Abrasión
Caio nos cantiis históricos: perda de humanidade, cortellos, poxas, violacións, torturas, secuestros, mortos, desaparecidos, barro vertido a ollos abertos de anciáns, plenitude destruída, fogar, negación da cultura propia, miseria, fame, espíritos na ira, ouro, azucre, armas de fogo, nacemento de imperiosas, petróleo, decapitación, etc. Preguntei á cabeza, o sistema demográfico, o desastre, o desastre, que explotou: “A quen lle interesa todo isto?”.
Os que morreron non eran de aquí, non era o sangue de aquí, non era a cultura de aquí, si non, seguramente se trataría doutro. Cantos chicos e homes abandonaron Euskal Herria para non sobrevivir ou vivir mellor, senón para enriquecerse? Ese ambicioso obsesionoulles, e a súa traxectoria non foi como se conta aquí en Euskal Herria. Quen pode crer? Hoxe alguén dirá que todo isto hai que superalo, que pasaron os séculos, e sería bo dicilo si a realidade fose diferente.
"Un Colexio de Educación Secundaria chamábase Pedro Ursua. Quen foi Pedro Ursua? Nun centro cultural hai unha tumba de Andrés Madariaga Amatiano. Quen foi Andrés Madariaga Amatiano? Quen foi Lope Agirre? Etc."
Recentemente un Colexio de Educación Secundaria chamábase Pedro Ursua. Quen foi Pedro Ursua? Nun centro cultural hai unha tumba de Andrés Madariaga Amatiano. Quen foi Andrés Madariaga Amatiano? Quen foi Lope Agirre? Etc.
Non é a colonización unha forma de lexitimar a explotación e o xenocidio? Non é a forma de lexitimar o crime e a inxustiza? Que se fixo en todos estes séculos de dependencia? Como crear unha nova existencia? Como liberar da terra o noso pensamento, o noso corpo? Como mobilizar a conciencia colectiva estando aquí? É posible deixar de sentir a opresión? Cantos séculos de prexuízos temos que superar?
Somos un pobo de perdedores, un pobo triturado. A escravitude detivo e dividiu a nosa historia, detivo o reloxo. Estabamos en nós, na nosa concepción do mundo, desenvolvendo a nosa cultura, escribindo a nosa historia, e outro sistema económico mundial rompeunos, desarticulounos e converteunos en mercantes.
Xa sabemos, repetirase. Chegou ese día? Repítese, o caos e a orde gobernan. Chegará unha época na que non saberemos nomearnos, o seu nome irase borrando aos poucos da nosa memoria e logo desaparecerá completamente. Implica o dominio do desenvolvemento humano? Temos que destruír algo para vivir?
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]
Durante toda unha semana falamos sobre o libro As aventuras de Pinocho de Collodi, na aula da universidade, con profesorado de Educación Infantil e Primaria. A nosa referencia principal foi a bonita edición que Galtzagorri publicou en 2011, que incluía o preámbulo, con 171... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]