Santa Ana
O momento de escoitar un disco pode marcalo. Ti non es o mesmo en cada momento, como o río no que che bañas, e cada canción ten o seu momento.
Con Amour e toujours de Ruper Ordorika pasoume algo así. Un día de inverno no que entraba un sol tépedo na habitación, tiven unha audición especial que me levou até o interior.
Sábese que Ordorika visitou a miúdo Cuba na visita do seu amigo e colaborador Joseba Sarrionandia. Amour e toujors (Elkar, 2021) son un disco de sabores e ritmos cubanos que crían que debía algo á súa experiencia e ás súas melodías.
Os azucres nulos pódense comparar co disco. Un pequeno disco de bonitas cancións, unha curiosidade, case un capricho. En absoluto. Máis que imitar ao cubano Son, Ordorika móllase nel e as súas cancións veñen máis frescas que nunca, sen saír do ton, coa trompeta amiga e unha guitarra eléctrica menos habitual. Tivo en conta as bandas dos pobos pequenos, e niso é especialmente bo este traballo, con poucos fai moito, excluíndo todo o que sobra.
Pór unha camisa con flores ás cancións de Ruper, un chapeu de palla e unha bebida fría nas mans. E é que, co carácter triste e melancólico dos cantautores, nunca tivo nada que ver o oñatiarra. As cancións de Ruper favorecen a vida, cheas de humor, que buscan a beleza entre os seus amigos. O vento é de coresma, ou o cheiro de Bugainbil: “Si no mundo quérese botar a felicidade ao santo ron”.
“As rimas de Amour e Toujours ao lixo”, este traballo non queda no cliché nin no punto de vista turístico. Fixo unha fotografía humana de Cuba, en última instancia, que parte dos momentos de toda a humanidade: “A xente en fila, sen importarche de mañá”.
Atardecer, compañía, deixar pasar o tempo. Ruper soña con facer música para namorarse, quizá no seu traballo máis delicioso: “Como aquí soñamos, o mundo está en repouso. O bo que é sentir a vida fóra do tempo”. Santa Ana parece o lugar máis belo do mundo.
Coitelos
Maniaks
Autoproducción, 2024
------------------------------------------
É habitual a creación de grupos de música no círculo da mocidade, e en Arrasate aínda máis. Pero manter a un equipo en forma esixe un gran esforzo e compromiso, e si non tiras, o... [+]
Ao diaño coas espadas!
Tatxers
Fume Internacional, 2024
-----------------------------------------
Guerrilleiros de melodías pop pegañentas. Como pequenos Vietcong, un tras outro, os Tatxers vólvennos a atrapar con trampas ou sen trampas. Trátase dun novo disco que o... [+]
O país das marabillas
Kinky boys
Autoproducción, 2024
---------------------------------------------
O trío creado en Bilbao ten pouco de significado no nome. É máis, fóronse desenvolvendo e modificando os percorridos dos participantes. Marga Alday é coñecida sobre... [+]
Agur Eta Omene X Alá vai A Despedida
Chill Mafia
2024
---------------------------------------------------
Chill Mafia foi enterrada pola era inaugurada pola Mafia Chill. Que non todo ten por que durar para sempre é algo que está máis claro que todo. E que agora é... [+]
Brotando de cinzas
Añube
Autoproducción, 2024
-------------------------------------------------
Hai tempo que penso moito en Debagoiena os mozos case só en música urbana ou oh! que ouven música, unha ou outra; que á parte diso non hai moitas cores nas paletas... [+]
Tuka chámase
Autoproducción
O teu-K, 2024
----------------------------------------------
A música electrónica ha chegado ao País Vasco!”, pódese ler nos últimos anos en titulares de aquí e de alá. Os xornalistas teñen datas de entrega antes de que chegue a... [+]
Every action has reaction
BLACK BACON
Artza Records/American Leather Records
----------------------------------------------------------
Desde fai máis de 25 anos, Alex Montiel, fundador da pioneira banda de hardcore HHH, veu vivir a Euskal Herria. Aquí, desde cero, puxo... [+]
Punk. O punk está de volta ou, mellor dito, non foi nunca. Os de Zikine veñen de Lekitxo (e non de Lekeitio), coa elegante Bala Galdua Zure Buru Galduan que publicaron recentemente con Pentecostés.
Filosofía “Eixu Zeuk”. Esa é a base e o obxectivo. “Toma a... [+]
A suma de catro elementos non sempre dá catro, xeralmente máis que iso. E, por suposto, andaron en varios proxectos e a saber como e por que se uniron: Atxe, Led Inferno, Osoron e Txerra. Criamos que ían facer punk polos antecedentes, pero son tan abertos e tan pouco... [+]
Non se pode facer a lectura dun grupo sen ter en conta o pasado dos seus compañeiros; e neste caso, o exercicio é aínda máis difícil. Hai un membro de Tatxers e Borla lembra ao grupo Tatxers. É inevitable pensar no grupo anterior, pero quedamos curtos, porque detrás das... [+]
Fly Shit é un dos poucos grupos hardcore que houbo en Debagoiena. Sen grandes intencións e totalmente convencidos cando o fan, teñen un percorrido firme nas costas sen apertar as présas e á vez sen cortes. É máis, nunca deron un mal concerto, nin un paso máis.No
... [+]
Oñati é un pobo especial en moitos sentidos, e non digamos, baixo a mirada dos pobos veciños, que lentes vestimos! O pobo e a cidadanía teñen moitas características propias, e o movemento que rodea á asemblea de mozas, tanto no pasado como na contorna do Gaztetxe... [+]
Cantas cousas pasan inadvertidos. Aínda que se movan en nichos, cada nicho xa non é demasiado grande? Este EP do artista Alai chega de Tolosa cunha electrónica perfeccionista ao estilo breakbeat, jungle, UK garage e house aromatizada con sabor afrocaribeño.
E o que pensaba... [+]
A pesar de que eu parecíalle Escorbutin na miña mocidade, Antton Carretero, nacido en Aramaio, sempre tivo unha mirada máis longa: punka si, por suposto, e a kinya é mellor, pero fíxase en moitos outros estilos pasando por prexuízos, canallagos, máis sensibles… Todos... [+]