu pobo natal. Todas as eleccións eran dous votos, e evidentemente, sendo un pobo duns cen habitantes, uns 75 electores, sabiamos de que casa eran. Despois das eleccións, en 2002 tiña dúas, cando por primeira vez o fuciño... [+]
O presidente gañou a segunda volta á presidencia francesa, cun 58,6% dos votos, a pesar de perder case dous millóns de votos respecto da segunda volta de 2017. Marine Le Pen, da extrema dereita, que se vai reforzando por eleccións –a que hai cinco anos fixo o 33,9% este... [+]
