Viaxe a casa
A finais do ano 2020 publicouse o primeiro libro sobre os estraños patos Ata Pank e Ate Punky. Un ano máis tarde, Atxaga e Valverde publican a súa segunda entrega de patos. Si naquela primeira parte o libro estaba composto por tres relatos breves, nesta ocasión cóntannos unha historia única, consecuencia dunha saída ou unha ocorrencia de Ata e Ate.
Ata e Porta son patos moi peculiares; ás veces filosóficos, a miúdo ramistas, cun punto de humor e unha visión do mundo moi tranquila. Nesta ocasión esperan no seu patio aos “helicópteros” por “aburridos”, os helicópteros que debían filmar a Volta Europea en bicicleta anunciada por Nelo. Con todo, estes non aparecen e entón, aburridos, aceptan a invitación de Nelo e ven na televisión o documental sobre a migración de animais baixo a súa cobertura.
E como Xola quixo ser león na primeira que coñeceu aos leóns, esta vez dille a Atari que Ate quere migrar. Que quere ir á limpopa. Isto, en cambio, non lle di nada ao seu amigo, pero está claro que non quere partir.
Centraranse no desexo das portas, os seus soños, imaxinarán como partirán, desde o tellado do Teatro Principal, aplaudindo á xente, gravando helicópteros o seu voo...
Atxaga (e Valverde, cuxas imaxes lle dan moita forza ao relato, completando o que o escritor sinalou) xoga co lector, creando expectativas e xogando coa sorpresa. Hai tempo que o asteasuarra ensinounos a habilidade de contar historias adaptadas aos gustos das diferentes idades e tipos de lectores. Nesta ocasión, como fixo antes con Bambulo ou Xola, Atxaga lévanos ao grande a través dos estrafalarios patos Ata Pank e Ate Punky.
O humor ten moito peso na historia, e nela vemos como podemos actuar cando estamos medio forzados, que non abonda con que as cousas se desdeñen… todo desde o punto de vista do humor, a través do requintado humor que o texto e as imaxes mostran e, a miúdo, suxiren. Como ao final: “Voaron dúas veces e un pouco máis tarde dirixíanse a casa con Nelo”, e na ilustración podemos ver ao tres amigos avanzando pola rúa… viaxando cara a casa.
Atxaga dixo na presentación que podía imaxinar cen historias destes personaxes. Nós esperamos, sorrindo.
Texto:
Ilan Brenman
Ilustracións: Guilherme Karsten
Tradución: En Alkain
Denonartean, 2024
-------------------------------------------------
Ao final deste álbum hai unha cita de Benjamin Franklin: “Nunca houbo unha boa guerra, nin unha mala paz”. E,... [+]
Pozo
Goiatz Labandibar
Erein, 2024
----------------------------------------------------------
O Pozo de Goiatz Labandibarren é unha novela de crecemento que ten lugar un día: o descenso da menstruación. Ou noutras palabras, unha viaxe do heroe, por que non.
Como... [+]
Perdón coma se non existise
Mariana Travacio
Erein, 2024
---------------------------------------------------
Aínda que o título poida parecer un libro de autoaxuda, este é un texto en forma de western que Erein publicou na sección de narrativa. Na excelente... [+]
Josefa, neskame
Alaitz Melgar Agirre
Elkar, 2022
-----------------------------------------------------
Josefa Agirre Etxeberria foi unha das mulleres que serviu de criada durante o franquismo. Despois de exiliarse ao catorce anos, estivo obrigado a cambiar de residencia... [+]
No labirinto do
teatro I Ander
Lipus EHAZE e Susa
---------------------------------------------
O dramaturgo Ander Lipus publicou xunto a EHAZE e Susa as súas publicacións sobre autobiografía teatral e teatro. No labirinto do teatro I. Caderno de Bitácora e no ... [+]
-Era unha tarde corrente. Para o rape”. Esta noite é a que nos conta Maite Mutuberria neste álbum. O libro ten moi poucos textos e as imaxes cóntannos moi ben o desenvolvemento da historia.
Desde o principio podemos ver nas ilustracións un rape grande e tranquilo, ben... [+]
O que se achegue a este libro, en primeiro lugar, estará con G. Atópase coas imaxes de Mabire. Son imaxes de estilo cómic, trazos moi precisos e vivencias de cor celestial que axudan a interpretar con facilidade personaxes e situacións. Estas imaxes coinciden co texto, que... [+]
Por unha cuestión de traballo tiven que reler este marabilloso libro. Un libro curto que aúna teoría, genealogía e historia feminista, e que seguramente terá moitas críticas mirando na rede e, sorpresa! Atopei unha, a que escribiu Irati Majuelo en Berria.O
libro... [+]
O libro que acaba de publicar a editorial Consonni foi unha gran sorpresa para o público. Non coñecía a obra de Montserrat Roig e o achado foi verdadeiramente sorprendente. Por unha banda, porque a novela se publicou por primeira vez en pouco máis da morte de Franco (en... [+]
A memoria dunha vaca vasca foi publicada por Bernardo Atxaga en 1991. O libro tivo unha longa traxectoria e éxito tanto en eúscaro como noutros idiomas. Un dos libros máis vendidos de Alemaña foi J. O editor británico Eccleshare considerouno unha obra a ler nos primeiros... [+]
A primavera adoita ser unha promesa dun nariz invernal fría e que pode vir tras a aterraxe, e foi anotada en varias ocasións para que se someta ao soño. Promesa, con todo, nunca é unha primavera segura nun terreo en ruínas. Non polo menos si falamos de cambio ou, en... [+]
Todo comezou nunha excursión ao campo coa súa curmá e o seu marido. Eles foron cear e non volveron a casa. O protagonista saíu a buscalos e atopouse cunha parede. A partir de aí, a parede non lle deixa avanzar e ve a dous personaxes conxelados como mortos. Máis aló da... [+]
Considérasche feminista e anti-racista? Ocorréuseche que a historia do feminismo que coñeces é é branca e colonialista? Cuestionaches o teu coñecemento ou a túa mirada sobre as culturas non brancas? Fixo unha lectura crítica do empoderamiento feminista? Queres saber que... [+]
Levan a casa os carafio, como unha mochila enrolada, transportando aos que necesitan para vivir. Con todo, as casas pódense rascar e dividir en dúas. Mesmo se duplican de cando en vez, aínda que de forma provisional, pasando de ser fortaleza a ser carga. Ane Labaka Mayoz... [+]