É o venres ao mediodía e o cartafol Euskal musika ez tristea que vin apagando o meu computador de traballo, ademais de sorrir, lembroume que temos unha cita á noitiña no gaztetxe Sugarra, en Estella. Din que o colectivo vai tocar por segunda vez ante o público, por segunda vez no gaztetxe de Estella.

Hoxe detrás deste nome atopamos o trombón, o saxo tenor, a trompeta, a batería, o baixo e a guitarra. Amets, Aitor, Julen, Ander, Beñat e Ían. O seis músicos coñécense ben, aínda que se van a dedicar por segunda vez ao escenario como colectivo. Todos eles pasaron polo Conservatorio Superior de Música de Navarra, aínda que dúas regresaron á súa cidade natal e un terceiro foi fichado (roubóunolo) por ESMUC.

Aínda que cada membro participou ou participado por separado noutros proxectos (Jahgoikoa e Reggaezarra, Oxidil, Broken Brothers Brass Band, Audience, Joseba Tapia, Sustrajah Band…), o sexteto percorre o mundo do jazz. Hai un tema que lles preocupa: no ambiente no que se moven, no ambiente popular, non hai espazo para actuar como mozos e vascos músicos de jazz. Máis aló dos standards tradicionais, céntranse nas súas composicións. Ander elabora as súas pezas a partir da historia de Amets Arzallus e o libro Miñan de Ibrahima Balde. A bela Lora de Primavera de Oskorri é a Ezpata-dantza, a cama coa alboka dunha das composicións de Aitor. Tamén ouvimos quitar a Julen Tarima. En Beñat cantan en formato trío, sen vento. As cancións de cada un pon o seu instrumento no centro e leste de Beñat lembroume que, si quere, o baixo tamén pode ser un instrumento melódico. Lilia, do contrabajista Ander García, ofrece tamén unha versión da fermosa canción de escape: “Vou regalar esta canción, á que me escoitarás, á próspera terra…”, seis bocas a capella.

Julen foi o guía da actuación, nótase que está en casa “Kintxo e fillo de María Puy”. Non sei si cos puntos verdes utilizamos este programa que conta á xente, pero eu diría que nos reunimos un centenar de persoas (tendo en conta que sempre se conta redondeando á alza). Os dous euros que pagamos serán destinados polo grupo ao pago das últimas multas recibidas polo Gaztetxe de Rochapea. Din que o colectivo é colectivo, porque o que se quere dicir é que o grupo que hoxe aparece como sexteto pode ser quinteto ou octeto no período que vén e non teñen por que ser os mesmos que hoxe.

Un pajarito díxome que algúns fíos empezaron a moverse para que a terceira entrega non sexa en Estella e podo adiantar que hai un cuarto en camiño… Eu non o perdería e non o vai a perder (só) porque son os meus amigos. Benga, Euskal Herria, algo de música non triste, temos moito que compensar.