Algúns se burlan de xente que dá diñeiro a organizacións non gobernamentais (ONG). Por outra banda, non é elegante estender ao catro ventos que destinas unha pequena parte do teu salario benéfico, polo que non se defende unha posición fácil. Bo, animareime: creo, inxenuo eu, que o xesto serve para algo. O caso é que fai un par de anos deixei unha ONG e volvéronme a chamar esta semana para agradecerlles a axuda que entón prestara e que por favor necesitan de novo a miña axuda.
Estaba convencido de que ía aparecer inocente ante aquel obreiro, pero cando me empezou a falar da situación de África non se que país, o corazón volvéuseme dorido e case cejé. Pensaba que facer chegar a información tal cal non ía ser capaz de moverme, porque quen queira saber ten aí, está dispoñible, onde queira… Pero si, case dixen o paso.
"Quizais xurdise un movemento abolicionista, e outros apostarían por regular a pornografía, garantindo as condicións dignas dos traballadores, e, para darnos conta, inimigos uns doutros"
Relacionei aquel pensamento co que ocorreu unhas semanas antes. Na academia de idiomas tocoume falar de pornografía. Saíume o exercicio oral alarmista, case apocalíptico, recoñézoo, pero o informe que Save the Children (non, non era a miña ONG) publicou o ano pasado golpeoume un pouco. Unha compañeira de clase de 40 e pico anos pegoume e eu acepteino con deportividade. Con todo, o argumento utilizado sorprendeume: a facilidade coa que criticamos a pornografía nunha sociedade na que o sexo segue sendo un tabú, pero ouza, que a educación sexual é importante para os mozos. É dicir, pareceume que me consideraba unha cárcava, sen máis. Probablemente non se equivocaba do todo. Pero pensei en min mesma, e quizais eu equivócome, que aquela muller de boa fe non era especialmente consciente do que hoxe en día é a pornografía mainstream. Mainstream, é dicir, destinado a homes heteroides.
Por tanto, ben porque algúns estamos semiduos, ben porque outros non se decatan, a pornografía segue sendo o principal axente de educación sexual dos mozos, e… Perdón, tiña que volver empezar coa miña carraca catastrofista.
Porque, claro, si soubésese, eu que sei, igual se crearía un movemento abolicionista, e outros apostarían por regular a pornografía, garantindo as condicións dignas dos traballadores, e, para darnos conta, converteríanse no inimigo principal. E señoro, aliados e demais, unha vez máis, privilexiadas testemuñas do debate, que só nos faltan os flocos de millo.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]