O inverno tamén ten de verán
O inverno tamén ten de verán: polo menos este ano si. Aínda teremos que esperar a que as higueras dean o froito, pero empezan a florecer as ramas espidas. O inverno tamén o ten desde o verán, e así chegou este ano o libro de poemas Uda bete (Elkar, 2022) de Aritz Gorrotxategi (Donostia, 1975). Este último traballo é o seu quinto en poesía.
Xa nos convidou a embarcar Gorrotxategi, e nesta colección tamén se pregunta para que viaxemos ás costas, recuperando ou renovando as imaxes que xa ten criadas: fíos e cabalos, baleas e pedras. Os poemas condúcennos a Lisboa, aos recunchos de Bretaña, aos ríos Sena e Yangzi, aos exiliados e residencias de Colliour, e a outros máis próximos. As augas illadas producen ecos do lector.
O ciclo das mareas destrúe e devora á zona durante a pleamar, pero deixa ás descuberto profundidades descoñecidas e desérticas húmidas durante a bajamar. O contrario e o reverso, os dous lados do único. As fluctuaciones mareales reflicten así a relación entre vida e morte: “O barco afundirase / non pensar niso. / Antes ou despois / chegará ao rodo / tocará a roca e / ou o litoral abrazado. / Non sabemos onde, non sabemos cando. / Iso é o que nós defendemos”. As criaturas mortais somos vulnerables á inmortalidade do mar, pero o poeta dinos que hai algo que adquirir desde a augardente da vida.
A colección é morta de referencias e recoñecementos. As conversacións que se propoñen con poetas e outros artistas levan mesmo á superación do libro: levan ao lector a outras letras e páxinas, mesmo a melodías e imaxes. A voz de Battiato, transversalmente de Eslamiada, lémbranos en directo as cores e barcas trasversales de Matisse, os pliegues construídos por Chillida. Niso reside precisamente fórzaa da arte e da literatura: reavívanse as obras que de feito non teñen vida fronte a estes receptores, como pon de manifesto o poema O principio de Arquímedes.
Perdón coma se non existise
Mariana Travacio
Erein, 2024
---------------------------------------------------
Aínda que o título poida parecer un libro de autoaxuda, este é un texto en forma de western que Erein publicou na sección de narrativa. Na excelente... [+]
Josefa, neskame
Alaitz Melgar Agirre
Elkar, 2022
-----------------------------------------------------
Josefa Agirre Etxeberria foi unha das mulleres que serviu de criada durante o franquismo. Despois de exiliarse ao catorce anos, estivo obrigado a cambiar de residencia... [+]
No labirinto do
teatro I Ander
Lipus EHAZE e Susa
---------------------------------------------
O dramaturgo Ander Lipus publicou xunto a EHAZE e Susa as súas publicacións sobre autobiografía teatral e teatro. No labirinto do teatro I. Caderno de Bitácora e no ... [+]
-Era unha tarde corrente. Para o rape”. Esta noite é a que nos conta Maite Mutuberria neste álbum. O libro ten moi poucos textos e as imaxes cóntannos moi ben o desenvolvemento da historia.
Desde o principio podemos ver nas ilustracións un rape grande e tranquilo, ben... [+]
O que se achegue a este libro, en primeiro lugar, estará con G. Atópase coas imaxes de Mabire. Son imaxes de estilo cómic, trazos moi precisos e vivencias de cor celestial que axudan a interpretar con facilidade personaxes e situacións. Estas imaxes coinciden co texto, que... [+]
Por unha cuestión de traballo tiven que reler este marabilloso libro. Un libro curto que aúna teoría, genealogía e historia feminista, e que seguramente terá moitas críticas mirando na rede e, sorpresa! Atopei unha, a que escribiu Irati Majuelo en Berria.O
libro... [+]
O libro que acaba de publicar a editorial Consonni foi unha gran sorpresa para o público. Non coñecía a obra de Montserrat Roig e o achado foi verdadeiramente sorprendente. Por unha banda, porque a novela se publicou por primeira vez en pouco máis da morte de Franco (en... [+]
A memoria dunha vaca vasca foi publicada por Bernardo Atxaga en 1991. O libro tivo unha longa traxectoria e éxito tanto en eúscaro como noutros idiomas. Un dos libros máis vendidos de Alemaña foi J. O editor británico Eccleshare considerouno unha obra a ler nos primeiros... [+]
A primavera adoita ser unha promesa dun nariz invernal fría e que pode vir tras a aterraxe, e foi anotada en varias ocasións para que se someta ao soño. Promesa, con todo, nunca é unha primavera segura nun terreo en ruínas. Non polo menos si falamos de cambio ou, en... [+]
Todo comezou nunha excursión ao campo coa súa curmá e o seu marido. Eles foron cear e non volveron a casa. O protagonista saíu a buscalos e atopouse cunha parede. A partir de aí, a parede non lle deixa avanzar e ve a dous personaxes conxelados como mortos. Máis aló da... [+]
Considérasche feminista e anti-racista? Ocorréuseche que a historia do feminismo que coñeces é é branca e colonialista? Cuestionaches o teu coñecemento ou a túa mirada sobre as culturas non brancas? Fixo unha lectura crítica do empoderamiento feminista? Queres saber que... [+]
Levan a casa os carafio, como unha mochila enrolada, transportando aos que necesitan para vivir. Con todo, as casas pódense rascar e dividir en dúas. Mesmo se duplican de cando en vez, aínda que de forma provisional, pasando de ser fortaleza a ser carga. Ane Labaka Mayoz... [+]
O son da porta escoitouse mentres ceaban. As estrelas do ceo dicían que a sabbata era madura”, así comeza esta breve novela de Gaizka Arostegi, cando os "cans" de Gestapo tocan a porta de casa de Sara e os seus pais. Como o lector concluiría, trátase dunha novela ambientada... [+]
Abrimos o libro de poemas de Oihana Jaka e atopamos dúas ofertas. Un pai e outro fillo. Cabe destacar pola súa relación directa cos poemas que atoparemos. O libro estrutúrase en
tres partes: Hamaika urte, Hamaika hilabete eta Hamaika egun. O número once tamén é unha... [+]