Hai un ano o Tweet dun adestrador de fútbol con case 30.000 seguidores dicía: “O vestiario dun equipo deportivo, o lugar sacro, onde todo o que pasa queda alí… quen non respecte e non entende isto, nunca poderá formar parte dun equipo”. Mentres recibía respostas cargadas de admiración, os profesionais que traballamos na prevención da violencia sexual no deporte lemos con angustia esas palabras.

Somos conscientes de que o vestiario é imprescindible para fortalecer o grupo, e que as conversacións, debates, celebracións, felicidade e tristeza do mesmo cumpren unha función importante na natureza do grupo. Tamén podemos dicir que inflúe na diversidade corporal, na aceptación do propio corpo e do outro, e no autoconcepto e a autoestima. Con todo, todas as emocións e valores positivos mencionados poden reflectirse en sentido contrario si prodúcense situacións de discriminación e/ou violencia nos vestiarios. De feito, as posibilidades de bullying ou abuso sexual aumentan nestes espazos, especialmente si falamos de menores.

Por outra banda, paradoxalmente, nunha sociedade de escaparate que ha difuminado os límites da privacidade persoal, pónsenos á altura dos ollos fotografas de deportistas que teñen a camiseta ou quitada dentro do vestiario. Xeralmente homes, a miúdo acompañados de xestos que expresan orgullosamente a masculinidad. Ademais, non hai que mirar con rigor para darse conta de que nestas imaxes apenas ven corpos que non son grosos nin normativos. Os deportistas adultos, profesionais e modélicos, deberían ser conscientes de que cando explican este tipo de comportamentos observan a nenos e novos, e que a maioría deles aceptan e copian eses comportamentos sen ser conscientes de que o risco que supoñen para eles é alto porque se perde por completo o control da imaxe e aumenta a probabilidade de sufrir abusos.

O vestiario é un espazo íntimo que reivindico ser un instrumento que fomente, na medida do posible, a autonomía dos menores, o fortalecemento das relacións e o recoñecemento da diversidade física e identitaria, sempre que sexa un espazo seguro e saudable. E para que isto sexa así, as persoas adultas temos a responsabilidade e o papel. Por unha banda, asegurar que a violencia non se produza sen a presenza dos adultos no vestiario, a través da educación e de medidas concretas; e por outro, reflexionar críticamente e tomar decisións responsables sobre o sentido da publicación de fotografías no interior do vestiario.