O ano pasado morreron 61 traballadores en accidentes laborais, segundo o reconto actual de accidentes e mortes laborais, que esixe un longo debate. O poder da patronal reflíctese en que os gobernos non lles piden nada. Que as denuncias dos traballadores non teñen forza maior para obrigar aos cambios. É difícil atopar unha morte que xere menos alboroto na sociedade. Que imaxina que o ano volva porse a cero o medidor, cando o Goberno de España acaba de aprobar o apoio institucional á precariedade que está detrás destas mortes.

Reducir a precariedade con esta reforma laboral volve a mans dos empresarios. E non se vai a reducir, porque non se van a renunciar a ese choio. Gozarán de plena vantaxe na negociación das condicións de traballo, para cambiar por si mesmos o pactado, para despedir aos traballadores a baixo prezo e en calquera momento. Así non se pode reducir a precariedade.

Pero así se asegura a prevalencia dos intereses particulares do capital. A dixitalización pode ser unha oportunidade para reducir as xornadas de traballo, para despexar os traballos máis custosos, para fortalecer profesións e sectores que teñen como obxectivo mellorar a calidade de vida, para organizar mellor o traballo… Con todo, con esta reforma a dixitalización será unha oportunidade única para as empresas para reducir os custos laborais. Ameaza para os traballadores.

A nova fase de confrontación no mundo laboral abrirase no campo de xogo establecido pola reforma, e será interesante ver como se organiza a resposta do momento. Pero é máis importante aclarar o camiño que imos seguir coa resposta. Si imos conseguir, coas decisións tomadas en Euskal Herria, construír un muro firme para facer fronte ás consecuencias da reforma. E si imos ser capaces de avanzar na organización das relacións laborais doutra maneira, entre os axentes sindicais, sociais e políticos vascos.