Sós e asustados
Realmente curioso e recomendable esta obra que nos ofrecen Zubizarreta e Gurrutxaga! Quitando a primeira páxina, todo o demais ocorre no mesmo espazo; coma se estivésemos no teatro, o lector poderá ver suceder no escenario (na cociña da casa).
Ao principio o narrador preséntase a si mesmo: “Edda é o meu nome (…) Eu son o máis pequeno da casa, o máis pequeno da clase, o máis pequeno do mundo, eu o de Edda Aroz (…) pero o meu irmán dime: ‘Edda, Edda, logopeda!’Por que será? Que tiga é teo?” Así o lector coñece dúas características principais de Edda, que é pequeno e que ás veces ten problemas para falar.
Pero a partir da presentación todo sucede na cociña. Mentres prepara a cea, Aita recibe unha chamada e salgue correndo ao hospital, onde Danel queda ao coidado de Edda. Pero a nena quere estar cun adulto e chámalle ao seu pai, o seu irmán impídelle e entón chama á súa nai. Mamá dille á súa nai que mire o álbum da escola infantil, mentres que Edda pídelle á súa nai que lle conte un conto, e isto cóntalle a historia do rei das aves, como o pequeno chepetx conseguiu ser a raíña das aves: “Aí está o máis pequeno, o máis grande”.
A historia continúa e o reloxo de parede da cociña cobra o papel principal ao ritmo do relato. Gurrutxaga reflicte perfectamente a quietud e o movemento do espazo; todo parece estar quieto, pero o tempo cámbiao un pouco. Ademais, cando ao final van visitar a birramona, a imaxe da cociña aparece nos escuros e lonxe da xanela, a escena da casa do bisabón.
Cóntanos unha historia moi bonita e en moitas ocasións de forma moi poética. Cando estamos sós, cando estamos desprotexidos, os segundos fánsenos máis longos, sentimos máis lentos no tempo. E iso é o que lle pasa a Edda. Tic, a nena sente tac, soidade e temor ata que repele o medo e consola a Danel.
Como se mencionou anteriormente, parece que estamos ante unha obra de teatro máis que un relato. O uso do álbum, neste sentido, é perfecto para centrarse na historia, ver o desenvolvemento de Edda e facer gozar ao lector dunha historia cotiá e conmovedora a través de excelentes narracións e ilustracións.
-Era unha tarde corrente. Para o rape”. Esta noite é a que nos conta Maite Mutuberria neste álbum. O libro ten moi poucos textos e as imaxes cóntannos moi ben o desenvolvemento da historia.
Desde o principio podemos ver nas ilustracións un rape grande e tranquilo, ben... [+]
O que se achegue a este libro, en primeiro lugar, estará con G. Atópase coas imaxes de Mabire. Son imaxes de estilo cómic, trazos moi precisos e vivencias de cor celestial que axudan a interpretar con facilidade personaxes e situacións. Estas imaxes coinciden co texto, que... [+]
Baixo o título de Viriditas podemos ler o subtítulo dAs mulleres que nos fixeron ver o marabilloso mundo das plantas. Trátase dun gran libro cunha tapa dura, no que as ilustracións das plantas e unha muller toman o centro da portada de cor lila. Pódese apreciar o contido... [+]
Louisa
Yiusfi
Txalaparta, 2023
-------------------------------------------------
En 2022 Louisa Yousfi publicou Rester barbare, e Itziar Dez de Ultzurrun e Txalaparta publicárono en eúscaro en 2023, tras as palabras de Ainhoa Nadia Douhaibi. Facía tempo que non insistía... [+]
Por unha cuestión de traballo tiven que reler este marabilloso libro. Un libro curto que aúna teoría, genealogía e historia feminista, e que seguramente terá moitas críticas mirando na rede e, sorpresa! Atopei unha, a que escribiu Irati Majuelo en Berria.O
libro... [+]
O libro que acaba de publicar a editorial Consonni foi unha gran sorpresa para o público. Non coñecía a obra de Montserrat Roig e o achado foi verdadeiramente sorprendente. Por unha banda, porque a novela se publicou por primeira vez en pouco máis da morte de Franco (en... [+]
A memoria dunha vaca vasca foi publicada por Bernardo Atxaga en 1991. O libro tivo unha longa traxectoria e éxito tanto en eúscaro como noutros idiomas. Un dos libros máis vendidos de Alemaña foi J. O editor británico Eccleshare considerouno unha obra a ler nos primeiros... [+]
A primavera adoita ser unha promesa dun nariz invernal fría e que pode vir tras a aterraxe, e foi anotada en varias ocasións para que se someta ao soño. Promesa, con todo, nunca é unha primavera segura nun terreo en ruínas. Non polo menos si falamos de cambio ou, en... [+]
Todo comezou nunha excursión ao campo coa súa curmá e o seu marido. Eles foron cear e non volveron a casa. O protagonista saíu a buscalos e atopouse cunha parede. A partir de aí, a parede non lle deixa avanzar e ve a dous personaxes conxelados como mortos. Máis aló da... [+]
Considérasche feminista e anti-racista? Ocorréuseche que a historia do feminismo que coñeces é é branca e colonialista? Cuestionaches o teu coñecemento ou a túa mirada sobre as culturas non brancas? Fixo unha lectura crítica do empoderamiento feminista? Queres saber que... [+]
Levan a casa os carafio, como unha mochila enrolada, transportando aos que necesitan para vivir. Con todo, as casas pódense rascar e dividir en dúas. Mesmo se duplican de cando en vez, aínda que de forma provisional, pasando de ser fortaleza a ser carga. Ane Labaka Mayoz... [+]
O son da porta escoitouse mentres ceaban. As estrelas do ceo dicían que a sabbata era madura”, así comeza esta breve novela de Gaizka Arostegi, cando os "cans" de Gestapo tocan a porta de casa de Sara e os seus pais. Como o lector concluiría, trátase dunha novela ambientada... [+]
Abrimos o libro de poemas de Oihana Jaka e atopamos dúas ofertas. Un pai e outro fillo. Cabe destacar pola súa relación directa cos poemas que atoparemos. O libro estrutúrase en
tres partes: Hamaika urte, Hamaika hilabete eta Hamaika egun. O número once tamén é unha... [+]
Karmele Mitxelena publicou nesta colección Xaguxar o conto O verán de Fresa en 2022. Nel narrábanse as aventuras estivais duns nenos e nenas. Agora, en cambio, o libro de Aitona Flora é unha historia moito máis interiorizada, emocionante narrada desde o punto de vista do... [+]