Como todos os días, cun peite impregnado baixo a billa ordenou os poucas cabelos que quedan. Despois vístese de dentadura. Mira con orgullo o que aparece no espello e pensa no seu propio colco: “Es un home autónomo de 94 anos e segue sendo valioso para a sociedade”.
75 metros desde a fachada até a panadaría. As próteses de xeonllo deberán realizar un esforzo titanico. Suxeita firmemente o andador e márchase alí. Ao seu paso polo paso da cebra descobre que foi visto pola filla dun antigo compañeiro da empresa. A muller míralle con pena e pensa no seu propio golpe: “Que foi este home e fíxache como deixou o paso do tempo; o pobre ancián non ten outra tarefa que ir comprar o xornal, e para iso tamén hai bastante comeria”.
Chegou ben. Moita xente espera en fila que se prolonga até a rúa. Ben. Como se esperaba. De feito, adoita ter tempo para recuperar o amorne indo á hora punta. Grazas a iso, hoxe tamén conseguiu respirar unha vez e lanzar toda a demanda de forma continua: “Bos días. A metade dun pequeno, por favor”. O dependente míralle con responsabilidade e pensa no seu propio golpe: “Hai tempo que non compra pan grande nin doce, adelgazouse bastante e parece só e decaído”.
"Creo que o avó non só bota en falta á avoa, senón á persoa que era para a muller. Fáltalle a mirada da súa avoa, fáltalle o que ela vía"
A volta a casa non foi lenta. Case botou tripas na costa arriba. O reto de subir as dúas patas do portal tamén é regular, pero ao final chegou á altura da fechadura da casa. Dúas voltas á chave. Primeiro introduce o taca e despois el. A partir do corredor descobre que deixou a radio acesa e óuvese a voz do locutor: “…pronto empezarán a pór a terceira dose de vacina ás persoas máis vulnerables...”.
Un dos fluorescentes da cociña queimouse, pero cheira ben a pescada da cazuela. Deixa o pan na cesta e a partir de abril saca do armario a botella de J&B que cada domingo coloca sobre a mesa. Para a súa señora, o café de sobremesa non era, ao parecer, unha categoría suficiente para redondear as comidas dos días festivos; daba o final oficial aos atracones cun tirrinttinttin. Nostalxia acordouse con aqueles ollos azuis que sentaban fronte a el.
Desde que a avoa non está bebe o whisky na súa honra cada domingo, pero o avó non pode pensar o que a avoa pensaba para o seu propio golpe. O meu avó quere que a avoa estea presente cando se saca a botella, pero eu penso que o rito fai máis presente ao avó viúvo que a avoa. Creo que o avó, ademais de botar de menos á avoa, bota de menos á persoa que era para a muller. Fáltalle a mirada da súa avoa, fáltalle o que ela vía.
“Deime conta de que non era para os demais o que pensaba para min mesmo”, lin unha vez. Quizá, ademais do que somos para un mesmo, tamén somos para os demais. Aínda que poden existir uns e outros límites. Quizais as miradas constrúannos. Home valioso, ancián pobre, comprador triste, persoa vulnerable, avó viúvo. Todos son iguais. Ou ningún.
Cada vez que a miña avoa enchía o bosque miráballe de lado e pensaba para min colco: “Festazale Rebelde”. A resposta case invisible á volta da miña avoa gustábame. Ben sabía que a miña avoa non son nada tirrinttintorera, pero unha vez que empecei téñoo ben, e é verdade que para redondear a comida o café require algo por detrás. Como di un amigo: o curtido de chocolate da sobremesa é tan necesario como o punto final da frase.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
A cuadrilla é unha dos acenos de identidade dos vascos. Todo vasco ten unha cuadrilla ou, polo menos, iso é o que se espera dun vasco nato. Non é para menos, porque poderiamos dicir que a Cuadrilla é a unidade social de Euskal Herria, o átomo ou compoñente básico da nosa... [+]
Dous días despois, a onda publicitaria anunciadora do Ironman de Vitoria dicía: “Anything is possible”. Tiña unha cita cun amigo na Praza Nova de Vitoria-Gasteiz e, no camiño, vin outros carteis, soportes publicitarios e carpas. Algúns en inglés (“Finish Line”, ... [+]
O ruído xera graves problemas de saúde e calidade de vida. Gernika-Lumo, a pesar da súa aparente beleza e hospitalidade, ten serios problemas en materia de ruído.
A modo de introdución, mostrarase o feito anterior. Á altura da rúa Iparragirre de Gernika atopábase a... [+]
Non podo conter o lume que me abrasa por dentro, e só podo escribir estas estúpidas palabras para non deixarme dominar pola desesperación.
Odio a hipocrisía, aborrezco os brancos. O problema é que a blancura está en todas partes, que todos somos brancos.
É sabido que... [+]
Ao parecer, o incendio orixinado o pasado 13 de xullo na vivenda de Errenteria orixinouse na batería dun patinete eléctrico. Nesta ocasión, e afortunadamente, só producíronse danos materiais. Con todo, non creas que este accidente é algo insólito, ultimamente, os... [+]
Chega o verán, a principal expresión da turistificación, e, de novo, os problemas derivados da sobreexplotación da cidade como destino turístico son especialmente visibles, como o ruído ou a masificación das rúas. No entanto, preocúpannos máis os efectos estruturais do... [+]
En 1977 púxose en marcha a Euskal Kopa de Lekeitio, era unha época de transición. Na época da República, no ano 1931, a primeira Voda Vasca saíu do Batzoki. En 1964 tamén se celebrou en Lekeitio o Campionato de Euskadi de Vodas, en homenaxe a Resurrección María... [+]
Hai uns anos que pasei un fin de semana en Pamplona. Era o 12 de outubro.
Sorprendeume ver a decenas de latinoamericanos celebrando efemérides, con concertos, txosnas e todo. Celebrara a conquista dos meus antepasados? ! Pensei que a asimilación cultural dos conquistados xa... [+]
Gran parte do actual movemento de esquerda, aínda que sexa intuitivamente, reivindica a agricultura a pequena escala, sen moitas dúbidas. Con todo, esta reivindicación da pequeñez ten as súas contradicións: unha explotación de pequeno tamaño, por definición, non vai... [+]
A portavoz do novo Goberno Vasco, María Ubarretxena, concedeu a primeira entrevista a Euskadi Irratia. Durante a conversación referiuse ás súas intencións, ás súas propostas xerais, inevitablemente, porque o goberno estaba en marcha. O ton entre o xornalista e o portavoz... [+]
A crise ecosocial xerada polo capitalismo está a provocar un malestar global en todo o planeta. Os "cumes" dos recursos materiais e enerxéticos, establecendo límites de crecemento e acumulación, traen consigo desequilibrios entre a natureza e a sociedade. As rodas tolas do... [+]
Un estudante díxome unha vez que estudabamos un texto: “O personaxe está enfermo: o pensamento móvese na súa cabeza”. Obviamente, con esta frase, expresou mal o comentario que tiña na mente, é dicir, que a imbecilidad do personaxe notábase nas súas continuas... [+]
Despedirse de algo ou de alguén adoita ser un acto relacionado co abandono, o final e, en definitiva, o proceso de duelo. Seguro que algunha vez, ou que escoitarías a alguén, diríaslles a típica e tópica frase de “non gústanme os saúdos”. E non quero enganarvos, nin... [+]
O eúscaro é un porto para o coñecemento e as relacións no mar, que é un espazo dixital. Con intelixencia artificial, parece que desde este porto ofrécese a posibilidade de contactar en euskera con todo o mundo. A automatización do eúscaro é un gran apoio para os... [+]