Como lembra Febreiro de 2002?

Recordo con nerviosismo. Pero tamén coa ilusión que se produce ao principio dun camiño. Naquela época tiña 24 anos, como non tiña experiencia na radio, empecei da man dos meus compañeiros de Gure Irratia a descubrir este mundo e a asimilar os traballos da radio. Fun o último traballador de Antxeta Irratia, para entón o proxecto estaba xa materializado, pero desde o principio fíxeno meu, porque nesta comarca tan especial era evidente a necesidade dun medio de comunicación local en eúscaro. Tamén me parecía necesario impulsar o coñecemento mutuo.

Como foron este vinte anos?

Foron sen darse conta, pero á vez foron moi intensos. Antxeta Irratia tivo diferentes épocas, xa que se trata dun proxecto que se foi desenvolvendo. Mira ao pobo, e creo que se consolidou a relación coas asociacións da comarca. Ao longo deste vinte anos tamén se produciron cambios na nosa comarca, e eu diría que o eúscaro ten unha maior presenza no espazo público, aínda que aínda hai que dar máis pasos. O percorrido até agora foi rico, cos seus bos e difíciles momentos. Moitos dos colaboradores pasaron por Antxeta Irratia e hoxe en día as noticias vanse incorporando, e iso é o que dá sentido ao noso proxecto.

Pódese preguntar que é Maia sen Antxeta, pero que sería sen Antxeta Maia?

Sen Maia Antxeta sería outra, porque o que me deu a radio persoalmente foi grande. Durante estes anos aprendín moito e aínda estou a estudar, tanto no profesional como no persoal. En cambio, Antxeta seguiría sendo sen min a mesma, sen dúbida.

Era consciente da importancia e función dun medio de comunicación local antes de comezar a traballar en Antxeta?

Si, era consciente, porque me sentía que na nosa comarca o descoñecemento era grande. E tamén me dei conta do que podía traer unha radio local en eúscaro. Son unha moza de Hendaia, que pasou pola ikastola local e que pasou desde o instituto de Hondarribia despois de varios anos no colexio de Cambo. Os que percorremos a ponte de Santiago no día a día somos moitos, e a través da radio que me gusta especialmente, parecíame moi bonito fomentar ese coñecemento mutuo e o eúscaro entre vascos como eu. E aínda me parece así.

Nos últimos anos está inmerso de cheo no xornalismo cultural, especialmente na federación de Euskal Irratia.

Si, propuxéronme ser xornalista cultural desde hai anos, e niso estou encantado. Tanto a música, o teatro, a literatura ou o cine son áreas que me gustan e paréceme que no norte temos un gran labor na difusión da cultura vasca. Tratamos de contribuír á espectacularidade das obras en eúscaro. A colleita que se xera en eúscaro é variada e rica, e é imprescindible que as persoas que viven en Baiona, Donapaleu, Maule ou Hendaia tamén o coñezan.

Hai cousas que celebrar, entre outras cousas porque Antxeta Irratia vai ter unha nova sede.

Si, alégranos estar no novo local que nos ofrece mellores condicións en vinte anos. Agora estamos no barrio de Intzura, en Hendaia, e creo que a nova sede vai traer un novo impulso. Aínda que a antiga sede estaba situada no centro de Hendaia, quedou obsoleta e as condicións xa non eran axeitadas para o traballo diario.

Que dicir aos oíntes?

Non nos corresponde máis que agradecer aos oíntes, porque moitos foron fieis por encima dos problemas técnicos, e aínda que non os vexamos, percibímolos ao seu lado. Aproveitando que este ano tamén teremos Korrika, gustaríame dicir que é un momento especial para nós, porque nos dá tempo para estar cos nosos oíntes, é un momento emocionante e fermoso.

Irún, Biriatou, Hendaia e Hondarribia, recentemente tamén Bera. Que ten este val?

Este val ten diferentes costumes de vida, diferentes linguas en torno ao eúscaro e diferentes dialectos, é moi rico e variado, e eu diría que ten moita personalidade. Une a montaña co mar, reúne pobos e cidades, e aínda que vivimos baixo dúas ou tres administracións, o eúscaro e a cultura vasca vincúlannos.

Desde Tiki pódense facer grandes cousas e en eúscaro.

Si, e os medios de comunicación en eúscaro son imprescindibles para a normalización do eúscaro, xa que son necesarios para vivir en eúscaro. En Antxeta Irratia seguiremos traballando niso. Coa participación das asociacións da comarca puidemos desenvolver durante estes vinte anos proxectos moi belos e grandes para nós relacionados coa radiodifusión. Quero un bo camiño a Antxeta Irratia!