Vestirse de acción: Baixo a lema "Momentos e espazos para a reflexión dos euskaltzales de Vitoria-Gasteiz", realizaranse catro sesións mensuais na capital alavesa, até maio. GEU, Lazarraga Kultur Elkartea, a revista Alea e Arabagara-Topagunea.

A primeira sesión de febreiro foi "A xente de eúscaro de Gasteiz. A quen convidar á foto de familia?" a súa lema foi Irati Iciar Madinabeitia, presidenta de GEU. Para dar a coñecer esta iniciativa acudiron Oskar García de Bikuña, membro de Arabagara-Topagunea, e Irati Iciar. En canto ao eúscaro de Vitoria-Gasteiz, os dous interlocutores opinan que o eúscaro é a xente preocupada pola situación da lingua e que se concentra en grupos ou comisións moi diversas (pais, traballadores, estudantes, tempo libre, cultura, deporte, eúscaro, medios de comunicación, novas...) coa intención de influír.

En palabras de García de
Bikuña, Mapa do Eúscaro de Vitoria-Gasteiz, "tratamos de preparar aos euskaltzales de Vitoria-Gasteiz para a práctica do eúscaro, vestirse de contido, activalo, e para iso queremos traballar os fundamentos teóricos e metodolóxicos e presentar algunhas experiencias de Vitoria-Gasteiz e Araba. A idea é coñecer a situación de Vitoria-Gasteiz e, con iso, coñecer aos axentes que traballan no ámbito do eúscaro". Ese foi o camiño que se lle uniu o ano pasado, como nos di Iciar: "Durante o ciclo de hai un ano tentamos facer o mapa do eúscaro de Gasteiz, xunto cos axentes que participaron nas sesións. É dicir, tentamos establecer onde vivimos, onde traballamos, onde actuamos… nun gran mapa. Unha foto, á fin e ao cabo". Este ano executouse a foto de familia en cuestión, segundo Iciar: "En lugar de falar abstracto da comunidade vasca vitoriana, Aritz Martínez de Lúa recompilou os datos desta foto familiar e creou un mapa interactivo no semanario Alea".

Algúns son datos procedentes da Enquisa Sociolingüística, das enquisas realizadas en Vitoria-Gasteiz, da Fase de Eúscaro e dos organizadores do curso. "Sen abstracción, queriamos pór nome e apelidos á xente de eúscaro de Gasteiz, convidando así a varios grupos e comisións á foto familiar. Evidentemente, non somos unha familia de sangue, senón unha familia que nos une o eúscaro. Algúns están organizados, outro non. O noso primeiro desexo era identificar aos vascos que están organizados", dinos Iciar.

Fotografía familiar dinámica Crearon
unha base de datos da actividade cultural vasca en Vitoria-Gasteiz. A iso refírense as fotografías. Iciar, presidente de GEU, fíxonos unha nota: "É unha foto dinámica, con todo, non é só unha fotografía que reflicta a situación actual, non son soamente as asociacións de eúscaro, senón as persoas que queren un futuro mellor para o eúscaro: centos de grupos están niso". E, en primeiro lugar, está a traballarse para que esa foto dinámica e o mapa interactivo sexan ferramentas útiles. Iciar: "Imaxinemos que unha asociación de pais quere un adestrador que saiba eúscaro para que os seus fillos fagan deporte en eúscaro. O primeiro obxectivo de moitas asociacións de pais e nais non é o eúscaro, pero tamén teñen necesidades en eúscaro, polo que tamén quixemos reunilas na nosa foto de familia. A familia do eúscaro é ampla e dinámica, é posible que nesa asociación cambien tamén as sensibilidades, xunto cos pais, e a foto necesariamente ten que ser dinámica, no resto quedariamos limitados ás asociacións de eúscaro e cultura".

En opinión de García de Bikuña, a pesar de realizar unha foto de familia, están a tratar de reunir a todas as persoas que se esforzan por un futuro mellor na situación do eúscaro, "para crear xuntos a foto e seguir alimentando a foto, porque sempre están a crear novos grupos e asociacións. Calquera entidade, na medida en que empeza a dar pasos a favor do eúscaro, forma parte desa fotografía".

Para Icia, moitas veces temos a sensación de que "nós estamos connosco e nós". Queriamos máis aló e atraer a quen se ve euskaldun en Vitoria, que non está activado, que non sente eúscaro". Din que non todos os vascos son necesariamente vascófilos, pero aínda así teñen cabida na foto familiar. As comisións de barrio, os grupos de eúscaro, as asociacións de pais e nais, os grupos de mozos que traballan a favor do eúscaro… "Nós non é unha cousa pecha. En primeiro lugar, queriamos reunir ao maior número de persoas posible e crear un directorio –pero xestionando o directorio dinámico, as altas e as baixas–, e en segundo lugar queremos que sexa útil para que calquera persoa que traballe no ámbito do eúscaro utilíceo, non só os organizadores da iniciativa”, Iciar. Así mesmo, García de Bikuña: "Socializar a base de datos que estamos a completar, se conseguimos pola a disposición de todos, conseguiriamos o obxectivo. Buscamos sempre a colaboración, a cohesión da comunidade. Os euskaltzales somos moitos en Vitoria, estamos en calquera grupo ou entidade, pero non somos conscientes. Queriamos que todos nos coñecésemos". E Iciar: "O noso reto é completar dunha maneira útil esa relación entre as persoas que fixemos, esa rede social. Non vale que unha asociación de pais necesite un adestrador euskaldun para levar a cabo actividades extraescolares e ter que ir a Google. Non é máis fácil e máis axeitado preguntar en familia?”.

No medio do océano castelán, tamén é clave a visualización dos vascos. En palabras de Iciar, "como visualizamos un a outro? Indo a zonas euskaldunes. Todos os que imos a Oihaneder Euskararen Etxea somos vascos. Activados ou non, vascos. Mire, non imos consumir só, está dentro dun gran proxecto e está activado. Iso é ‘vestirse para influír’: concienciar a quen non está activado. Porque os vascos de Álava e Vitoria teñen que coñecerse uns a outros para axudarse.